วันนี้ขออภิปรายจุดอ่อนที่เป็นจุดสลบที่เดียว ที่ทำให้อัยการไม่สามารถฟ้องคดีนี้ได้ นั้นก็คือ การอ้างอย่างเลื่อนลอยว่าบริษัทฟิลิปส์มอริส สำแดงราคาซื้อขายต่ำกว่าที่ควรเป็น โดยไปเทียบราคากับบุหรี่ที่บริษัทคิงส์พาวเวอร์สั่งเข้ามา จนทำให้เกิดอุปทานลวงว่า กรมศุลกากรขาดรายได้จากการเก็บอากรไป 6.8 หมื่นล้านบาท ทั้งๆที่ทั่งสองดำเนินธุรกิจที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จนไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้

ในความเป็นจริง บริษัทคิง พาวเวอร์เลย ไม่ได้เป็นผู้นำเข้าบุหรี่เพื่อมาจำหน่ายภายในประเทศแก่ประชานทั่วไปในประเทศไทยแต่อย่างใดเลย  ผู้นำเข้าบุหรี่เพือให้ประชาชนทั่วไปในประเทศใช้มีเพียงบริษัทต่อไปนี้ คือ 1.บริษัท ฟิลลิป มอริส (ไทยแลนด์) จำกัด, 2.บริษัท เจ.ที. อินเตอร์แนชั่นแนล จำกัด, 3.บริษัท ดี.อี.เอส. มาเก็ตติ้ง จำกัด, 4.บริษัท โอเรียนท์ แอนด์ เอท แฮปพิเนซ ซิกาแรต จำกัด, และ 5. บริษัท โกลด์ ซอส อินเตอร์แนชั่นแนล จำกัด  ( คลิกดูที่นี้ )

บริษัทคิง พาวเวอร์ เป็นผู้ประกอบกิจการคลังสินค้าทัณฑ์บนเพื่อขาย หรือที่เรียกกันว่าธุรกิจ  Duty Free ขายของหลายๆอย่างในเขต Duty Free เท่านั้น ที่ท่าอากาศยานนานาชาติ 4 แห่ง และที่ร้านพูลแมน ซอยรางน้ำ (เป็นคลังสินค้าทัณฑ์บนในเมือง สนใจอ่านเพิ่มที่นี้  )  เท่านั้น ไม่มีการนำออกมาจำหน่ายตามร้านค้าปลีกแก่ประชาชนทั่วไป  ดังนั้นลูกค้าของบริษัทคิง พาวเวอร์ จึงจำกัดเฉพาะผู้โดยสารที่กำลังจะเดินทางออกไปต่างประเทศ หรือผู้โดยสารที่เดินเข้ามาจากต่างประเทศ  หรือผู้โดยสารที่มีแผนจะเดินทางไปต่างประเทศ ที่ต้องการจองซื้อสินค้าล่วงหน้าที่ Duty Free ซอยรางน้ำ

การซื้อสินค้า เช่นบุหรี่ที่สำนักงานขายที่ซอยรางน้ำ ก็ไม่ใช่จะซื้อได้เช่นซื้อของตามร้านสะดวกซื้อ เพราะต้องมีบัตรสมาชิก หากไม่มีก็ต้องใช้พาสปอร์ต และต้องมีกำหนดเที่ยวบินไปต่างประเทศ กำหนดเวลาการเดินทางไปต่างประเทศ  เพื่อนัดหมายรับของที่ซื้อในวันที่จะเดินทาง ที่จุดเคาน์เตอร์จ่ายสินค้า (Pick up Counter) ที่อยู่ในเขตผู้โดยสารชั้นใน ซึ่งต้องผ่านการตรวจคนออกเมืองไปแล้ว รับของแล้วก็ต้องบินออกไปต่างประเทศเสียก่อนแล้วบินกลับเข้ามา จึงนำของที่ซื้อไว้ เช่น บุหรี่หนึ่งซองกลับเข้ามาเมืองไทยได้

ตารางเปรียบเทียบบริษัท ฟิลลิป มอริส  และ บริษัท คิงส์ พาวเวอร์

บริษัท ฟิลลิป มอริส	บริษัท คิงส์ พาวเวอร์
- นำบุหรี่เข้ามาขายภายในราชอาณาจักรแก่ประชาชนทั่วไป	- ทำกิจการคลังสินค้าทัณฑ์บนเพื่อขาย หรือ Duty Free นำบุหรี่เข้ามาเพื่อจำหน่ายเฉพาะที่ร้าน Duty Free ที่สนามบิน สำหรับผู้โดยสารที่จะเดินทางออกไปต่างประเทศ หรือผู้โดยสารที่เดินทางเข้ามาจากต่างประเทศ เท่านั้น
- มีจำนวนร้านค้าปลีก  ประมาณ 200,000 แห่ง	- มีจำหน่ายเฉพาะท่าอากาศยานนานาชาติ 4 แห่ง และที่สำหนักงานซอยรางน้ำ 1 แห่ง
- มีภาระภาษีศุลกากรเมื่อนำของเข้ามา ทำให้ราคาขายบุหรี่ต้องสูงขึ้น - มีภาระภาษีอื่นอีกคือ ภาษี VAT, ภาษีบุหรี่อื่น เช่น ภาษีเพื่อกองทุนสุขภาพ และ ภาษีบำรุงทีวีสาธารณะ	- ไม่มีภาระภาษี เพราะเป็นคลังสินค้าทัณฑ์บนสำหรับผู้โดยสารขาออก
- ไม่สามารถตั้งราคาสินค้าให้สูงได้ เพราะจะไม่สามารถขายแข่งกับบุหรี่ภายในประเทศหรือบุหรี่อื่นได้ - กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นผู้มีกำลังซื้อปานกลาง - ประมาณยอดขายน่าจะตกราวเป็นแสนซองต่อวัน	- ตั้งราคาสินค้าได้สูงกว่าบุหรี่ในประเทศ และราคาสูงได้เท่าที่เห็นสม.ควร - กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่ มีกำลังซื้อสูงหรือสูงมาก - ประมาณยอดขายอาจจะตกราว หลักร้อยซองถึงต่อวัน
- ปริมาณการนำเข้ามากมหาศาล เพื่อกระจายสู่ร้านค้าปลีกและประชาชนผู้บริโภคทั่วไป	- ปริมาณการนำเข้าน้อย เพราะเป็นเพียงสินค้าหนึ่งในรายร้อยสินค้าที่บริษัทนำมาจำหน่ายในร้าน Duty Free

 จึงเป็นไปไม่ได้ที่บริษัทฟิลิบปส์มอริส ในต่างประเทศประเทศไทย จะขายบุหรี่ให้บริษัททั้งสอง ในราคาเดียวกันหรือใกล้เคียงกัน  เพราะโดยธรรมชาติของการค้า บริษัทฟิลลิป มอริส(ไทย) ย่อมอยู่ในจุดที่จะขอซื้อบุหรี่ได้ในราคาที่ถูกกว่าบริษัทคิงส์พาวเวอร์ได้มากกว่ามากๆ อันเป็นธรรมชาติของการค้าในลักษณะที่บรรยายไว้ข้างบนนี้

เป็นธรรมชาติของบริษัทต่างประเทศที่จะขายส่งบุหรี่ในราคาสูง เท่าที่บริษัทนำเข้าจะซื้อไปทำตลาดได้ แต่ไม่ใช่ราคาที่สูงจนนำไปขายต่อไม่ได้ ซึ่งกรณีนี้ เพราะหากขายให้ฟิลิบปส์มอริส ในราคาเดียวกับที่ขายให้คิงส์พาวเวอร์ จะทำให้บุหรี่ของฟิลิบปส์มอริสจะมีราคาบุหรี่ที่แพงมาก จากภาษีศุลกากร ภาษีสรรพสามิต และภาษีบุหรี่อื่นๆอีกมากมาย เช่นภาษีโทรทัศน์ ภาษีสุขภาพ ฯลฯ ในขณะที่ลูกค้าเป็นเพียงประชาชนทั่วๆไปเท่านั้น แต่ในการขายให้คิงส์พาวเวอร์นั้น บริษัทบุหรี่สามารถโก่งเรียกราคาสูงได้เต็มที่ เพราะทราบว่าคิงส์พาวเวอร์ไม่มีภาระภาษีศุลกากรหรือภาษีอื่นๆ ทำให้ราคาขายบุหรี่ไม่ถูกกดดันให้สูงเกิน อีกทั้งกลุ่มลูกค้าคิงส์พาวเวอร์ก็เป็นกลุ่มผู้มีฐานะ การนำราคาบุหรี่ที่คิงส์พาวเวอร์สั่งเข้ามาอย่างจำกัด จึงเอามาเทียบกับราคาที่ฟิลิบปส์มอริส สั่งมาเพื่อจำหน่ายแก่ประชาชนทั่วราชอาณาจักรไม่ได้

มีคำถามว่า “เชื่อในราคาที่มีการซื้อขายไหม” ขอตอบว่า ไม่เชื่อ  แต่เรื่องการจะฟ้องร้องกันนั้นจะอาศัย “ความเชื่อ” ไม่ได้ ต้องอาศัยการพิสูจน์ด้วยหลักฐานทางบัญชีการซื้อขาย ฯลฯ หากมีแต่ความเชื่ออย่างที่เป็นอยู่นี้  ก็ต้องยกฟ้อง อย่างที่เห็นกันนี้แหละครับ

สรุป การอ้างราคาบุหรี่ที่บริษัทคิงส์พาวเวอร์ซื้อ มาเทียบกับบุหรี่ที่ฟิลิลปส์มอริสซื้อ เป็นการผิดพลาดที่ร้ายแรง และนำมาสู่อุปทาน ที่คิดว่ามีภาษีขาดหายๆไป เป็นหมื่นๆล้านหรือ 6.8 หมื่นล้าน โดยที่เป็นการคำนวณเปรียบเทียบในสิ่งที่ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้จริง และไม่เป็นที่ยอมรับ แม้แต่เอกสารของ WTO  ก็ระบุว่าศุลกากรไทยยอมรับว่า ราคาบุหรี่ของคิงส์พาวเวอร์นั้นไม่สามารถนำมาอ้าง เพื่อยกเลิกราคาสำแดงของบริษัทฟิลิปส์มอริสได้ เป็นแต่เพียงตัวกระตุ้นทำให้ศุลกากรไทยเกิดข้อสงสัยในราคาสำแดงเท่านั้น ( Final Report of the Panel  หน้า 17 ย่อหน้า 4.50 ) ดังนั้น หากดีเอสไอหรือพรรคเพื่อไทยยังเอาการเปรียบเทียบราคาเป็นเงินหมื่นล้านนี้มาอ้างกันนี้ ก็เป็นการกล่าวอ้างเปรียบเทียบที่ไร้สาระและน่าตลก และไม่สามารถนำไปใช้ในการร้องต่อผู้ใดได้ นอกจากเอามาปั่นสร้างกระแสแก่ประชาชน เพื่อหวังผลทางการเมืองเท่านั้น

ดังนั้น การอ้างว่าอัยการไม่สั่งฟ้องเพราะมีคนในรัฐบาลวิ่งเต้นเช่นนั้นเช่นนี้ โดยอาศัยเพียงแต่หนังสือสั่งการให้มีการประชุม หรือประสานงานกันที่มีกันไปมานั้น แล้วจินตนาการกันไป  ก็ว่ากันไป ตราบเท่าที่พรรคเพื่อไทยก็ไม่มีหลักฐานที่พิสูจน์ว่าบริษัทฟิลิปส์ มอริสสำแดงราคาเท็จก็แสดงว่าเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง และตามข้อเท็จจริงแห่งคดีแล้ว มันไม่มีหลักฐานจะพอฟ้องกันอยู่แล้ว  ต่อให้ไม่มีใครไปวิ่งเต้น อัยการก็ไม่สั่งฟ้องอยู่ดี เพราะสำนวนเต็มไปด้วยจุดบกพร่องมากมาย ดังที่ชี้ให้เห็น แต่เรื่องนี้ถูกหยิบยกมาก็เพื่อหวังจะใส่ร้ายกันทางการเมือง ตามวิสัยของพรรคฝ่ายค้าน นั้นแล 

หมายเหตุ
1. คำถามที่มีสมาชิกสอบถามบางส่วนมีคำตอบในบทความนี้แล้วนะครับ คำถามส่วนที่ค้าง จะตอบในกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้อีกหากมีการตั้งอีก แต่วันนี้ขอปิดกระทู้แค่นี้ เพื่อไม่ให้กระทู้จะยาวเกินไปครับ
2. การตรวจสอบราคาสำแดงของบริษัทฟิลิปส์มอริส เป็นสิ่งที่สมควรทำ อาทิเช่น ดูว่ามีการชำระเงินกันจริงตามราคาซื้อขายนั้นไหม ทางบริษัทต่างประเทศได้นำเงินนี้ไปสำแดงเพื่อชำระภาษีที่ฟิลิปินส์หรือไม่  และการพิจารณาพฤติการณ์ว่าเข้าข้อกำหนดการตั้งราคาต่ำของ Anti-Dumping Agreement หรือไม่ แต่ไม่ใช่เชื่อกันไปลอยๆ โดยอาศัยเหตุจากราคาที่เทียบกันไม่ได้ดังกล่าวข้างต้น

ตอบกระทู้ 11 มีค. 13.03 น.---คุณเลื่องชื่อระบือนาม (P10329656) ข้างบนสักนิดให้เคลยร์สักนิดครับ...ราคาขายส่งบุหรี่ของฟิลิปส์มอริส(ไทย) หลังจากต้องแบกภาระศุลกากร ภาษีสรรพสามิต ภาษีอื่นๆอีกมาก รวมค่าการตลาดแล้ว น่าจะตกราวอย่างน้อย 30-40 บาทขึ้นไปต่อซอง ดังนั้น คิงพาวเวอร์ย่อมจะยินดีไปต่อรองกับ ฟิลิปปินส์ เพื่ให้ได้ราคาที่ดีกว่า ซึ่งแน่นอนทางฟิลิปินส์หรือประเทศอื่นย่อมโก่งราคาขึ้นมาให้ใกล้ราคาขายส่งของ ฟิลิปส์มอริส(ไทย) แต่น้อยลงไปกว่าสักหน่อย และนี้เองเป็นเหตุให้ราคาบุหรี่ที่บริษัทคิงพาวเวอร์ซื้อจากฟิลิปปินส์หรือต่างประเทศ ไม่สามารถนำมาอ้างได้ เพราะมันมีตัวแปร ดังกล่าวมาแทรกแซง มีการโก่งราคาขึ้นมา ตามธรรมดาของการค้าขาย ที่คิงพาวเวอร์เองก้ต้องเลือกซื้อ เพราะก็ยังถูกกว่าราคาขายส่งที่ต้องแบกภาระภษีของฟิลิปส์มอริส(ไทย)

ตอบกระทู้ 12 มีค. 11.30 น.---คุณนายสบายสบาย (P10330766) การสั่งไม่ฟ้องนั้นจะชอบหรือไม่ชอบ ขึ้นกับว่าเรามีหลักฐานชัดเจนแล้วว่าเขาทำราคาเท็จจริงหรือไม่ หากเราไม่มีหลักฐานพอแล้วไปฟ้องเขา ก็ย่อมเป็นการฟ้องที่ไม่ชอบ ไม่ใช่หน้าที่ของผมหรือดีเอสไอหรืออัยการเลย ที่จะต้องไปพิสูจน์ว่า ราคาของเขานั้นถูกต้อง หน้าที่ของผมคือหาหลักฐานว่าราคาของเขานั้นเป็นการสำแดงเท็จ แต่ในเวลานี้ผมไม่มีหลักฐานเช่นนั้นครับ (สมมุติ มีคนจะฟ้องคุณข้อหาว่าทำมิดีมิร้ายสตรี หน้าที่เขาคือหาหลักฐานให้ได้ว่าคุณทำเช่นนั้นจริง หากเขาหาหลักฐานว่าคุณทำไม่ได้ คุณยินดีและยอมรับที่จะให้ฟ้องคุณหรือ)

แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 54 11:30:18

แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 54 13:03:26

แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 54 12:21:27