จิตสำนึกของความรับผิดชอบบางคนก็มีเป็นพื้นฐานที่ดีติดตัวมาตั้งแต่เด็ก แต่บางคนแม้จะมาจากครอบครัวฐานะดีแค่ไหน การศึกษาสูงแค่ไหน ก็หาสิ่งนี้ไม่เจอเลยตลอดชีวิต
คุณภูเขาทะเล คงจะเคยเล่นฟันดาบพลาสติกกับน้องชาย แล้วน้องชายพลาดโดนดาบพลาสติกของคุณภูเขาทะเล เป็นแผลถลอกร้องไห้ คุณภูเขาทะเล รีบเข้ามาปลอบน้องพาน้องมาทำแผลและพาน้องไปซื้อขนมกินเป็นการขอโทษโดยที่ไม่ต้องพูดคำว่า "ขอโทษ" ออกมา น้องชายยิ้มทั้งน้ำตา แต่ก็ไม่ได้พูดคำว่า "ขอบคุณ" เช่นเดียวกัน ....แต่ทั้งสองคนต่างรับรู้และสำนึกถึงความรับผิดชอบต่อกันและกันได้เป็นอย่างดีใช่ไหม....
ดิฉันรู้สึกใจหายเมื่อเห็นว่าพื้นฐานทางสังคมทุกวันนี้ ผู้คนเห็นแก่ตัวกันมากขึ้น บางคนทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งอำนาจวาสนา โดยที่ไม่สนใจว่า วิธีการที่ได้มานั้นสกปรก เบียดเบียน สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่นมากมายแค่ไหน บางคนยอมแม้กระทั่งลดศักดิ์ศรีของความเป็นคน เห็นชีวิตของคนอื่นเป็นผักเป็นปลาฆ่าได้แม้แต่คนที่เขามาเรียกร้องขอความเป็นธรรม...
ดิฉันอยากจะให้ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองหรือรัฐบาล โดยเฉพาะกระทรวงวัฒนธรรม มองเห็นถึงความจริงข้อนี้ และรีบหาวิธีการแก้ไขเยียวยา เพราะถ้าปล่อยไปเนิ่นนานประเทศไทยจะกลายเป็น ประเทศ "บ้านป่าเมืองเถื่อน" และล้าหลังในสายตาของนานาชาติ เพราะตราบใดที่ประเทศพัฒนาคนไม่ได้ ไม่มีทางที่ประเทศนั้นจะพัฒนาประเทศไปได้...
แต่ถ้าหากผู้ใหญ่ในบ้านเมืองหรือรัฐบาลขาดจิตสำนึกของความรับผิดชอบเสียเอง ประชาชนตาดำๆอย่างดิฉันจะหวังพึ่งพิงกับใคร....
แก้ไข : พิมพ์ผิด
แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 14:02:20
ขอโทษคุณภูเขาทะเลที่พาดพิงค่ะ(กระทู้นี้ ดราม่า ใครจิตอ่อนห้ามเข้า)
