มีเพียงคนนี้คนเดียว

หลาย ๆ คน คงทำไปโดยอ้างสิ่ง ๆ เดียวกัน เช่น
- จะยอมให้มีการทำตามอำเภอใจไม่ได้ ทุกอย่างต้องทำตามกฎเกณฑ์และเสียงของประชาชนส่วนใหญ่
- จะทำทุกอ่ยางเพื่อประชาชน เสียงของประชาชนแม้เสียงเดียวก็สำคัญ ต้องรับฟัง
- ประชาธิปไตยเป็นของประชาชน ประชาชนเป็นเจ้าของ ไม่ควรมีอำนาจใดที่ริดรอนสิทธิของประชาชน
- จะไม่มีการใช้อาวุธกับประชาชนโดยเด็ดขาด
- ต้องถอยคนละก้าว เพื่อความปรองดอง
- ฯลฯ

แต่เท่าที่มองไป มีเพียงคนนี้คนเดียวที่

- แม้จะพยายามยืนหยัดเพื่อความถูกต้อง แต่ก็ต้องยอมถอยแล้วถอยอีก ในขณะที่อีกฝ่ายไม่เคยถอย แถมยังได้คืบเอาศอก แต่ก็ต้องถอยเพราะเห็นแก่ประโยชน์ของประเทศชาติเป็นหลัก
- จนแล้วจนรอด ก็ไม่สั่งให้เจ้าหน้าที่สลายการชุมนุม ไม่มีใครเลือดตกยางออก แม้ว่าผู้ชุมนุมจะทำผิดขั้นรุนแรงก็ตาม เพราะผู้ชุมนุมทั้งหลายก็คือประชาชน
- ยอมยุบสภา ทั้ง ๆ ที่ได้รับเลือกมาแบบคะแนนขาดลอย ยอมล้างไพ่เพื่อตัดสินกันใหม่อีกรอบ เพราะไม่เห็นทางแก้อื่น
- แม้เขาจะใส่ร้ายหรือพยายามกำจัดตัวเองทุกวิถีทาง ก็ยังคิดจะญาติดีกับเขา เข้าไปหา ยกมือไหว้เสมอ แม้เขาจะไม่เคยเมตตากลับมาก็ตาม
- ยังมีแนวคิดและวิธีแก้ปัญหาโดยการกำจัดที่ตัวปัญหา ไม่ใช่กำจัดที่ตัวบุคคลออกมาให้เห็นเสมอ แม้ว่าผู้อื่นจะคิดกำจัดตนเองอยู่ตลอดก็ตาม
- มีผลงานหลาย ๆ อย่างให้เห็นเป็นรูปธรรมมาจนถึงปัจจุบันนี้ ส่วนข้อหาที่กล่าวอ้างกัน ไม่มีอะไรที่เห็นเป็นรูปธรรมเลย ตรงข้ามกับผู้ที่พยายามจะกำจัดเขา ซึ่งผลงานไม่เคยปรากฏเป็นรูปธรรม ส่วนความผิดเห็นเป็นรูปธรรมมากมายแต่ไม่มีข้อหา เพราะเจ้าหน้าที่บ้านเมืองไม่ตั้งข้อหา
- เป็นญาติมิตรที่ดีกับประเทศเพื่อนบ้าน สามารถสร้างสัมพันธ์อันดีกับประเทศต่าง ๆ มากมายซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อประเทศอย่างใหญ่หลวง ไปไหนก็มีคนต้อนรับ จะมีก็แต่ประเทศบ้านเกิดตัวเองเท่านั้นที่ตามไล่ล่าอยู่อย่างไม่ลดละ แต่ฝ่ายนั้นไปไหนก็มีแต่คนไล่ตลอด
- ได้รับเชิญไปเป็นวิทยากร และที่ปรึกษาในประเทศต่าง ๆ แต่คนที่ตั้งข้อหาให้เขา มีแต่คนเชิญให้ไปสัมภาษณ์เพื่อชี้แจงตลอดเวลา
- "ทำ" มากกว่า "พูด" เลยแก้ตัวไม่เก่ง ประชาชนจึงชื่นชมในผลงาน ไม่ใช่ภาพลักษณ์ ในขณะที่คนอื่น ๆ "พูด" มากกว่า "ทำ" เกิดอะไรขึ้นก็ต้องมาพูดกล่อมประชาชนอยู่หน้าจอทุกครั้ง กลัวประชาชนจะแยกแยะได้ หากไม่พูดชี้นำ ประชาชนชื่นชมภาพลักษณ์ ไม่ใช่ผลงาน
- ฯลฯ อีกมากมาย

อย่าไปว่าเขาเลย ถ้าเขาพยายามต่อสู้ หากเราเป็นคนมีสติปัญญาดีอยู่ แล้วอยู่ ๆ มีคนมาพยายามยัดข้อหา สร้างหลักฐานเท็จ พยายามจับเราเข้าคุก พยายามฆ่า พยายามกำจัด พยายามทำให้คนอื่น ๆ เกลียดเรา ลองนึกดูว่าเป็นตัวเราเองเราจะทำยังไง ถ้าไม่สู้ ก็ต้องปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจเท่านั้นเอง

จะแก้ต่างให้ตัวเองได้ ก็ต้องทำให้ตัวเองพ้นจากการถูกตามล่า ถูกกลั่นแกล้งก่อน แล้วจึงสามารถเข้าสู่กระบวนการพิสูจน์เรื่องทุกอย่างด้วยความเป็นธรรมได้ แต่หากยังมีกลุ่มบุคคลที่พยายามกระทำการอย่างที่ว่า ก็คงยากและยังห่างไกลจากคำว่าพิสูจน์ความจริงเหลือเกิน เพราะวันเวลามันชี้ให้เห็นแล้วว่า ถ้าจับได้เขาก็มีแต่กระทืบเท่านั้นเอง ไม่ไต่สวน ไม่สืบความอะไรทั้งสิ้น ทุกคำพูดจากผู้ประสงค์ร้าย เป็นเพียงคำล่อหลอกให้หลวมตัวเข้ามาเท่านั้น และแม้ไม่เข้ามา เขาก็ทำร้ายด้วยการโพนทะนาอยู่อย่างไม่รู้จบ

แม้เรื่องราวมันจะซับซ้อนซ่อนเงื่อน แต่มันก็ไม่ยากเกินจะเข้าใจเลย หากคนทุกคนมีจิตใจที่รักความถูกต้องยุติธรรมจริง ๆ เรื่องนี้มันพิสูจน์ได้ไม่ยาก แต่ที่เป็นอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ คือ ทุกคนก็คิดถึงแต่ประโยชน์ส่วนตัวกันหมด หลงใหลลาภ ยศ ชื่อเสียง เล่นพรรคเล่นพวก ชอบอะไรที่ทำให้ตัวเองสบายแต่บ้านเมืองจะเป็นยังไงช่างหัวมัน มีแต่คนหลอกลวงสับปรับปลิ้นปล้อนเล่นลิ้นกันอยู่ทั่วไป แล้วอย่างนี้จะใช้ความยุติธรรมจากที่ไหนมาเป็นตัวตัดสินเล่า

จากคุณ	: พักผ่อน
เขียนเมื่อ	: 6 ต.ค. 53 03:13:37 A:58.9.26.233 X: