หลังจากกระดกยาดองไป 3-4 กรึ๊บ หนุ่มไทยขี้โอ่ จึงกล่าวก่อนว่า
เขียด กรรมกรไทย : โธ่ ไม่อยากจะคุย ถ้าทหารบ้านเอ็งมารบกะทหารบ้านข้า ข้าชนะแน่
ขแมร์ กรรมกรเขมร : อะไรว่ะ ยังไม่ทันรบเลย เอ็งรู้ได้ไง ว่าทหารเอ็งจะชนะ
เขียด กรรมกรไทย : งั้นข้าถามหน่อย ตอนทหารเอ็งรบกะเขมรแดง ทหารเอ็งตายไปเท่าไร
ขแมร์ กรรมกรเขมร : ก็ตายเยอะ ทหารข้าตายไปหลายหมื่น แต่ถึงยังไงทหารข้าก็รบชนะเขมรแดงล่ะกัน (ขแมร์ตอบอย่างภาคภูมิใจ)
เขียด กรรมกรไทย : สู้ทหารข้าไม่ได้ ทหารข้าเก่ง รบกะเสื้อแดงคนเป็นหมื่น ทหารข้าไม่ตายสักคน เสื้อแดงสู้ไม่ไหวก็หนีไป แถมยังตายไปตั้ง 91 ศพ (เจอคำตอบนี้เข้าไป ขแมร์ถึงกับอึ้ง หน้าตาบอกบุญไม่รับ)

     หลังจากข่มเพื่อนรักไปหนึ่งดอกแล้ว เขียดหนุ่มไทยขี้คุย ก็ยังไม่ยอมหยุดปาก คุยทับถมต่อ
เขียด กรรมกรไทย : รู้ไว้ด้วย ถ้าไม่มีประเทศข้าล่ะก็ ประเทศเอ็งก็ไม่มีปัญหา หารถยนต์ดีๆขับได้หรอกว้า
ขแมร์ กรรมกรเขมร : ทำไมล่ะ (ทำหน้ามึนงง สงสัยว่าประเทศของตน ไปติดค้างประเทศไทยตอนไหน)
เขียด กรรมกรไทย : ไอ้โง่เอ้ย ถ้าพวกขโมยรถยนต์บ้านข้า ไม่ขโมยรถดีๆ ไปขายให้พวกรับซื้อของโจรในราคาถูกๆที่บ้านเอ็ง เอ็งคิดดูสิ บ้านเอ็งจะมีปัญญาซื้อกันไหม รถคันล่ะเหยียบล้าน เอาไปขายให้ไม่กี่หมื่น บ้านเอ็งถึงได้มีวาสนามีรถหรูๆขับไง คิดบ้างสิ ปีหนึ่งโจรประเทศข้าใจดีทำให้พวกเอ็งมีรถขับปีล่ะกี่หมื่นกี่พันคัน ประเทศของเอ็งเคยสำนึกบุญคุณกันบ้างไหม

     เจอคำตอบแบบนี้ ทำเอารสชาติสุรายาดองขมคอขึ้นมาทันที  กรรมกรหนุ่มเขมรรู้สึกว่าตนเอง จะแพ้ไอ้เขียดขี้คุย เพื่อนรักคนนี้ไม่ได้เสียแล้ว เพราะงานนี้ มีศักดิ์ศรีของประเทศชาติเป็นเดิมพัน จึงย้อนกลับด้วยคำถามทำนองเดียวกันว่า
ขแมร์ กรรมกรเขมร : งั้นพวกวัยรุ่นขี้ยาบ้านเอ็ง ก็เป็นหนี้บุญคุณประเทศข้าเหมือนกันล่ะว้า ถ้าพวกค้ายาเสพติดบ้านข้าไม่ส่งยาไปขายล่ะก็ พวกมันตายแน่
เขียด กรรมกรไทย : โชว์โง่อีกแล้ว...เพื่อนรัก พวกค้ายาบ้านเอ็งต่างหาก ที่ติดหนี้บุญคุณวัยรุ่นขี้ยาบ้านข้า (หนุ่มไทยตอบไปด่าไป ก่อนจะคว้ายาดองมากรึ๊บอีกแก้ว ปล่อยให้เพื่อนเขมร ทำหน้างงต่อไป)
ขแมร์ กรรมกรเขมร : ทำไมล่ะ ข้าไม่เข้าใจ
เขียด กรรมกรไทย : เอ็งไม่รู้รึไง ยาบ้าที่มาจากพ่อค้ายาเสพติดพม่า ถูกกว่ายาบ้าประเทศเอ็งตั้งเยอะ ที่ขี้ยาบ้านข้า มันซื้อยาจากพวกเอ็ง ก็เพราะสงสารต่างหากล่ะโว้ย 555+ กลัวพ่อค้ายาบ้านเอ็งจะอดตาย ถึงได้เมตตา ยอมซื้อยาเสพติดจากพวกเอ็ง

     จากการเลี้ยงสังสรรค์ผ่อนคลาย ชักจะกลายเป็นงานเลี้ยงอำลาความสัมพันธ์ซะแล้ว ขแมร์จึงเถียงอย่างมีอารมณ์ แต่เปลี่ยนเรื่องไปทางการเมืองบ้างว่า
ขแมร์ กรรมกรเขมร : ถ้าประเทศเอ็งดีจริง แล้วทำไม นายกดีๆเก่งๆ อย่างทักษิณถึงหนีมาอยู่ประเทศข้าล่ะ จะบอกให้ ข้าเคยเห็นบ้านทักษิณที่พนมเปญมาแล้ว ใหญ่เบ้อเริ่มเลย แถมนายก ฮุนเซนยังตั้งให้เป็นที่ปรึกษาด้านเศรษฐกิจด้วย
เขียด กรรมกรไทย : บ้านเอ็งมีคนรวยกี่คน เอาแบบที่รวยระดับโลกเลยนะ (หนุ่มไทยไม่ตอบคำถาม แต่กลับถามคำถามเพื่อนแทน)
ขแมร์ กรรมกรเขมร : ไม่มีเลยมั้ง (คำตอบหลังจากชูมือพยายามจะนับนิ้วอยู่นาน) แล้วมันเกี่ยวกับที่ข้าถามเอ็งตรงไหนว่ะ (คำถามซื่อๆ ที่มาพร้อมกับความสงสัยเหมือนเดิม)
เขียด กรรมกรไทย : ก็นั้นไง พวกข้าถึงได้ไล่ทักษิณไปอยู่ประเทศเอ็งไง คนเนี๊ยะไม่ได้รวยธรรมดานะเฟ้ย เคยติดอันดับรวยระดับโลกมาแล้ว แล้วบ้านข้าก็เห็นว่าบ้านเอ็งมีแต่คนโง่ๆ โง่เหมือนอย่างเอ็งนี้ไง พวกข้าถึงส่งคนเก่งคนฉลาดอย่างทักษิณไปให้ เพื่อบ้านเอ็งจะฉลาดขึ้นบ้าง

     คำตอบของหนุ่มไทยทำหนุ่มเขมรนิ่งอึ้งตอบโต้ไม่ถูก จึงได้แต่ก้มหน้าซดยาดองอย่างเดียว เมื่อแอลกอลฮอล์ระดับ 40 ดีกรี ซึมเข้ากระแสเลือด วิ่งผ่านสมองซีกขวาในปริมาณที่เหมาะสม จินตนาการของหนุ่มเขมรจึงโลดแล่น พูดเรื่องต่อจากเมื่อกี้ว่า

ขแมร์ กรรมกรเขมร : งั้นอีกหน่อยกัมพูชาบ้านข้าก็เจริญกว่าไทยบ้านเอ็งสิ เพราะบ้านข้าได้คนเก่งๆมาช่วยเรื่องเศรษฐกิจ ขณะที่บ้านเอ็ง มีคนเก่งแต่ไม่ใช้ เอาใครก็ไม่รู้ทำงานก็ไม่เป็นมาบริหาร ข้าเห็นโดนประเทศอื่นแซงเอาแซงเอา นับตั้งแต่หมดสมัยทักษิณแล้ว แต่ก่อนบอกว่าเป็นคู่แข่งกับเกาหลีใต้ เดี๋ยวนี้ แค่เวียดนามบ้านเอ็งยังจะแพ้เลย ดีไม่ดี อีกหน่อยกัมพูชาบ้านข้าก็จะแซงเอ็งด้วย เพราะบ้านข้ามีทักษิณ

เขียด กรรมกรไทย : เอ็งไม่รู้อะไร นั่นเป็นนโยบายต่างประเทศแบบโอบอ้อมอารีของประเทศข้า นายกสุดหล่อของประเทศข้าอยากให้ประเทศใกล้เคียงอย่างประเทศเอ็ง ซึ่งอยู่ใกล้กับไทยมากกว่าเวียดนาม ต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่เศรษฐกิจบ้านเอ็งแตกต่างจากประเทศไทยของข้านัก ทั้งๆที่อยู่ติดกัน จึงได้พยายามถ่วงความเจริญประเทศไว้ เพื่อไม่ให้โดดเด่นเกินหน้าเกินตาประเทศเพื่อนบ้าน แต่ไม่ได้ลดระดับมาเพื่อประเทศเอ็งประเทศเดียวนะ ประเทศไทยของข้า พยายามลดระดับลงมา เพื่อจะได้ใกล้เคียงกับลาว กับพม่าด้วย แล้วก็ประเทศเวียดนามน่ะ ประเทศข้าเห็นว่ามันตามหลังมานาน เลยจะให้โอกาสมันได้แซงไปบ้าง เพื่อจะได้มีกำลังใจ เอ็งเห็นไหมล่ะ ประเทศข้าใจดีขนาดไหน

     ฤทธิ์สุราทำให้หนุ่มเขมรคิดหาข้อโต้แย้งไม่ได้ จึงไม่มีเสียงคำสนทนาตอบโต้ใดๆในเรื่องนี้ อีก เปลี่ยนไปสนทนาเรื่องสัมเพเหระกันไปเรื่อย จนสุรายาดองหมดจึงได้แยกย้ายกันไปนอน

     ตื่นเช้าขึ้นมา พอสมองซีกซ้ายส่วนสติสัมปะชัญญะ ของหนุ่มเขมรกลับมาทำงานอีกครั้ง ก็คบคิดถึงเหตุการณ์เมื่อวันที่ผ่านมา แล้วก็ประมวลผลได้ว่า ที่คุยกันมาทั้งหมด ไม่เห็นมีเรื่องไหนเลย ที่ประเทศของเขา จะแพ้ประเทศของไอ้เพื่อนขี้คุยคนไทยเลย หากจะแพ้ ก็แพ้ตรงที่แถสู้ไอ้หนุ่มคนไทยไม่ได้ มันคงแถเก่งเหมือนผู้นำประเทศของมันในตอนนี้ หนุ่มเขมรจึงเดินไปยังพื้นที่ที่เป็นวงสุราเมื่อคืน ยืนนิ่งคิดอยู่สักพัก แต่ก่อนที่หนุ่มเขมรจะเดินจากไป ก็มีเสียง ขาก..........แล้วก็มีน้ำลายพร้อมเสล็ดกองโตบนพื้นข้างๆวงเหล้า

     เหตุการณ์ทั้งหมดในบทอภิปรายนี้ เป็นเหตุการณ์สมมุติที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด

     ปล.ขอได้รับความขอบคุณจากคุณ นิติภูมิ นวรัตน์ ที่ให้แรงบรรดาใจ ในการตั้งชื่อ เขียด หนุ่มกรรมกรไทย แรงบรรดาลใจนี้มาจากบทความ โกลกว้าง ทางแคบ http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P10099437/P10099437.html

     วันก่อนไม่มีเพลงมาฝาก เพราะว่าเนื้อหาการอภิปรายแรงไปนิด วันนี้ดีกรีความรุนแรงลดลงแล้วจึงเหมือนเดิมครับ เพราะรู้สึกอยากเห็นคนในห้องราชดำเนิน ได้มีส่วนร่วมกันเหมือนสมาชิกห้องอื่นๆบ้าง แม้ความเห็นทางการเมืองของใครหลายคนอาจไม่ตรงกัน ไม่สามารถแบ่งปันเหตุผลกันได้ แต่สิ่งอื่นๆพวกเราน่าจะพอแบ่งปันกันได้ เพราะอย่างไรเราก็คนไทยด้วยกัน ผมจึงขอนำสิ่งที่ผมชื่นชอบมาแบ่งปันให้กับทุกคนนะครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C10110164/C10110164.html

     ผมแค่อยากแบ่งปันสิ่งดีๆเท่านั้น จุดยืนทางการเมืองของเราอาจแตกต่างกัน ผมคิดว่าเสียงดนตรี น่าจะเป็นจุดร่วมของพวกเราได้ครับ  ผมไม่รู้ว่านี้จะเป็นจุดเริ่มรึเปล่า แต่ผมก็เป็นคนหนึ่งล่ะครับ ที่อยากให้คนไทยรักกัน แม้การอภิปรายของผมจะมีถ้อยคำเสียดสีจิกกัด นั้นก็เป็นเพียงแค่ความเห็นทางการเมืองของผมเท่านั้น แต่เราคนไทยไม่ได้มีจุดร่วมกันเฉพาะการเมืองใช่ไหมครับ ฉนั้นเรามาเริ่มต้นหาจุดร่วมกันดีกว่า จุดร่วมที่จะทำให้เรารู้สึกตัวได้ว่า เราแตกต่างแต่ไม่แตกแยกครับ

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 11:29:18

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 11:28:24

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 02:10:10

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 02:07:52

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 01:44:09