ว่าเป็นจริงอย่างที่หลายฝ่าย(เสื้อเหลือง สื่อ ทหาร รัฐบาล)กล่าวหาหรือไม่

ซึ่งการกล่าวหาดังกล่าว สร้างภาพให้จนดูเหมือนจะเป็น “เครื่องหมายการค้า”

ว่ากลุ่มคนเหล่านี้ “ชอบใช้ความรุนแรงและไม่จงรักภัคดี”

ภาพเหล่านี้ติดอยู่เหมือน “เงาตามตัว” ของกลุ่มคนเสื้อแดง

น่ากลัวจนไม่อยากให้ลูกเข้าไกล้บนรถไฟฟ้าวันที่เขาไปชุมนุมที่ราชประสงค์หลายเดือนก่อน

กลัวเขาจะทำอันตรายลูกเรา

หลายปีก่อน ตอนอยู่ที่เมืองเล็กๆเมืองหนึ่งในเมือง

Tadoussac

ประเทศแคนนาดา

อยากดื่มเบียร์สักขวด ไปเดินหาซื้อเค้าก็ไม่ขาย สอบถามได้ใจความว่า

หลวงพ่อประจำเมืองท่านป่วย เพิ่งเปลี่ยนไต เผื่อต้องการเลือด เลยรณรงค์ให้ร่างกายบริสุทธิ์

แล้วพวกร้านเหล้า ผับ บาร์ ก็ปิดหมดเลย

เค้าเล่าให้ฟังว่าตอนก่อนจะเปลี่ยนไตมีผู้เคารพ ศรัทธา ไปขอบริจาคตั้งสามร้อยกว่าคน(ทั้งเมืองมีคนอยู่ไม่ถึงพันคน)

อะไรทำให้คนรักและศรัทธาขนาดนั้น คิดถึงเรื่องนี้แล้วก็คิดถึงพ่อของเราบ้าง

พอมีโอกาสก็เลยลองถามคนเสื้อแดง ทีละคนสองคน

คำตอบที่ได้รับคือ “ทั้งชีวิตผมก็ให้ได้ นับประสาอะไรแค่ไต”

บางคนมาโกรธเราอีกที่เราไปสมมุติว่าพ่อต้องเปลี่ยนไต

“ป้ามาสมมุติได้ไง ท่านต้องไม่เป็นอะไร”

คำตอบธรรมดา ซื่อๆ แต่แววตาแสดงออกซึ่งความรักในใจอย่างแท้จริง

ถามได้ประมาณ 30 กว่าคน ฉันก็เลิกถามเรื่องนี้

เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนฉันไม่กลัวพวกเขาแล้ว

ป้าขายพวงมาลัยที่ชอบใส่เสื้อแดงหน้าปากซอยลาดพร้าว 15 ที่ฉันเลิกซื้อ

เดี๋ยวนี้ฉันก็กลับไปซื้อเหมือนเดิม

แม้ปัจจุบันหลายฝ่ายยังสร้างภาพให้คนกลุ่มนี้ เป็นพวกไม่จงรักภัคดีเหมือนเดิม

“ฉันไม่เชื่อคุณแล้ว ท่านนายพล”