19ก.ย.49 -> 19พ.ค.53 -> 19ก.ย.53 Thailand needs change
เดี๋ยวนี้พอผมจะเขียน(พิมพ์)กระทู้ทีไร นอกจากปัญหากระทู้ถูกลบโดยอัตโนมัติและถูกแจ้งลบโดยกองกำลังไม่ทราบฝ่าย อีกปัญหาหนึ่งที่พบก็คือ การตั้งชื่อหัวข้อกระทู้ให้เป็นที่หวือหวาเพื่อดึงดูดและมีความสัมพันธ์กับเนื้อหาที่จะเขียน แต่ด้วยข้อจำกัดของสิทธิที่สมาชิกหนึ่งคนมีเพียงสิทธิเขียนกระทู้ได้เพียงหนึ่งโควต้าต่อหนึ่งวัน ผู้เขียนกระทู้อาจมีเรื่องที่ตนเองสนใจที่จะเขียนมากมากหลายประเด็น ไหนจะประเด็นที่เราเห็นแย้งกับกระทู้ที่เราได้อ่าน ประเภทเราอ่านแล้วเราไม่ชอบมาก ยิ่งมีกระทู้ที่เราอ่านแล้ว เรารู้สึกไม่เห็นด้วยมากเท่าไหร่ จากโจทก์ที่เปลี่ยนเป็นโจทย์ในการตั้งกระทู้ก็เยอะตามเท่านั้น นี่ผมยังไม่นับรวมประเด็นข่าวสารบ้านเมืองที่มีมากมายก่ายกอง ดังนั้นผมจึงคิดว่าการตั้งชื่อหัวข้อกระทู้ให้ครอบคลุมกับเนื้อหาที่เขียนมาทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่ยากกว่าการเขียนกระทู้เป็นไหนๆ
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมขอเข้าเนื้อหาซึ่งผมจะขอแบ่งเนื้อเรื่องที่จะเขียนออกเป็น 2 ประเภทดังนี้
ประเภทที่ 1 กระทู้แสดงความคิดเห็นแลกเปลี่ยนกับเพื่อนสมาชิกซึ่งมีรายนามดังต่อไปนี้
(ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาอ่านหรือเปล่า เพราะผมไม่ได้ตั้งกระทู้เรียกชื่อ <-> เห็นหรือยังว่าเป็นความลำบากในการตั้งหัวข้อกระทู้ ที่ไม่สามารถตั้งหัวข้อกระทู้ให้ครอบคลุมกระทู้ที่มีหลายเนื้อหาหลายประเด็นที่รวมอยู่ในกระทู้เดียวกัน)
คุณ ikhong จากกระทู้ P9713405
ผมขอตัดเรื่องสีเสื้อที่ไม่รู้ว่าคุณเคยเป็นผู้สนับสนุนสีใดออกไปก่อน เบื้องต้นผมพยายามหาข้อมูลพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับตัวคุณก่อนเพื่อพยายามทำความเข้าใจในกระบวนการคิดของคุณ จากข้อมูลคร่าวๆ ในเว็บบล็อกของคุณ คุณมีอาชีพขายเสื้อผ้าอยู่แถวประตูน้ำ และมีอาชีพอิสระรับจ้างถ่ายรูป ผมจึงตีโจทย์ออกมาว่าคุณน่าจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับผลกระทบจากการชุมนุม และคุณอาจจะเป็นผู้หนึ่งที่ไปลงทะเบียนเพื่อรับการเยียวยาจากภาครัฐแล้ว
สำหรับความเดือดร้อนของคุณ ikhong ผมเข้าใจและเห็นอกเห็นใจครับ ถ้าใครไม่โดนเข้ากับตัวคงยากจะรู้สึกเหมือนเราได้ และก็เป็นสิทธิที่คุณสามารถออกมาแสดงอารมณ์ที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจคนเสื้อแดงออกมา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมอยากจะขอให้คุณ ikhong รู้จักอกเขา อกเรา ดังเช่นที่คุณ ikhong รู้สึกเดือดร้อนกับการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดงและได้รับผลกระทบจากการเผาห้างเผาโรงหนังที่อาจลามไปถึงตึกรามบ้านช่องร้านค้าต่างๆ คุณ ikhong น่าจะฉุกคิดถึงอารมณ์ความรู้สึกคนอื่นๆ และคุณ ikong ควรตั้งคำถามเพื่อหาสาเหตุที่ว่า ทำไมพวกเขาคนเสื้อแดงจึงออกมา? คำตอบง่ายๆ ผมขอหยิบยืมถ้อยความประโยคคำถามที่คุณเขียนในกระทู้เองมาเป็นคำตอบว่าทำไมพวกเขาคนเสื้อแดงจึงออกมาครับ
*สีเหลือง เป็นข้อความของคุณ ikhong
...พวกคุณออกมาได้อะไร ประเทศได้อะไร...
คำถามนี่น่าจะชัดเจนนะครับ แต่ต้องย้อนกลับไปถึงต้นตอถึงจะพบสาเหตุที่ทำให้คนเสื้อแดงออกมาดังนี้ครับ
ทหารออกมาได้อะไร ประเทศได้อะไร (คำตอบ = รัฐประหาร + ประเทศถอยหลังเข้าคลอง)
...ทำไมต้องออกมา เพื่อใคร เพื่ออะไร...
ออกมาเพื่อล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง และทำการปล้นอำนาจที่กำลังส่งคืนให้ประชาชน เพื่อให้พรรคที่ตนเองสนับสนุนได้เป็นรัฐบาล (แผนบันได 4 ขั้น)
...ถามหน่อย รอเลือกตั้งอีก ปี เดียวไม่ได้หรอครับ...
นั่นสิครับ วันที่ 15 ตุลาคม 2549 ก็จะมีการเลือกตั้งแล้ว วันที่ 19 กันยายน 2549 ทหารออกมาทำรัฐประหารไมครับ อย่าว่าเป็นปีเลย อีกไม่ถึงเดือนก็จะมีการเลือกตั้งแล้ว (
จิ้ม)
...ผมเจ็บปวด กับ ประเทศชาติครับ ที่เสียหาย...
นับตั้งแต่มีการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ผ่านมา ผมไม่ทราบเช่นกันว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นกับประเทศชาติที่ประเมินออกมาเป็นตัวเงินและยังไม่นับรวมศักดิ์ศรีและหน้าตาของประเทศชาติ โดยรวมผมว่าประเมินค่าไม่ได้ แต่ตอนนั้นถ้าคุณ ikhong ไม่รู้สึกเจ็บปวด ผมไม่รู้ว่าคุณ ikhong ที่นิยมชมชอบการถ่ายรูป ตอนนั้นคุณ ikhong อาจเป็นผู้หนึ่งที่ไปเดินถ่ายรูปรถถังกับดอกไม้ (ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัย)
และความเจ็บปวดจากการถูกปล้นอำนาจนี่ล่ะครับ ที่เป็นบ่อเกิดให้กำเนิดคนเสื้อแดงที่เป็นอยู่คือในปัจจุบันนี้
...ขอเก่งกะพวกทำลายชาติครับ...
ผมเห็นด้วยกับคุณ หนึ่งจุดแดง จากกระทู้ P9713181 อยากเห็นคุณตั้งกระทู้แสดงความเก่งกับพวกต่อไปนี้บ้าง
- รัฐบาลที่เก่งในเรื่องโกงกิน เก่งในการกู้มาโกง เก่งในการสร้างปัญหากับต่างชาติ เก่งในการสร้างภาพ (พูดสิ่งดีๆ แต่ไม่เคยทำ ที่ทำผิดก็ไม่เคยพูดยอมรับ)
- กองทัพที่เก่งกับประชาชนมือเปล่า ใช้ทหารถืออาวุธปืนสงครามเข้าปฏิบัติการกับประชาชนมือเปล่าที่เห็นอย่างมากก็มีแค่หนังสติ๊ก ระเบิดขวดเครื่องดื่มชูกำลัง และก้อนอิฐ
- พันธมิตรที่เคยเก่งในด้านการบุกยึดสถานที่ต่างๆ แต่ตอนนั้นคุณ ikhong อาจจะไม่ได้รับผลกระทบ เพราะเป็นเรื่องไกลตัว ไกลจากประตูน้ำที่เป็นแหล่งทำมาหากินของคุณ ikhong แต่คนอื่นได้รับผลกระทบ ไม่ต้องมีการเผา ก็เจ๊งล้มละลายได้เหมือนกัน
และสิ่งที่ผมจะขอตั้งคำถามที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดมีการเผาสถานที่ห้างร้านต่างๆ เกิดขึ้น เป็นการปิดท้าย ทหารยิงประชาชนทำไม ถ้าคุณ ikhong จะตอบว่าเพราะคนที่ถูกยิงเป็นคนเสื้อแดงที่ถูกศอฉ.และรัฐกล่าวหาว่าเป็นผู้ก่อการร้ายและมีอาวุธสงคราม ผมขอให้คุณ ikhong ก่อนจะตอบแบบนั้น คุณ ikhong โปรดเข้ามาดูกระทู้ที่ผมตั้งไม่ผ่านที่ราชดำเนินได้ที่ bloggang ของผม (จิ้มที่นี่)
คุณ ++ตันหยง++ จากกระทู้ P9713265
หัวใจในยามที่สลัดเรื่องสีเสื้อออกจากชีวิต <-- นี่คือถ้อยความที่คุณ ตันหยง นำมาใช้เกริ่นนำก่อนที่จะทำการเขียนกระทู้ในลักษณะอุปมาอุปไมยเปรียบเทียบการกระทำของคนเสื้อแดงเหมือนเด็กแว้นสาวสก๊อย ผมขอยกคำอุปมาอุปไมย กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง เสื้อผ้าอาภรณ์เราอาจจะถอดเปลี่ยนสีได้จริง แต่อคติที่ปนเปื้อนอยู่ในใจและถูกสื่อผ่านบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรมันโกหกใครไม่ได้หรอกครับ นอกจากโกหกตัวเอง
ไหนๆ ก็ไหน ในที่นี้ผมขอทำตัวแกล้งโง่ ทำตัวเป็นผู้ไม่รู้ก่อนว่า เสื้อสีที่คุณตันหยงถอดออกเป็นสีเสื้ออะไร สีเหลือง หลากสี หรือสีเนียนขาว ถ้าข้อเขียนของคุณตันหยงจะให้ปราศจากอคติไร้สีเจือปนจริงๆ คุณตันหยงสมควรจะยกเหตุการณ์ทางการเมืองที่นำไปเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ของเหล่านักแว้นบนท้องถนนก่อนหน้านั้นด้วย ซึ่งมีมากมายหลายแก๊ง อาทิ แก๊งเหลืองซิ่ง แก๊งที่ยิ่งใหญ่คับฟ้า ตำรวจไม่กล้าจับ หัวหน้าแก๊งเหลืองซิ่งถูกจับบนทางด่วน สุดท้ายก็ต้องปล่อย เพราะมีสก๊อยตัวแม่ที่เป็นพวกไฮซ้อนิยมไฮโลแทงสูงแทงสูง ไหนจะแก๊ง(รถ)ถังซิ่ง ที่มีพวกสวนเลน*ตั้งเป็นเครือข่ายร่วมด้วยช่วยกันสนับสนุนให้แก๊งถังซิ่งยึดบ้านยึดเมือง ปูพรมหาทางแลนดิ้งให้แก๊งเหลืองซิ่งที่ยึดทำเนียบ ยึดสนามบิน มีทางลงอย่างสวยจดงดงาม (*อ้างอิง คำวินิจฉัยสวนเลนของศ.ดร.อุกฤษ มงคลนาวิน)
ประเภทที่ 2 กระทู้แนะนำ blog ชวนอ่าน เนื้อหาชวนติดตาม
ช่วงหลังๆ กระทู้ห้องราชดำเนินผมมีความรู้สึกแปร่งๆ เมื่อได้ทำการอ่านแล้ว เหมือนผู้สนับสนุนรัฐบาลมีความจงใจที่จะตั้งกระทู้ออกมาในแนวทำตัวเป็นแนวร่วมมุมกลับ ตั้งกระทู้ตรรกะวิบัติที่ทำให้เพื่อนสมาชิกคนแดงสามารถตั้งกระทู้แตกประเด็นโขกสับเป็นหมูบะช่ออยู่หลายคน คนละหลายครั้ง จนผมรู้สึกแปลกใจ ถ้าผู้อ่านที่ไม่มีอคติความเกลียดชังที่ถูกเพาะบ่มชวนเชื่อจนถึงขั้นล้างสมองเข้าขั้นฝังลึกอยู่ในใจมาอ่านกระทู้ที่มีการแลกเปลี่ยนแสดงความคิดเห็นโต้ตอบกันไปมา ก็น่าจะสามารถทำการวิเคราะห์แยกแยะได้บ้างว่า ใครใช้เหตุผลหยิบหลักฐานมาอ้างอิง ใครใช้อารมณ์ ใครนั่งเทียนเขียน หยกเมฆ หยิบเอาจินตนาการมาใช้เขียนกระทู้ชนิดไม่ยอมลืมหูลืมตาดูโลกแห่งความเป็นจริง
สุดท้ายสำหรับเพื่อนสมาชิกทุกท่านที่รักการอ่าน ซึ่งผมไม่อยากให้ท่านพลาด เป็นงานเขียนของนายตำรวจหนุ่มรูปงามที่บินไปร่ำเรียนจนจบดร.ทางกฎหมาย และกลับมารับใช้ชาติบ้านเมือง ได้แสดงมุมมองส่วนตัวในงานเขียนของตนเองไว้ที่ bloggang (แนะนำให้อ่าน จิ้มที่นี่1;เกี่ยวกับซาอุ+++ที่นี่2;เกี่ยวกับความกล้า +++และที่นี่3;เกี่ยวกับเครื่องบินขนอาวุธ) ซึ่งหลายเรื่องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์บ้านเมืองทางการเมืองในปัจจุบัน บ้านเมืองเรามีคนเก่งเยอะครับ แต่ยังขาดคนกล้าที่จะแสดงจุดยืนแสดงตนเป็นเจ้าของประเทศ ยึดมั่นในหลักการ กฎหมายต้องเป็นกฎหมาย อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย
เงินเดือนค่าจ้างค่าตัวของพวกท่านมาจากเงินภาษีของประชาชน ไม่ใช่เป็นเงินของอำมาตย์ ถ้าองค์กรอิสระและสถาบันใดที่มีความเกี่ยวข้องสามารถชี้เป็นชี้ตายอนาคตประเทศไทย มีคนประเภทยึดมั่นในหลักการมากกว่าหลักปืนและหลักGrooเยอะๆ และกล้าที่จะลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงองค์กรหรือสถาบันอย่างพร้อมเพรียงกัน ผมว่าหลักชัยของประชาธิปไตยของประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชน จะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมครับ
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 53 14:39:37
[รักคนเสื้อแดง] 19ก.ย.49 -> 19พ.ค.53 -> 19ก.ย.53 Thailand needs change คนที่มีนิสัยรักการอ่าน > กระทู้นี้ห้ามพลาด!
