ถ้าเรายังรู้สึกว่าคนอื่นเขาชั่ว แสดงว่าเราชั่วมาก ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะว่าถ้าเราดีแล้วไม่มีใครชั่ว เพราะว่าเรายอมรับนับถือกฎของกรรม อะไรจะมีชั่ว เรายังนินทาว่าร้ายบุคคลอื่น นั่นเรายังชั่วอยู่ อาการอย่างนี้จงลืมเสียให้หมด
           ก่อนที่จะทำก่อนที่จะพูดน่ะใคร่ครวญเสียก่อน อย่าไปคิดเห็นบุคคลอื่นว่าเขาเลว เราเห็นคนอื่นเลวนี่ก็กลายเป็นการสร้างความเลวให้เกิดขึ้นแก่ใจของเรา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สอนให้กล่าวโทษโจทย์ความผิดของตัวเองว่ามันเลวไว้เสมอ หาจุดความเลวของกาย หาจุดความเลวของวาจา หาจุดความเลวของใจ อย่าไปหาจุดความดี ถ้าพบจุดความเลวจุดไหน ทำลายความเลวจุดนั้นให้หมดไป แล้วความดีมันก็ปรากฏเอง

            นี่ถ้าบุคคลผู้ใดทำใจของเราให้เร่าร้อนด้วยกายกรรม ทำด้วยกายก็ดี ด้วนวจีกรรม ทำด้วยวาจาก็ดี เราจงคิดว่า คนประเภทนี้เขาไม่ใช่คน เขาคือสัตว์นรกในอบายภูมินั่นเอง เราก็คิดว่าถ้าเราจะไปต่อล้อต่อเถียง จะกระทำตอบเราก็จะเลวตามเขา เวลานี้จิตใจของเขาจมลงไปแล้วในนรก ถ้าเราทำตามแบบเขาบ้าง เราก็จะจมลงนรกเหมือนกัน มันไม่มีประโยชน์ จิตเราก็ระงับความโกรธด้วยอำนาจ ขันติ หรือ อุเบกขา นี่ อุเบกขา เราใช้กันตรงนี้เลย เฉย เขาเลวก็ปล่อยให้เขาเลวไปแต่ผู้เดียว เราไม่ยอมเลวด้วย
            

 ถ้าเราทุกคนปรับปรุงใจตนดีแล้ว มันก็ไม่มีเรื่องยุ่งกับคนอื่น ไม่สร้างคนอื่นให้มีความเร่าร้อน ในการที่จะเพ่งโทษคนอื่น ต้องรู้ตัวว่าเราเลวเกินไป นี่จงรู้สึกตัวไว้เสมอ รู้ตัวว่าเรามันเลว เลวมาก จนกระทั่งขังไว้ในใจไม่ได้ มันจึงอุตส่าห์ไหลออกมาทางวาจา ไหลออกมาทางกาย นี่แสดงว่าความเลวมันล้นออกมาจากจิตใจ ในข้อนี้ต้องคิดไว้เป็นประจำ อย่าทะนงตนว่าเป็นคนดี ถ้าดีแล้วปากไม่เสีย กายไม่เสีย ถ้าปากเสีย กายเสีย ความเลวมันล้น มีความดีไม่ได้
            

                                                           --------------------------

เห็นคนๆหนึ่ง   ที่ชอบไปเข้าเวปไหนก็มักจะเอาธรรมมะติดไปด้วย   ไปสอนคนโน้นคนนี้     แต่ตนเองปฏิบัติไม่ได้    ทำตนเหมือนเถรคาบคำภีร์        แม้เพียง  กาลามสูตรที่เป็นธรรมมะเบื้องต้นก็ยังไม่มี     เชื่อข่าวลือเป็นประเภทมงคลตื่นข่าวที่ปราศจากหลักฐาน      ผลที่ตามมาคือเกลียดคนๆ หนึ่งเพราะความเชื่อ          เห็นแต่โทษคนโน้นเลว  คนนี้ชั่วกว่าตนอยู่เสมอ      ถึงขนาดกล้าพูดว่า "ผมดีกว่าเสื้อแดงทุกคน"

          นอกจากจะห้ามเพ่งความเลวของคนอื่นแล้ว   หลวงพ่อของผมยังห้ามเพ่งมองความดีของอื่นอีกด้วย         ควรเพ่งได้อย่างเดียวคือความเลวของตนเองเท่านั้น    ว่ามันยังขาดยังพร่องอะไรอยู่บ้าง       ถ้ามัวแต่เพ่งมองแต่ความเลวและความดีของผู้อื่น     นั่นก็คือเราละเว้นบกพร่องการเพ่งมองตนเอง   ท่านบอกว่านั่นแหละคือคนเลว

             ท่าน LEARN เคยเห็นคนประเภทนี้ไหมครับ?