แม้กระทั่งในรายการเรื่องเด่นเย็นนี้โดยสรยุทธิก็ได้ถามอจ.ปริญญา แต่อาจารย์ได้ตอบแย้งไว้แล้วว่า ในศาลพิจารณาคดีกฎหมายมหาชนนั้นศาลสามารถหยิบยกเรื่องเกี่ยวกับอายุความขึ้นเองได้ นั้นคือหมายถึงศาลรัฐธรรมนูญสามารถหยิบยกเรื่องอายุความขึ้นมาเองได้ ซึ่งเรื่องอาจสร้างความสงสัยสำหรับบางท่าน ในกระทู้นี้จะพยายามอภิปรายในเรื่องนี้เท่าที่พอจะทำได้ดังนี้

เรื่องการที่ศาลสามารถจะหยิบยกข้อกฎหมายเกี่ยวกับการฟ้องคดีชึ้นมาเองได้หรือไม่นั้น มาจากการที่ศาลรธน.ได้อ้างข้อกำหนดในมาตรา ๙๓ ของพรบ.พรรคการเมือง 2550 ที่ว่า “เมื่อปรากฏต่อนายทะเบียนว่าพรรคการเมืองใดมีเหตุตามวรรคหนึ่ง ให้นายทะเบียนโดยความ เห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้งยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญภายใน 15 วันนับแต่วันที่ความปรากฏต่อนายทะเบียน” ในเวลานี้ ความตอนนี้ถูกเรียกกันโดยคนทั่วไปว่า “อายุความ” ซึ่งเป็นคำที่สื่อเพื่อให้เกิดการเข้าใจง่ายๆแก่ประชาชนทั่วไป

แต่อย่างไรก็ดี คำว่า”อายุความ” ที่ประชาชนหรือสื่อมวลชนพูดถึงนี้ จะไปตรงกับอายุความในคดีอาญา หรือตรงกับอายุความในคดีแพ่ง หรือเป็นเพียง “กำหนดเวลาในการฟ้องคดีตามบัญญัติของกฏหมาย” ที่เจ้าหน้าที่ของรัฐต้องปฏิบัติเพื่อให้เป็นไปตามกฎหมาย นั้นเป็นเรื่องที่ขออภิปรายในกระทู้นี้ ดังนี้

1.อายุความในคดีอาญานั้นหมายถึงระยะเวลาที่ผู้กระทำความผิดได้กระทำความผิดนัยไปจนถึงเวลาที่ผู้กระทำผิดมาปรากฏตัวต่อศาล หากเลยระยะเวลานี้แล้วก็จะไม่สามารถฟ้องผู้ถูกกล่าวหาได้ อายุความในคดีอาญาจึงไม่น่าจะใช่อายุความที่ประชาชนทั่วไปเข้าใจกันในเวลานี้ ในกรณีมาตรา 93 นี้

2.อายุความในคดีแพ่งนั้นบัญญัติไว้ในลักษณะ 6 เรื่องอายุความ หมวดที่ 1 บททั่วไป ในมาตราแรกของหมวดคือ มาตรา 193/9 บัญญัติว่า “สิทธิเรียกร้องใดๆ ถ้ามิได้ใช้บังคับภายในระยะเวลาที่กฏหมายกำหนด เป็นอันขาดอายุความ” โดยสิทธิเรียกร้องในที่นี้หมายถึงสิทธิเรียกร้องระหว่างบุคคลต่อบุคคล ไม่ใช่บุคคลต่อศาล ดังจะมีฏีกาที่อธิบายเรื่องนี้ต่อไป และในประมวลกฏหมายแพ่งยังมีบัญญัติในมาตรา193/29 ว่า “เมื่อไม่ได้ยกอายุความขึ้นเป็นข้อต่อสู้ศาลจะอ้างเอาอายุความมาเป็นเหตุยกฟ้องไม่ได้” และตรงนี้เองที่มีผู้พยายามนำมาอ้างว่าศาลรัฐธรรมนูญไม่สามารถหยิบยกมาตรา 93 ในพรบ.พรรคการเมืองที่กำหนดเกี่ยวกับเงื่อนเวลาไว้ได้เพราะขัดต่อกฏหมายแพ่งมาตรานี้

3.ส่วน“กำหนดเวลาในการฟ้องคดี” ที่มีกำหนดในกฎมายต่างๆที่เป็นกฎหมายมหาชนนั้นเหมือนดังทีมีกำหนดเป็นเงื่อนเวลาในมาตรา 93 ของพรบ.พรรคการเมือง2550 นั้น ศาลฏีกาได้มีแนวคำวินิจฉัยไว้ว่า ไม่ใช่ “อายุความการเรียกร้องสิทธิ” นั้นคือหมายถึงได้ว่าไม่ใช่อายุความตามกฎหมายแพ่งซึงเป็นกฏฆมายเอกชน (กฎหมายมหาชนหมายถึงกฎหมายที่มีข้อกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับบุคคล เช่น พรบ.พรรคการเมือง พรบ.แรงงาน กฏหมายการปกครองต่าง ส่วนกฎหมายเอกชนที่ศาลแพ่งศาลอาญาพิจารณานั้น หมายถึงกฏหมายที่ว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล เช่นกฎหมายแพ่ง กฎหมายอาญา)

4.ตามแนวทางการวินิจฉัยฏีกาที่ 5033/2549 พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541(เป็นกฎหมายมหาชน) มาตรา 125  วรรคหนึ่ง  บัญญัติไว้ว่า  “เมื่อพนักงานตรวจแรงงานได้มีคำสั่งตามมาตรา 124 และ ถ้านายจ้าง ลูกจ้างหรือทายาทโดยธรรมของลูกจ้างซึ่งถึงแก่ความตายไม่พอใจคำสั่งนั้นให้นำคดีไปสู่ศาลได้ภายใน 30 วัน  นับแต่วันทราบคำสั่ง  ซึ่งกำหนดเวลาให้นำคดีขึ้นสู่ศาลตามบทบัญญัติดังกล่าวนี้เป็นกำหนดเวลาให้ฟ้องคดี  มิใช่เป็นอายุความในการเรียกร้องสิทธิใด ๆ”
http://www.decha.com/main/showTopic.php?id=5855

(ความในฏีกานี้วินิจฉัยว่า หากลูกจ้าง หรือทายาทโดยธรรมของลูกจ้างซึ่งถึงแก่ความตาย ไม่พอใจในคำสั่งนั้น ให้นำคดีขึ้นสู่ศาลได้ภายใน 30 วันนับแต่วันดำรับคำสั่ง หากพ้นจากนั้นไป ก็ไม่อาจนำคดีขึ้นสู่ศาลได้ แต่ก็ไม่เสียสิทธิเรียกร้องตามกฎหมายอื่น  นั้นคือหากมีกฎหมายอื่นบัญญัติสิทธิเรียกร้องอื่นๆไว้ ก็ยังสามารถฟ้องร้องได้)

ดังนั้น"กำหนดเวลาในการฟ้องคดี"จึงไม่ใช่อายุความและไม่เข้าบังคับกฏหมายแพ่งมาตรา 193/29 ทีมีการอ้างกัน

5. ประมวลกฏหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะ 6 เรื่องอายุความ หมวดที่ 1 บททั่วไป ในมาตราแรกของหมวดคือ มาตรา 193/9 บัญญัติว่า สิทธิเรียกร้องใดๆ ถ้ามิได้ใช้บังคับภายในระยะเวลาที่กฏหมายกำหนด เป็นอันขาดอายุความ

ดังนั้นอายุความในกฏหมายแพ่งนั้นหมายถึงสิทธิเรียกร้องเอาเรื่องกันระหว่างบุคคล หรือบุคคลกับนิติบุคคล ว่าล่วงเวลาไปนานเท่าไรแล้ว จึงเอาเรื่องระหว่างกันไม่ได้ อันเป็นลักษณะของกฏมายเอกชน ไม่ได้บัญญัติถึงสิทธิเรียกร้องในทางศาล ดังคำวินิจฉัยกับฏีกาที่ 5033/2549 ข้างบน

6.ดังนั้น จึงไม่สามารถอ้างกฎหมายแพ่งตามมาตรา 193/29 ที่บัญญัติว่า “เมื่อไม่ได้ยกอายุความขึ้นเป็นข้อต่อสู้ศาลจะอ้างเอาอายุความมาเป็นเหตุยกฟ้องไม่ได้” มาใช้กับศาลรัฐธรรมนูณได้ เพราะมาตรา 93 ของพรบ.พรรคการเมือง นั้นเป็นกฎหมายมหาชน บัญญัติเรื่อง“กำหนดเวลาในการฟ้องคดี” ไว้ 15 วัน กำหนดเวลาการฟ้องคดี มิใช่เป็นอายุความในการเรียกร้องสิทธิใดๆตามกฏหมายแพ่ง จึงนำกฏหมายแพ่งมาใช้ตรงนี้ไม่ได้  ไม่เข้าบังคับของ กฎหมายแพ่งตามาตรา 193/29 (ตามนัยยะนิยาม 193/9 ของประมวลกฎหมายแพ่ง และฏีกา 5033/2549ของศาลแรงงาน)

อนึ่ง มีความแตกต่างที่สำคัญมากอีกประการระหว่างศาลแพ่ง กับศาลรัฐธรรมนูญก็คือ ศาลแพ่งนั้นเป็นศาลตามกฏหมายเอกชน และใช้การพิจารณาคดีโดยใช้ระบบกล่าวหา ซึ่งในระบบนี้ศาลจะวางตัวอยู่กลางอย่างเคร่งครัด ในระบบกล่าวหานั้น ศาลจะให้คู่ความต่อสู้คดีกัน และเป็นคนนำเสนอสิ่งต่างๆ ในระบบนี้ หากสิ่งใดที่คู่คดีไม่ยกมาต่อสู้ แม้จะเป็นข้อความจริงที่มีอยู่จริงก็ตาม และแม้ศาลได้รู้ได้เห็นแล้วก็ตาม  หากคู่ความไม่ยกขึ้นมาศาลแพ่งก็จะไม่ยกขึ้นมา เช่นกรณีมาตรา 193/29 ที่บัญญัติว่า “เมื่อไม่ได้ยกอายุความขึ้นเป็นข้อต่อสู้ศาลจะอ้างเอาอายุความมาเป็นเหตุยกฟ้องไม่ได้” เพราะถือว่าคู่คดีฝ่ายที่อาจได้ประโยชน์จากการยกข้อความนั้นไม่ใช้สิทธิเอง ซึ่งเป็นหลักปฏิบัติในระบบกล่าวหาซึ่งศาลจะวางตัวอยู่ตรงกลางอย่างเคร่งครัด และถือว่าคู่กรณีอีกฝ่ายสละสิทธิในส่วนที่ตนพึ่งไปด้วยตนเอง

ส่วนศาลรัฐธรรมนูญนั้นเป็นศาลกฏหมายมหาชนและใช้ระบบไต่สวน ตามระบบไต่สวน ศาลจะทำหน้าที่ค้นหาความจริงด้วยตนเอง ศาลจะมีบทบาทในการดำเนินคดีอย่างสูง ผิดกับในระบบกล่าวที่ศาลมีบทบาทน้อยมากเพราะจะให้คู่ความเป็นคนนำเสนอสิ่งต่างๆ แต่ระบบไต่สวนเน้นในเรื่องการค้นหาความจริงเป็นหลัก ดังนั้น กฎเกณฑ์ในการดำเนินคดี เช่น การสืบพยาน การดำเนินการต่างๆ ตลอดจนถึงการวินิจฉัยสรุปประเด็นในศาลจึงยืดหยุ่นกว่าระบบกล่าวหา ที่จะพึงพาแต่การนำเสนอของคู่คดี และเนื่องจากในระบบไต่สวนนั้น เน้นในเรื่องการค้นหาความจริงเป็นหลัก ดังนั้นข้อความจริงใดข้อกฎหมายใด ที่มีอยู่จริง แม้หากคู่กรณีจะไม่ยกขึ้นมา แต่ศาลเห็นว่าเป็นข้อเท็จจริงข้อความจริงของคดี ศาลในระบบไต่สวนก็สามารถยกข้อความนั้นขึ้นมาวินิจฉัยได้

อนึ่ง ในการพิจารณาคดีของศาลรัฐธรรมนูญนั้น ศาลจะใช้ข้อกำหนดศาลรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีพิจารณาและการทำคำวินิจฉัย ซึ่งในข้อกำหนดนั้นบัญญัติไว้ในข้อ ๖ ว่า “วิธีพิจารณาตามที่กำหนดในข้อกำหนดนี้ให้ใช้ระบบไต่สวน”    และมีบัญญัติเพิ่มเติมไว้ว่า...บทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความแพ่งมาใช้บังคับเท่าที่พอจะใช้บังคับได้และไม่ขัดต่อข้อกำหนดนี้” นั้นคือศาลจะใช้การพิจารณาคดีแบบไต่สวน และประมวลกฏหมายแพ่งสามารถนำมาใช้ได้เท่าที่จะไม่ขัดต่อหลักกฏหมายนี้

ประเทศไทยเรานั้นได้มีการใช้ระบบกล่าวหาสำหรับคดีแพ่งและคดีอาญา  และใช้ระบบไต่สวนในคดีที่ใช้อำนาจตามกฎหมายมหาชน เช่น ศาลรัฐธรรมนูญ , ศาลปกครอง , ศาลคุ้มครองแรงงาน และศาลฎีกาแผนกคดีอาญาสำหรับผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง
http://www.pub-law.net/publaw/view.aspx?ID=891
http://www.maephrik.com/nitiram/taisuan.doc

ดังนั้นโดยสรุป กรณีคดีพิจารณาขอยุบพรรคประชาธิปัตย์ ในทางคดีศาลวินิจฉัยว่า การยื่นฟ้องคดีของนายทะเบียนพรรคการเมืองนั้น ล่วงเลยกำหนดเวลาที่กฎหมายกำหนดในมาตรา 93 ของพรบ.พรรคการเมือง 2550  ทำให้การยื่นฟ้องดังกล่าวไม่ถูกต่อกฎหมาย เสมือนดังพ้นอายุความไปนั้น ศาลใช้อำนาจตามข้อกำหนดศาลรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีพิจารณาและการทำคำวินิจฉัย พ.ศ. ๒๕๕๐ ข้อ ๖ ที่ว่าวิธีพิจารณาตามที่กำหนดในข้อกำหนดนี้ให้ใช้ระบบไต่สวน และศาลจึงมีอำนาจที่จะชี้ข้อกฏหมายและข้อเท็จจริงที่มีอยู่จริงนี้ได้ แม้คู่กรณีจะไม่ยกขึ้นมาต่อสู้ก็ตาม เพราะตามระบบไต่สวน ศาลสามารถจะทำหน้าที่ค้นหาความจริงด้วยตนเองได้ และที่สำคัญสิ่งที่ศาลวินิจฉัยในเรื่องระยะเวลาที่ล่วงเลยไปเกิน 15 วันนั้น ไม่ใช่อายุความตามกฎหมายแพ่ง แต่เป็น“กำหนดเวลาในการฟ้องคดี”

ขออนุญาตให้ความเห็นต่อคุณเติ้ง1234 ด้วยความเคารพ ตามสิทธิดังนี้

1 .1 กำหนดเวลา 15 วัน ตามมาตรานี้ เป็นอายุความหรือไม่ หรือเป็นเพียงกำหนดกรอบเวลาการทำงานขององค์กร 

ความเห็น - ควรเรียกว่า“กำหนดเวลาในการฟ้องคดี” แต่จะเรียกว่าอายุความ หรือ กำหนดกรอบเวลาการทำงานขององค์กร เพื่อความเข้าใจสำหรับคนทั่วไปก็ตามแต่ “แต่ไม่ใช่อายุความตามประมวลกฎหมายแพ่ง” กำหนดเวลา 15 วัน ตามมาตรานี้ หากไม่สามารถดำเนินการได้ตามที่กฏหมายกำหนดเช่นนั้นได้ ก็จะผิดไปจากที่กฎหมายบัญญัติ ก็ย่อมถือว่าดำเนินการไม่ชอบด้วยบัญญัติของกฎหมาย

1.2 กรณีการกำหนดกรอบเวลาการทำงานขององค์กร  มีปรากฏในกฎหมายหลายฉบับ รวมทั้งรัฐธรรมนูญ ยกตัวอย่างเช่น  การตั้งคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคม ที่เกินระยะเวลาที่กำหนด ฯลฯ  หากถือว่า ระยะเวลาดังกล่าวเป็นอายุความ  คณะกรรมการกิจการโทรคมนาคม ที่ตั้งเมื่อเกินระยะเวลาที่กำหนด มิต้องกลายเป็นโมฆะหรือ?

ความเห็น-เรื่องนี้ก็ต้องว่ากันต่อไปครับ จะรีบร้อนเอามาปะปนไปทำไม หากมันไม่ถูกก็ไม่ถูก ในความเห็นผมนะ มันไม่ถูกอยู่แล้วที่ตั้งกันเกินกำหนดที่กฎหมายบัญญัติ และหากเรื่องนี้มีการ้องต่อศาล ก็อาจจะโมฆะไปได้ แต่ทางแก้มีอยู่เช่นแก้กฎหมายให้รองรับเรื่องพวกนี้เสียใหม่

2. ถ้ากำหนดเวลา 15 วัน ตามมาตรานี้ ถือว่าเป็นอายุความ  แต่การที่ศาลรับคดีไว้พิจารณา  แสดงว่าศาลได้นำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 193/29 ที่บัญญัติว่า  "เมื่อไม่ได้ยกอายุความขึ้นเป็นข้อต่อสู้ ศาลจะอ้างเอาอายุความมาเป็นเหตุยกฟ้องไม่ได้"

ความเห็น-ดังที่ได้อภิปรายไว้ข้างบนแล้ว “กำหนดเวลาในการฟ้องคดี”ในกฏหมายมหาชนนั้น ไม่ใช่อายุความตามกฏหมายแพ่ง อีกทั้งกรณีที่คุณยกมานั้นเป็นกรณีของศาลแพ่งที่พิจารณาด้วยระบบกล่าวหา โดยที่หากคู่ความไม่ยกอายุความาต่อสู้ ก็เท่ากับสละสิทธิที่ตนพึ่งมี แต่กรณีศาลรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นศาลระบบไต่สวน ศาลจะทำหน้าที่ค้นหาความจริงด้วยตนเอง ข้อกฏหมายและข้อเท็จจริงที่มีอยู่แม้คู่กรณีจะไม่ยกขึ้นมาต่อสู้ก็ตาม ศาลก็มีอำนาจที่จะชี้ข้อกฏหมายและข้อเท็จจริงที่มีอยู่จริงนี้ได้  ดังในกรณีนี้ การไม่ปฏิบัติให้ถูกต้องตามมาตรา 93 ก็จะมีผลให้เกิดการ “ขาดอายุความ” และในขณะเดียวกันก็คือ “เจ้าหน้าที่ของรัฐไม่ปฏิบัติให้ถูกต้องตามกฎหมาย” และมีผลให้กฎหมายในข้อนั้นไม่สมบูรณ์ 

3. คณะกรรมการการเลือกตั้ง เป็นองค์กรอิสระเช่นเดียวกับศาลรัฐธรรมนูญ เมื่อไม่มีข้อขัดแย้งกับองค์กรอื่น  หรือมีการยื่นเรื่องให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย  ศาลรัฐธรรมนูญก็ไม่มีสิทธิก้าวล่วงไปพิจารณาในเรื่องขั้นตอนการทำงานภายในของคณะกรรมการการเลือกตั้ง ดังนั้นระยะเวลา 15 วัน จึงต้องนับจากวันที่กกต.มีมติให้ยื่นคำร้องต่อศาลในครั้งหลัง คือ วันที่ 12 เมษายน 2553

ความเห็น-ศาลแจ้งอยู่แล้วว่า การที่กกต.มีการประชุมกันหลายครั้งนั้นเป็นเรื่องภายในของกกต. แต่ในข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย การประชุมกกต.เมื่อ 17 ธค.นั้น ได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาลแล้ว ตามพฤติการณ์ต้องถือว่าวันนั้นเป็นวันที่นายทะเบียนได้รับทราบเรื่องและได้รับความเห็นชอบจากกกต.และจะต้องยื่นเรื่องต่อศาลใน 15 วันนับจากวันนี้

4 ตามมาตรา93 วรรค2 ตอนท้าย ระบุว่า “เมื่อศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาแล้วเห็นว่ามีเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับพรรคการเมืองตามคำร้องของนายทะเบียน ให้ศาลรัฐธรรมนูญสั่งให้ยุบพรรคการเมืองนั้น”+

ความเห็น-
1. ในคดีนี้ คำร้องของนายทะเบียนไม่ถูกกฎหมายแต่แรกศาลไม่ยกคดีเสีย คดีจึงถูกยกไป
2. หากคำร้องของนายทะเบียนถูกต้องก็ตาม ความที่ว่า “เมื่อศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาแล้วเห็นว่ามีเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับพรรคการเมืองตามคำร้องของนายทะเบียน ให้ศาลรัฐธรรมนูญสั่งให้ยุบพรรคการเมืองนั้น” หมายถึง ศาลรัฐธรรมนูญต้องพิจารณาคดี แล้วเห็นว่ามีเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับพรรคการเมืองจริง ตามคำร้องของนายทะเบียน ศาลรัฐธรรมนูญจึงสั่งให้ยุบพรรคการเมืองนั้น

 หากศาลพิจารณาแล้วไม่เห็นว่ามีเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับพรรคการเมืองตามคำร้องของนายทะเบียน ก็จะไม่สั่งยุบพรรคการเมือง ความข้อนี้เป็นความจริง เพราะหากกฎหมายมีเจตนาอย่างที่คุณเติ้ง123 ว่าจริง ก็ไม่ต้องมีการไต่สวนคดี ลำพังนายทะเบียนยื่นเรื่องให้ศาล ศาลก็จะสามารถสั่งยุบได้เลย แต่กรณีไม่เป็นอย่างที่คุณเติ้ง123 สรุปแบบนั้น เพราะที่ผ่านมา ศาลล้วนแต่เปิดศาลดำเนินการไต่สวน ไม่ใช่รับความจากนายทะเบียนมาแล้วไปสั่งยุบพรรคอย่างที่คุณเติ้ง123 ว่าเลย

ดังนั้น ด้วยเหตุที่กล่าวมาทั้งหมดจึงขอสรุปว่า ศาลรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นศาลพิจารณาคดีกฏหมายมหาชน และใช้ระบบไต่สวนในการพิจารณาคดี สามารถวินิจฉัยระยะเวลาการยื่นฟ้งอของนายทะเบียนพรรคการเมืองว่า เป็นไปตามกฏหมายหรือไม่ ที่มีการอ้างกันว่า "ขณะที่ผู้ร้องยื่นคำร้องขอยุบพรรคผู้ถูกร้อง นั้น    พรรคผู้ถูกร้องไม่ได้ยกอายุความขึ้นต่อสู้  ศาลจึงไม่มีอำนาจยกเรื่องอายุความมาเป็นเหตุยกคำร้องได้" นั้นไม่สามารถนำมาใช้ได้ เพราะศาลวินิจฉัยเรื่อง“กำหนดเวลาในการฟ้องคดี”ซึ่งไม่ใช่อายุความตามกฏหมายแพ่ง จึงนำกฏหมายแพ่งมาใช้ตรงนี้ไม่ได้

จึงขอจบกระทู้ไว้ในเวลานี้เพียงแค่นี้ก่อนนะครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผมได้กระทู้ที่พาดพิงมาของคุณ POE และของคุณเติ้ง1234 แล้ว และขอใช้กระทู้นี้ในการตอบเลยเพราะพรุ่งนี้อาจจะต้องติดภารกิจอื่น หรืออาจะต้องถกเรื่องกันต่อไป

ขอตอบความเห็นต่อกระทู้คุณเติ้ง1234 ที่ P9978241 ก่อนนะครับดังนี้....

คุณเติ้ง1234ครับ ผมก็คาดหมายอยู่แล้วเช่นกันว่าเมื่อผมได้ให้ความเห็นปิดช่องทางกฏหมายไว้หมดโดยละเอียดแล้ว ก็อาจจะทำให้สมาชิกที่ไม่เห็นด้วยบางท่าน หมดทางที่จะแก้ไปทางอื่นได้สมาชิกจำต้องยอมรับความจริงว่า

1. ในเรื่องกำหนดเวลา 15 วัน ในที่สุดคุณเติ้งก็ยอมรับว่าเป็น เพียงกำหนดกรอบเวลาการทำงานขององค์กร ดังนั้น คุณเติ้งหรือเพื่อนสมาชิก ก็จะไม่สามารถเอาปพพ.193/29 มาแย้งศาลได้อีกต่อไปแล้วใช่ไหมครับ ดังนั้นคุณเติ้งยอมรับแล้วใช่ไหมครับว่าศาลรัฐธรรมนูญสามารถหยิบยกเรื่องกำหนดเวลาพิจารณาคดีหรืออายุความหรือกรอบเวลาการทำงานขององค์กรมาพิจารณาได้เอง โดยไม่ขัดต่อกฎหมายใดๆอีกแล้วนะครับ ซึ่งเป็นที่น่ายินดีมากที่คุณเติ้งสามารถยอมรับตรงนี้ได้โดยไม่โต้แย้งอีกต่อไป

2 คุณเติ้งโพสต์ว่า “การที่ผมลำดับขั้นตอนการทำงานตามมาตรา93  ทั้ง 3 ขั้น  ก็เพื่อให้เห็นว่าทั้ง 3 ขั้นนั้นเป็นการดำเนินการภายในขององค์กรอิสระ คือ กกต.  ซึ่งคุณก็ยอมรับและศาลเองก็ยอมรับว่า “การที่กกต.มีการประชุมกันหลายครั้งนั้นเป็นเรื่องภายในของกกต.”  ..” ข้อ 2 ในกระทู้เดิมนั้นที่จริงแล้วคุณเติ้งโพสต์ไว้เกี่ยวกับเรื่อง “2.ถ้ากำหนดเวลา 15 วัน ตามมาตรานี้ ถือว่าเป็นอายุความ  แต่การที่ศาลรับคดีไว้พิจารณา  แสดงว่าศาลได้นำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 193/29 ที่บัญญัติ..” แต่ข้อ 2 ในกระทู้ใหม่นี้คุณเติ้งเอาไปปนกับข้อ 3 เรื่องมาตรา 93 ผมจึงให้ความเห็นที่ข้อ 3 รวบยอดไปคราวเดียวเลย

3 คุณเติ้งแยกให้เห็นรายละเอียดไว้ ผมขอตอบแยกเป็นรายข้อดังนี้

3.1 คุณเติ้งว่า...“การประชุมกกต.เมื่อ 17 ธค.นั้น ได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาล”  ในวันนั้นนายอภิชาต ทำหน้าที่ประธานการประชุมกกต.  ที่ประชุมมีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาล  นายอภิชาตในฐานะกรรมการคนหนี่งและในฐานะประธานกกต. ไม่เห็นด้วย  ตรงนี้เป็นเรื่องภายในองค์กรของกกต. นะครับ

ตอบ-นี้แหละครับ การที่กกต. ประชุมกกต.เมื่อ 17 ธค.นั้น ได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาลเท่ากับว่าเรื่องได้ปรากฏต่อนายทะเบียนว่าพรรคปชป.นั้นได้มีเหตุตามมาตรา 93 วรรคหนึ่งแล้ว และตามกฎหมาย นายทะเบียนโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้ง จะต้องทำการยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญภายในสิบห้าวันนับแต่วันนี้ครับ เพราะวันนี้เป็นวันที่นายทะเบียนได้รับทราบมติของกกต.

3.2 คุณเติ้งว่า...“ต่อมานายทะเบียน ซึ่งก็คือ นายอภิชาต  เห็นว่า  หลักฐานไม่เพียงพอ  ดังนั้นจึงเท่ากับว่ายังไม่ปรากฏต่อ นายทะเบียนว่า  มีพรรคการเมืองทำการเข้าตามมาตรา 93 วรรคแรก  อันนี้ตามกฎหมายให้เป็นดุลยพินิจของนายทะเบียนนะครับ  และเป็นลำดับการทำง่านขั้นที่1 ที่ได้กล่าวแล้ว”

ตอบ- ตรงนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นความโลเลของนายทะเบียน เพราะกกต.มีมติไว้อย่างหนึ่งคือให้ดำเนินการต่อคดีทั้งสอง โดยมีมติรวมไปว่าให้ดำเนินการตามาตรา 95 ของพรบ.พรรคการเมือง ซึ่งมาตรา 95 นั้นบัญญัติว่า “เมื่อปรากฏต่อนายทะเบียน หรือเมื่อนายทะเบียนได้รับแจ้งจากคณะกรรมการบริหารพรรคการเมืองและได้ตรวจสอบแล้วเห็นว่าพรรคการเมืองใดกระทำการตามมาตรา ๙๔ ให้นายทะเบียนโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้งแจ้งต่ออัยการสูงสุด พร้อมด้วย หลักฐาน” การที่กกต.มีมติให้นายทะเบียนดำเนินการตามาตรา 95 ย่อมเท่ากับว่ามีเรื่องปรากฏต่อนายทะเบียนจริงแล้วนั้นเอง แต่นายทะเบียน กลับไม่ทำตามขั้นตอนที่ถูกต้อง กลับไปตั้งคณะกรรมการขึ้นมาใหม่ อันเป็นความผิดพลาดของนายทะเบียนเอง จะเอามาเป็นข้อแก้ตัวไม่ได้

3.3 แม้ว่า การประชุมกกต.เมื่อ 17 ธค.นั้น ได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาล ซึ่งเป็นลำดับการทำง่านขั้นที่2 ที่ได้กล่าวแล้ว ก็ตาม

ตอบ- ครับ การประชุมกกต.เมื่อ 17 ธค.นั้น ได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาล นั้นเท่ากับว่ามีเหตุตามวรรคหนึ่งตามบัญญัติมาตรา 93 วรรคสอง ปรากฏต่อนายทะเบียนว่าพรรคปชป.กระทำความผิด เป็นการประจักษ์ในเหตุตามที่มาตรา 93 วรรคสองบัญญัติไว้ครับ ต่อไปนายทะเบียนจะต้องขอความเห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้งยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญภายในสิบห้าวันนี้ ซึ่งเป็นวันที่ความปรากฏต่อนายทะเบียนแล้ว และกกต.มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาล

3.4 แต่นายทะเบียน ซึ่งก็คือ นายอภิชาต  เห็นว่า  แม้จะมีการดำเนินการตามมาตรา 93 ในขั้นที่2 แล้ว  แต่ในขั้นที่1 ตามดุลยพินิจของเขา  เห็นว่าหลักฐานไม่เพียงพอ  จึงต้องการให้มีการตรวจสอบเพิ่มเติม  ซึ่งเป็นสิทธิที่นายทะเบียนสามารถทำได้ตามกฎหมาย

ตอบ-การปฏิบัติงานของนายทะเบียนตรงนี้ ถือว่าทำไปเองตามอำเภอใจ ไม่มีกฎหมายรองรับขั้นตอนตรงนี้ เพราะกกต.เองเมื่อ 17 ธค.นั้น ได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาล ตามคุณเติ้งได้ระบุไว้เองใน 3.3 ขั้นตอนที่นายทะเบียนจะต้องทำคือ ยื่นเรื่องต่อศาลรัฐธรรมนูญครับ ไม่ใช่ย้อนกลับไปตั้งอนุกรรมการอะไรวุ่นวายไปหมด

3.5  เมื่อยังไม่ครบองค์ประกอบคือ มีการดำเนินการตามมาตรา 93 ในขั้นที่1 และ 2 นายทะเบียนจึงยังไม่ต้องยื่นเรื่องต่อศาล  และ การนับเวลาตามมาตรา93 ก็ยังไม่เกิดขึ้น  ขอให้สังเกตว่า  ตอนนี้ก็ยังเป็นเรื่องภายในองค์กรของกกต. นะครับ  เนื่องจาก การที่จะตัดสินว่า เป็นเรื่องที่ “ปรากฏต่อ นายทะเบียนว่า  มีพรรคการเมืองทำการเข้าตามมาตรา 93 วรรคแรก” หรือไม่นั้น  เป็นดุลยพินิจของนายทะเบียน

ตอบ – ตามตัวบททกฏหมายมาตรา 93 ไม่มีบัญญัติให้นายทะเบียนกระทำการอื่นใดอีก ไม่ว่าจะขั้น 1 หรือ 2หรืออะไรอย่างที่คุณเติ้งอาจจะเข้าใจคิดเอาไปเองแบบนี้ มาตรา 93 ระบุไว้ชัดเจนว่า เมื่อนายทะเบียนพบมีเหตุตามวรรคหนึ่ง ปรากฏขึ้น ซึ่งในกรณีนี้คือการประชุมกกต.พิจารณาเรื่องปปช. แล้วลงมติให้นายทะเบียนดำเนินการต่อด้วยมาตรา 95 ต่อไปนายทะเบียนจะต้องขอความเห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้งยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญภายในสิบห้าวัน

ข้อ3.1 ถึง3.5 ที่กล่าวมา  จะเห็นได้ว่าเป็นเรื่องภายในองค์กรของกกต.ทั้งสิ้น

ตอบ-ใช่แล้วครับ เป็นเรื่องความผิดพลาดภายในขององค์กรกกต. ซึ่งความผิดพลาดภายในที่เกิดขึ้นนี้ไม่สามารถจะนำมากล่าวอ้างเพื่อประโยชน์ใดๆได้ครับ ไม่สามารถนำมายกเพื่อต่อสู้คดีกับบุคคลภายนอกได้

คุณเติ้งว่า “เนื่องจาก คณะกรรมการการเลือกตั้ง เป็นองค์กรอิสระเช่นเดียวกับศาลรัฐธรรมนูญ เมื่อไม่มีข้อขัดแย้งกับองค์กรอื่น  หรือมีการยื่นเรื่องให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย  ศาลรัฐธรรมนูญก็ไม่มีสิทธิก้าวล่วงไปพิจารณาในเรื่องขั้นตอนการทำงานภายในของคณะกรรมการการเลือกตั้งครับ”

ตอบ-ศาลไม่ได้ก้าวล่วงนิครับ กกต.จะทำอะไรอย่างไรก็ทำกันไป ศาลรธน.ไม่ก้าวล่วงไปสั่งการอะไร กกต.หรอกครับ แต่ศาลทั้งหลายไม่ใช่เฉพาะแต่ศาลรธน.นะครับ ศาลอื่นๆสามารถจะวินิจฉัยการทำงานภายในของกกต.หรือองค์กรใดๆก็ตาม ในส่วนที่เกี่ยวกับคดีที่ตนมีอำนาจพิจารณาครับ เพื่อประโยชน์ในการดำเนินคดีครับ กรุณาเข้าใจให้ถูกต้องครับ

คุณเติ้งว่า-เมื่อนายอภิชาตในฐานะนายทะเบียน ได้ตรวจสอบ จนเห็นว่ามีหลักฐานเพียงพอที่จะเชื่อได้ว่า  มีพรรคการเมืองทำการเข้าตามมาตรา 93 วรรคแรก จึงได้ใช้ฐานะประธานกกต. เรียกประชุมเมื่อวันที่ 12 เมษายน 2553 จนมีมติตามรายงานการประชุมกกต.ครั้งที่ 41/2553 ให้นายทะเบียนพรรคการเมืองยื่นคำร้องยุบพรรค ปชป.ต่อศาลรธน.  แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นเรื่องภายในองค์กรของกกต. นะครับ  เพียงแต่ครบองค์ประกอบ คือ มีการดำเนินการตามมาตรา 93 ในขั้นที่1 และ 2 ครบ  จึงต้องเริ่มนับระยะเวลาตามมาตรา 93 จากวันที่มีมติในการประชุมครั้งนี้ครับ 

ตอบ- ผิดครับ ขั้นตอนที่นายอภิชาตในฐานะนายทะเบียนทำไปหลังการประชุมกกต.เมื่อ 17 ธค.นั้น ซึ่งได้มีมติให้นายทะเบียน ดำเนินคดีและยื่นเรื่องต่อศาลนั้น ขั้นตอนที่ถูกต้องตามบัญญัติมาตรา 93 คือต้องนำเรื่องยื่นต่อศาลรธน. ไม่ใช่มาทำอะไรวุ่นวายเพิ่มเติม อีกทั้งไม่มีกฏมายใดมารองรับความถูกต้องตรงนี้เลย

4. ส่วนเรื่อง “คณะกรรมการกิจการโทรคมนาคม” ที่คุณว่า “เรื่องนี้ก็ต้องว่ากันต่อไปครับ จะรีบร้อนเอามาปะปนไปทำไม หากมันไม่ถูกก็ไม่ถูก ในความเห็นผมนะ มันไม่ถูกอยู่แล้วที่ตั้งกันเกินกำหนดที่กฎหมายบัญญัติ และหากเรื่องนี้มีการร้องต่อศาล ก็อาจจะโมฆะไปได้ แต่ทางแก้มีอยู่เช่นแก้กฎหมายให้รองรับเรื่องพวกนี้เสียใหม่” ........ก็ทางแก้อย่างที่คุณเสนอมานี่แหละครับที่ผมกลัว  รู้ว่าผิด จะต้องไม่ทำครับ  ไม่ใช่ว่า  ถ้าคนอื่นทำผิด  ก็โจมตี  ครั้นพอตนทำผิด  ก็ดันทุรัง  สุดท้ายก็แก้กฎหมายมารองรับ  เรื่อง“คณะกรรมการกิจการโทรคมนาคม” เป็นตัวอย่างที่ผมยกมาเทียบเคียงว่าเป็นกรอบเวลาการทำงานเหมือนมาตรา93 ครับ  ถ้ายึดเรื่องเวลาตามมาตรา93 แบบนี้  คดีอื่นๆที่ผ่านมาละครับจะทำอย่างไร?  ถ้ายังเป็นข้อกังขาเช่นนี้  ความน่าเชื่อถือของระบบจะยังเหลืออยู่หรือ?

ตอบ-เอาตามคุณว่าเถอะครับ ประเด็นนี้ผมไม่มีความเห็นเพิ่มเติม

คุณเติ้งว่า "อ้อ  ผมไม่เคยพูดว่า รับความจากนายทะเบียนมาแล้วไปสั่งยุบพรรคเลย  โดยไม่ต้องพิจารณาหลักฐาน ครับ  กรุณากลับไปอ่านข้อเขียนของผมให้ละเอียดช้าๆนะครับ  ผมว่าคุณ thyrocyteคงสับสน ตัวอย่างที่ผมยกมามากกว่า  ด้วยความเคารพครับ"

ตอบ – ผมไม่ได้สับสนหรอกครับ แต่ผมต้องการจี้ให้คุณเติ้งแสดงออกมาให้ชัดๆว่าคิดอย่างไรกันแน่ถึงไปโพสต์ว่า “4 ตามมาตรา93 วรรค2 ตอนท้าย ระบุว่า “เมื่อศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาแล้วเห็นว่ามีเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับพรรคการเมืองตามคำร้องของนายทะเบียน ให้ศาลรัฐธรรมนูญสั่งให้ยุบพรรคการเมืองนั้น”  หากตีความอย่างเคร่งครัด  จะเห็นว่า ตามพรบ.ระบุให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาว่า  มีเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับพรรคการเมืองตามคำร้องของนายทะเบียน หรือไม่  เท่านั้น  ซึ่งแสดงว่ากฎหมายไม่อนุญาตให้ตีความเรื่องอื่น  โดยเฉพาะเรื่องขั้นตอนการทำงานภายในขององค์กรอิสระอื่น  ที่ไม่มีผู้ร้อง  เพราะถ้าเจตนารมณ์กฎหมายต้องการให้พิจารณาเรื่องอื่นได้  มาตรา93 วรรค2 ต้องเขียนว่า "เมื่อปรากฏต่อนายทะเบียนว่าพรรคการเมืองใดมีเหตุตามวรรคหนึ่ง ให้นายทะเบียนโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้งยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ความปรากฏต่อนายทะเบียน เมื่อศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาแล้ว ให้ศาลรัฐธรรมนูญสั่งให้ยุบพรรคการเมืองนั้น".........

^

ที่คุณเติ้งโพสต์มาตั้งยาวข้างบนนี้นั้น  หากคุณเติ้งกล้าสรุปความคิดตนเองออกมา ก็จะเป็นพระคุณยิ่งครับว่าตกลงเห็นว่าอย่างไรกัน

และขอย้ำอีกทีครับ อำนาจของศาลนะ สามารถใช้ตีความ ไต่สวน เรียกดูพยาน ฯลฯ ในขั้นตอนการทำงานต่างๆภายในขององค์กรอิสระอื่นได้ทั้งสิ้นว่าถูกต้องตามกฏหมายหรือขั้นตอนกฏหมายหรือไม่ การพิจารณาคดีนะไม่เป็นการก้าวก่ายครับ หากศาลไม่สามารถวินิจฉัยการทำงานที่ได้ทำไปแล้วขององค์การต่างๆว่าถูกต้องหรือไม่ องค์กรนั้นก็อยู่เหนือกฏหมายสิครับ

ด้วยความเคารพเช่นกันครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอกลับมาตอบกระทู้คุณ POE จากกระทู้ P9977648 ครับ

ขอบคุณคุณ POE ที่ให้ความสนใจถามผมในกระทู้ ผมอ่านดูแล้วจับใจความได้คำถามว่า  "...ความจริงที่ว่า “มีเหตุตามวรรคหนึ่ง” ที่ปรากฏต่อนายทะเบียนเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2552 อยู่ตรงไหน? ในเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2552 ไม่อะไรที่ชี้ชัดได้ว่า นายทะเบียนพรรคจะเห็นเหตุตามวรรคหนึ่ง เพราะมติกกต.นี้ก็ไม่วินิจฉัยชี้ขาดว่าให้ยุบพรรคหรือยกคำร้อง และประธานกกต.ซึ่งเป็นคนๆ เดียวกันกับนายทะเบียนพรรค “ชี้ขาด” ให้ยกคำร้อง และมติในวันนั้นก็ให้ นายทะเบียนพรรคการเมือง เป็นผู้ตรวจสอบ..."

กระทู้ที่สอบถามของคุณ POE ที่จริงผมเห็นมาสักพักแล้วครับ แต่ติดงานส่วนตัว และติดตอบกระทู้คุณเติ้ง1234ที่ผมอาจไปพาดพิงก่อนเลยต้องขอตอบคุณเติ้ง1234 ก่อน อีกอย่างผมต้องการตรวจเช็คให้แน่ชัดว่า สรุปแล้วในการประชุมครั้งที่ 144/2552 ในวันที่ 17 ธค 2552 นั้นประชุมสรุปมีรายละเอียดอย่างไรกันแน่ เพราะหลังการวินิจฉัยกกต.ก็ออกมาให้ข้อมูลแตกต่างกันอีกแบบไป และตอนนี้เวบบอร์ดก็อ้างเหตุในวันที่ 17 ธค.กันไปแตกต่างกันไปในรายละเอียดที่สำคัญ  ผมเองพยายามตรวจค้นเท่าที่พอจะทำได้สักพักใหญ่ๆก็ยังไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจ

ในความเห็นของผมตอนนี้มี 4 แหล่งใหญ่ที่จะอ้างอิงเรื่องในวันที่ 17 ธค ได้คือ
1. จากคำวินิจฉัยของศาลรธน.เอง ซึ่งรายละเอียดตรงนี้คงได้ทราบกันแล้ว
2. จากคำแก้ของกกต.ที่มีภายหลังการวินิจฉัย ซึ่งตรนี้ผมให้ความสำคัญไม่มาก เพราะเป็นการพูดอ้างเอาลอยๆ และอาจเป็นการแก้ตัว
3. จากหนังสือพิมพ์ในอดีตที่พูดถึงข่าวนี้
4. จากเอกสารของปชป.เองทิพิมพ์ขึ้นมาเรื่อง”ความจริงสู้อธรรม” ที่จัดทำขึ้นก่อนการวินิจฉัยของศาล และสามารถดาวน์โหลดได้จากเวบ แต่ความที่จะอ้างถึงนั้น ปชป.เองไม่ได้นำมาอ้างเพื่อประโยชน์แก่พรรคหรือแก่ตนเอง
เพื่อเข้าถึงความจริงของวันที่ 17 ค.ให้ได้มากที่สุด ผมจึงตัดสินใจใช้ข้อมูลจาก 3 และ 4 ดังนี้

จากหนังสือพิมพ์ในอดีตที่พูดถึงข่าวนี้
ผมค้นเจอน้อยมากและเป็นการอ้างไว้ในเวบบอร์ดอีกที ไม่สามารถหาลิงค์ต้นตอเจอ ทำให้ความน่าเชื่อถือลดลง แต่ก็คิดว่าน่าจะมีเค้าความจริงของเหตุการณ์ในวันที่ 17 ธค อยู่บ้าง ที่ค้นเจอมาจาก