สองคนยลตามช่อง

คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม

คนหนึ่งตาแหลมคม

มองเห็นดาวอยู่พราวพราย

                                                   Frederick Langbridge

**********************************************************************************

ทุกองคาพยพในประเทศไทยตอนนี้ล้วนผิดปกติไปหมด

อย่างที่ขงจื๊อว่าเอาไว้  คนดีหรือคนเลว  ให้ดูสิ่งที่เขากระทำว่าทำให้สังคมดีขึ้นหรือเลวลง

ณ วันนี้  ใครทำอะไร  ใครทำให้บ้านเมืองดีขึ้นหรือเลวลง

ความตึงเครียดในบ้านเมืองวันนี้มีที่มาจากไหน  เมื่อไร  ?

ขอให้มองอย่างมีโยนิโสมนสิการ   อย่าสรุปสิ่งใดโดยลืมคำนึงถึงหลักอิทัปปัจจยตา

วันนี้ดูเหมือนคนบางคนกำลังดิ้นรนทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้เป็นนายกรัฐมนตรีต่อไป 

เหตุผลก็คงไม่มีอะไรมาก  ก็เพื่อตัวเองเท่านั้น  คงเพราะรู้ตัวดีว่าหากหมดอำนาจ ไร้ตำแหน่ง ชีวิตจะเป็นอย่างไร  จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองได้เป็นนายกรัฐมนตรีต่อไป

ต่อไปในวันนี้  และต่อไปในวันหน้าหลังการเลือกตั้งที่จะมาถึง (หากมีการเลือกตั้ง และหวังว่าจะมี)

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงบประมาณ  เรื่องนโยบาย  เรื่องการโยกย้ายแต่งตั้งข้าราชการ  ฯลฯ   ล้วนทำเพื่อตอบสนองจุดหมายของตัวเองเท่านั้น

แล้วประเทศชาติอยู่ไหน ?

มะงุมมะงาหรามาเกินสองปีนี่  ยังไม่พอที่จะทำให้รู้แล้วหรือว่าศักยภาพนั้นแค่ไหน  ความสามารถเท่าไร

ค่าใช้จ่ายในการมาและการดำรงอยู่ต้องจ่ายอีกมากเท่าไร  ไม่ว่าจะเป็นความแตกแยกในบ้านเมืองที่บริหารแบบเอาแต่ใจอาศัยเส้น   ความขัดแย้งกับเพื่อนบ้านเพื่อนโลก   การบริหารแบบสมยอมให้พวกตัวเองและพวกอื่นที่จำเป็นต้องอยู่ร่วมกันกัดกินบ้านเมือง   การดำรงอยู่ด้วยการอุ้มชูจากสิ่งแปลกปลอมในระบบระบอบ    สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ไม่ทำร้ายบ้านเมืองเพียงพอแล้วหรือ   ไม่ทำให้องคาพยพของบ้านเมืองบิดเบี้ยวไปหมดเพียงพอแล้วหรือ

สละซะคนเดียว   อย่างน้อยทุกอย่างก็ยังไม่หลุดไปไกลจนเกินดึงกลับมาให้เข้าที่เข้าทาง

มาถึงจุดที่เป็นอยู่ทุกวันนี้  ก็เพราะตัวเองทั้งนั้น   ไม่ใช่ใครผลักไสให้เป็นให้เกิด   ล้วนเลือกเองทั้งนั้น

เกียรติยศที่มุ่งหวัง    วันนี้มีคำตอบแล้วมิใช่หรือว่ามันสูงขึ้นหรือต่ำลง

ทบทวนตัวเองดูสักทีดีไหมว่า  สี่ห้าปีที่ผ่านมา  ซื่อสัตย์ต่อตัวเองและสังคมเพียงใด  สร้างสรรค์หรือทำลายสังคมโดยรวม   คุ้มไหมกับเกียรติยศที่หวัง

หรือมัวมุ่งเอาแต่ได้จนลืมหิริโอตัปปะ    เพ้อพร่ำพูดในสิ่งที่ฟังดูสวยงามแต่กระทำในสิ่งที่กักขฬะน่ารังเกียจ

เกียรติยศจากการกระทำอันมีเกียรติ กับเกียรติยศที่มากับหัวโขน  มองไม่ออกหรือว่าอันใดน่าประดับไว้ในชีวิตมากกว่ากัน

ลองดูสิ   ลองถามตัวเองและคนรอบข้างที่ใกล้ชิดที่สุดดู  ว่าวันนี้มีสุขไหม  ทำไม  เพราะอะไร

และที่สำคัญที่สุด   ลองถามตัวเองดูสิว่า  สี่ห้าปีมานี่ทำอะไรให้บ้านเมืองบ้าง

จงซื่อสัตย์ต่อตัวเอง  แล้วจะพบคำตอบ

ยังไม่สายที่จะทำอะไรเพื่อบ้านเมืองบ้าง

ขอเพิ่มนิดครับ  พอดีเห็นกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P10138986/P10138986.html ของท่าน ผ.อ.

คุณเลอคู   ไม่ต้องไปเกี่ยวกับเนื้อเพลงหรอกครับ  เอาแค่ตัว talking without speaking มันเองน่ะ  มันก็มีความหมายของมันเองอยู่แล้วว่าอย่างไร

ทั้งหมดทั้งมวลที่เป็นประเด็นขึ้นมานี่  มันก็เพียงแค่มนุษย์ผู้ทนทานและมั่วซั่วคนหนึ่งซึ่งไม่เข้าใจความหมายของเพลง sound of silence  แล้วเลยโยงมั่ว ๆ ไปว่ามันคือเสียงเงียบของพันทิปในกรณีเพิกเฉยต่อการร้องขอของสมาชิกให้บอร์ดกลับไปเป็นเหมือนเดิมเท่่านั้นเอง  ไม่มีอะไรมากไปกว่าความมั่วซั่ว  ความไม่รู้  ความไม่เจียม   ความอวดโอ่เหมือนแมวอยากเป็นเสือ  เหมือนงูดินอยากเป็นจงอาง  และอย่างที่สำนวนไทยเขาว่าไว้ว่า "โง่แล้วอวดฉลาด" นั่นแหละครับ

ก็ขอเอ่ยถึงเพียงแค่นี้แหละครับ   ส่วนคุณเลอคูผู้มั่วได้ทุกประเด็นจะอย่างไรต่อ ผมก็ไม่แยแสแล้วแหละครับ  ตามสบายครับ  

อีกอย่างช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่าง  สัญญากับหมาไว้ว่าจะบริจาคอาหารให้มัน  เลยต้องรักษาคำพูดหน่อย 

ไม่งั้นมันจะอายหมาครับ

แถมอีกสักหน่อยครับ  พอดีเพิ่งเห็นว่าคุณโพสต์ถึงเรื่องเกี่ยวกับหนังสือ les miserables ด้วย

เอางี้นะครับ  คุณคลิกเข้าไปที่ http://www.siambook.net/product-th-706821-3491438-%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A2%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1+(Les+Miserables)+%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8A%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B4%E0%B8%99+order243212+.html  แล้วคุณจะเห็นว่าเขาบอกเกี่ยวกับเรื่องราวเนื้อเรื่องของหนังสือไว้ว่าอย่างไร   มันเหมือนอย่างที่คุณโยงมั่ว ๆ เถียงมั่ว ๆ อยู่นี่ไหม

จำได้ไหมครับ  ตอนนั้น  ปลายปี 52  ตอนนายศิวรักษ์โดนเขมรจับ  คุณก็โยงว่าช่างเหมือนกับเรื่อง les miserables เหลือเกิน  ผมก็เข้าไปค้านว่ามันไม่เกี่ยว  คนละทีป  เถียงกันไปเถียงกันมา  คุณก็บอกว่าคุณคิดแบบนั้นจะทำไม  ผมจะคิดอย่างไรก็เรื่องของผม  อย่ามายุ่งกัน  จำได้ไหมครับ (เสียดายผมไม่ได้เซฟกระทู้ไว้ เพราะไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องเซฟ)

เรื่องอ่านหนังสือเล่มนี้  ผมว่าคนที่ไม่อ่านน่ะคือคุณ  ผมคิดว่าคุณคงเห็นจากหนังมากกว่า  ที่เดินเรื่องโดยอาศัยตัวหลักที่เป็นนักโทษหนีคุก  คุณเลยตีความแบบตีขลุมมั่ว ๆ โยงหากรณีนายศิวรักษ์ไปตามสไตล์คุณ

คุณเลอคูครับ  หนังสือเล่มนี้ (ฉบับแปลไทย) หนาค่อนคืบครับ  อ่านยาก  คนที่อ่านหนังสือเล่มนี้จบได้   จะไม่มั่วมักง่ายจนคนเอียนแบบบางคนเป็นอยู่นี่หรอกครับ

การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นนั้นเป็นสิ่งดีครับ  เป็นสิ่งสวยงาม   แต่ต้องอยู่บนพื้นฐานที่ว่าผู้แลกเปลี่ยนนั้นมีเจตนาบริสุทธิ์  ไม่ใช่เพื่อเป้าหมายบิดเบือนหรืออวดโอ่แบบยกตนข่มท่านเป็นอาจิณ  

ถามตัวเองดูนะครับ  ว่าคุณเป็นอย่างไร    สังเกตสิ่งที่เพื่อนร่วมบอร์ดแสดงต่อคุณสิครับ  ว่าคนอื่นเขาคิดต่อคุณอย่างไร   คนเรามันต้องมีความรู้สึกครับ  ที่ภาษาตลาดเขาเรียกว่า "ยาง"

สุดท้าย  เรื่องตั้งหัวกระทู้เป็นภาษาอังกฤษผิด  ถ้าคุณอยากรู้ก็ทบทวนดูสิครับ  คุณตั้งกระทู้เป็นภาษาอังกฤษกี่ครั้ง  เมื่อไร   ทำเองค้นเอง  ไม่ต้องให้ผมต้องทำให้คุณอายอีก

ผมก็กลัวบาปกรรมนะครับคุณเลอ

แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 54 09:08:07