ถ้าเป็นผม ผมคงอายจนไม่กล้าพูดหรอกครับ

ถ้าสมมติว่าผมมีโอกาสได้เป็นนายกฯ แม้ผมจะไม่ได้จบที่อ๊อกซฟอร์ด ในประเทศอังกฤษที่เป็นแม่แบบของประชาธิปไตยก็ตาม แต่ผมคงจะต้องรู้สึกอายบ้างล่ะ ถ้าจะให้ผมออกมาพูดอะไรแบบนี้ หลังจากบริหารประเทศมาเกือบ 3 ปี

ผมคงไม่กล้าพูดว่า วันแรกทำงานได้ทันทีหรอกครับ ในขณะที่ประชาชนยังทวงถามเรื่อง 99 วันทำได้จริงอยู่เลย

ผมคงไม่กล้าพูดว่า คนที่กล่าวหาว่า “ดีแต่พูด” คงไม่มีลูกหลานได้เข้าเรียนกับนโยบายเรียนฟรี ในขณะที่มีชาวบ้านกำลังประท้วงเรื่องเรียนฟรีที่ไม่ฟรีจริงหรอกครับ

ผมคงไม่กล้าพูดว่า นักการเมืองอย่ามัวแต่ยุ่งกับนักการเมืองด้วยกันเลย ควรจะหาเสียงกันอย่างสร้างสรรค์ ในขณะที่ประชาชนเห็นก็มีพรรคเดียวที่คอยยุ่งกับหัวหน้าพรรคการเมืองพรรคอื่น

ผมคงไม่กล้าพูดว่า การประกันข้าวดีกว่าการรับจำนำข้าว ในขณะที่ชาวนาหลายจังหวัดปิดถนนประท้วงเรื่องของการประกันข้าว

ผมคงไม่กล้าพูดว่า ประชาชนต้องมาก่อน ในขณะที่ชาวบ้านที่เดือดร้อน มักจะไปทีหลังสื่อฯเสมอ ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่โดยตรงของสื่อฯ

ผมคงไม่กล้าพูดว่า จะบังคับใช้กฎหมายอย่างเท่าเทียมกัน ในขณะที่คนเสื้อแดงติดคุก พันธมิตรฯยังไม่ได้สั่งฟ้อง

ผมคงไม่กล้าพูดว่า จะสร้างความปรองดอง ในขณะที่ยังให้ดีเอสไอตามล่าคนเสื้อแดงกันอยู่

ผมคงไม่กล้าพูดว่า การชุมนุมปิดถนน เป็นการละเมิดสิทธิ์ของคนอื่น ในขณะที่พันธมิตรฯยังคงปิดถนนอยู่

ผมคงไม่กล้าแขวะใครว่า ถือหลายสัญชาติ ในขณะที่ตัวเองก็มีสองสัญชาติเหมือนกัน

ผมคงไม่กล้าพูดว่า ไข่ชั่งกิโลเป็นแค่การทดลอง ไม่ดีก็ยกเลิกไป แต่กลับไม่พูดถึงความรับผิดชอบถึงค่าจ้าง 69 ล้านที่มาจากภาษีของประชาชนที่ไปจ้างเขาคิด

ผมคงไม่กล้าพูดถึงการปราบปรามยาเสพติดอย่างเข้มข้น ในขณะที่ ลูกของ ส.ส. ฝ่ายตนกำลังถูกจับเรื่องค้ายาเสพติดเสียเอง

ผมคงไม่กล้าแนะนำผู้นำประเทศอื่นอย่าใช้ความรุนแรงกับประชาชน ในขณะที่ประเทศตัวเองเล่นซะ 91 ศพ เจ็บอีกเกือบสองพัน ทั้งๆที่เขาเหล่านั้นเพียงเรียกร้องให้ยุบสภา

ผมคงไม่กล้าพูดเรื่องมารยาททางการเมือง ในขณะที่ตัวเองมีเสียงแพ้กันถึงหกเจ็ดสิบเสียง แล้วดันทุรังจัดตั้งรัฐบาลแข่งกับพรรคอื่น

ผมคงไม่กล้าพูดถึงการซื้อเสียงเป็นวงจรอุบาทว์ในระบอบประชาธิปไตย ในขณะที่มีการมัดจำ ส.ส. เพื่อเตรียมจัดตั้งรัฐบาลตั้งแต่การเลือกตั้งยังมาไม่ถึง

ผมคงไม่กล้าพูดถึงการทำให้ประชาชนมีค่าครองชีพที่ดีขึ้น ในขณะที่ประชาชนรู้ดีว่า ข้าวของที่แพงกันตอนนี้ ล้วนเกิดขึ้นในสมัยที่ผมเป็นรัฐบาลอยู่

ผมคงไม่กล้าพูดถึงชายชุดดำอีก เพราะผ่านไปปีกว่า ยังจับคนชุดดำไม่ได้แม้แต่คนเดียว

ผมคงไม่กล้าพูดถึงการปราบปรามคอรัปชั่น ในขณะที่ยังต้องการแย่งจัดรัฐบาลแข่งกับเสียงข้างมาก

ผมคงไม่กล้าว่าคนอื่นเป็นคนขายชาติ ในขณะที่ตัวเองอาจทำให้ประเทศต้องเสียดินแดน

ผมคงไม่กล้าย้ำแต่เรื่องเผาบ้านเผาเมือง ในขณะที่คนเจ็บและคนตายมากมายยังหาผู้กระทำความผิดไม่ได้

ผมคงไม่กล้าชี้หน้าว่าใครเป็นนอมินีของใคร ในขณะที่ประชาชนรู้ดีว่าผมยังไม่ได้เป็นตัวของตัวเองอยู่เลย

และสุดท้ายผมคงไม่กล้าพูดถึงเรื่องของประชาธิปไตยอีก เพราะไม่ว่าเรื่องการตั้งรัฐบาลในค่ายทหารก็ดี การซื้อ ส.ส. เพื่อจัดตั้งรัฐบาลก็ดี การปล่อยให้มีการทุจริตคอรัปชั่นมากมายเพียงเพราะกลัวรัฐบาลจะล้มก็ดี การปราบปรามผู้ชุมนุมด้วยอาวุธสงครามก็ดี สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ประเทศที่เป็นประชาธิปไตยเขาไม่ทำกัน

ดังนั้นผมจึงบอกว่า ถ้าเป็นผม ผมคงไม่กล้าพูดในเรื่องเหล่านี้ เพราะมันจะเป็นการประจานตัวผมเองว่า นอกจากเป็นคนที่สักแต่พูด นอกจากเป็นคนที่หนังหน้าไม่บางแล้ว ยังเป็นคนที่ไม่เคยเข้าใจถึงความรู้สึกและความนึกคิดของประชาชน และผมคงไม่กล้าที่จะขอโอกาสกับประชาชนอีกต่อไป เพราะว่า “ผมยังอายเป็นครับ”

จากคุณ	: ทวดเอง
เขียนเมื่อ	: 6 มิ.ย. 54 09:53:24 A:14.207.168.198 X: