พลเอกเปรมเข้าร่วมการรัฐประหารในประเทศไทย 2 ครั้ง ซึ่งนำโดยพลเรือเอกสงัด ชลออยู่ ในวันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519 ล้มรัฐบาลหม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช และวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2520 ล้มรัฐบาลธานินทร์ กรัยวิเชียร

พลเอกเปรม รับตำแหน่งรัฐมนตรีเป็นครั้งแรกในรัฐบาลพลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ ในตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย และดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีอย่างต่อเนื่องในรัฐบาลนั้น ในช่วงปลายรัฐบาลพลเอกเกรียงศักดิ์ ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ควบคู่กับตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบก

ในช่วงนั้น พลเอกเปรมได้รับการยอมรับจากหลายฝ่าย หลังจากพลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2523 สภาผู้แทนราษฎรทำการหยั่งเสียงเพื่อหาตัวผู้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี และเลือกพลเอกเปรม โดยมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2523 เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 16 ของไทย

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%A1_%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%93%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B9%8C

คนไทยฝังใจกับคำพูดอันสวยหรู "ผมพอแล้ว" ชนิดลืมเรื่องอื่นหมดสิ้น

กุมภาพันธ์ 2523   มีคำพูดคำหนึ่งที่คนไทยไม่เคยสนใจใส่ใจ  คำนั้นคือ "ต้องเดี๋ยวนี้"

ต้องเดี๋ยวนี้เรื่องอะไร  ?

โปรดพิจารณาเอาเองว่าทำไม พล.อ.เกรียงศักดิ์ ถึงต้องลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี

กุมภาพันธ์ 2548   หลังการเลือกตั้งที่พรรคไทยรักไทยชนะถล่มทลาย  กวาด ส.ส. 375 จาก 500

ก็มีคำพูดที่คนไทยไม่ใส่ใจขึ้นมาอีกคำคือ "ปล่อยไปไม่ได้แล้ว"

เมื่อปล่อยไปไม่ได้   จึงเกิดพันธมิตรนับแสน (ที่วันนี้เหลือแค่หลักร้อย  ทำไมเหลือแค่หลักร้อย ก็ด้วยเหตุที่ว่ารัฐบาลชุดนี้เป็นชุดที่ปั้นและอุ้มมากับมือ  ยังไง ๆ ก็ต้องปล่อยรัฐบาลในวันนี้ไป)

พันธมิตรนับแสนก็ยังล้มไม่ได้   สุดท้ายจึงต้องมี 19 ก.ย. 2549  และตามด้วยขบวนการตุลาการภิวัฒน์

จาก ก.ย.2549  ถึง  ธ.ค.2551   ขบวนการตุลาภิวัฒน์ทำงานสำเร็จตามเป้า  เป้าหมายของ 19 ก.ย. บรรลุผล  คือ ปชป.ได้เป็นรัฐบาลอันจะเชื่อมต่อท่ออำนาจให้กับ "มือที่มองเห็น ๆ"

กุมภาพันธ์ 2523  "ต้องเดี๋ยวนี้"

กรกฎาคม 2531  "ผมพอแล้ว"

กุมภาพันธ์ 2548  "ปล่อยไปไม่ได้แล้ว"

วันนี้ บ้านเมืองแตกแยกอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

วันนี้ กระบวนการยุติธรรมในบ้านเมืองขาดความน่าเชื่อถือจนน่าเป็นห่วง

วันนี้ แทบจะพูดได้ว่า "มือที่มองเห็น ๆ" โดยผ่านกองทัพและพรรคการเมืองในบัญชาคือเจ้าของประเทศ

วันนี้สถาบันเบื้องสูงถูกดึงลงมาเกลือกกลั้วกับการเมืองชนิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนด้วยวาทกรรม "ล้มเจ้า" "จงรักภักดี" และ "ปกป้องสถาบัน"

ทบทวนและศึกษาประวัติศาสตร์การเมืองไทยในช่วงสามสิบปีมานี้อย่างช้า ๆ

จะเห็นว่าบ้านนี้เมืองนี้มันไปไหนไม่ได้เพราะอะไร

สูตรสำเร็จง่าย ๆ คือ  อ้างดี  โยนชั่ว   ปฏิวัติ  เท่านั้นเอง

ใครทำลายบ้านเมือง ?    ใครถ่วงความเจริญก้าวหน้าของบ้านเมือง ?    ใครที่มันโกงบ้านกินเมืองกันแน่ ?

สามสิบปีที่ผ่านมา  คนไทยไม่ได้เรียนรู้บทเรียนอะไรเลยเหรอ ?

เกือบห้าปีที่ผ่านมา  คนไทยไม่ได้เรียนรู้บทเรียนอะไรเพิ่มเติมเลยเหรอ ?

วันนี้  คนไทยหูหนาตาบอดกันไปหมดแล้วหรือ ?

หรือวันนี้  คนไทยเรายังโง่อยู่ ?

"เรือดีพายดีไม่ขี่ข้าม   กลับเอาเรือรั่วน้ำมาข้ามขี่"

คือคนไทยในวันนี้ ?

แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 54 14:39:58