เรื่องอะไร

ก็เรื่องหนี้สาธารณะกับจีดีพีไงล่ะครับ

เขาถกกันจนเบื่อแล้ว   เรื่องที่ว่า "ดีแต่กู้" แล้วทำไมสัดส่วนหนี้สาธารณะต่อจีดีพีจึงลดลง

ไอ้ประเภทงมงัวงั่งเง่าได้ยินแล้วก็เฮ้ว ๆ เย้ว ๆ ไปตามเรื่อง  ร้อง "วัวบินได้ ๆ ๆ" ตามเขาไปงั้น

ไม่ได้รู้ห่าอะไรเลย

คิดง่าย ๆ  ไม่ต้องมากเรื่อง  ไม่ต้องซับซ้อน

สมัยหนึ่งจีดีพีมันแค่ 10 บาท  หนี้สาธารณะ 6 บาท  มันก็เป็นสัดส่วน 6 : 10 (60%)

พอมาถึงสมัย "ดีแต่กู้"  จีดีพีมัน 20 บาท  หนี้สาธารณะมัน 10 บาท  มันก็สัดส่วน 10 : 20 (50%)

เห็นไหมครับ  สัดส่วนมันลดลง  แต่หนี้น่ะมันเพิ่มขึ้น   หนี้เพิ่มขึ้นจาก 6 บาท เป็น 10 บาท

ถ้าเล่นตัวเลข   ตัวเลขเฉพาะหนี้   ก็จะเห็นว่าหนี้มันเพิ่มขึ้นถึง 67%

เห็นไหมครับ   ถ้าจะเล่น   เล่นงี้ก็เล่นได้

เรื่องเงินทุนสำรองก็เหมือนกัน

เปรียบเรามีเงินในธนคาร 100,000,000 บาท  เราก็ว่าเอาไว้งั้นแหละ  บอกว่าเพื่อความมั่นคงของชีวิต

แต่คนอื่น  เขากลับคิดว่า  จะเก็บไว้ทำไมเยอะแยะ  เก็บไว้แค่สามสี่หมื่นล้านก็พอ  ที่เหลือก็เอาออกมาหมุนซะ

หมุนแล้วมันได้ดอกได้ผลมากกว่าฝากธนาคาร  หมุนแล้วมันกระตุ้นวงจรเศรษฐกิจ  ที่เหลืออยู่สามสี่หมื่นล้านน่ะ

มันก็ให้หลักประกันความมั่นคงเกินพอต่อชีวิตแล้ว

อันไหนมันดีกว่ากันครับ   เก็บไว้เท่ ๆ  กับเอาออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์

มันต้องสองส่วนครับ  คือเศรษฐกิจไปได้ดี  ทุนสำรองพอดี(หรือมากอย่างที่อ้าง)  ความเชื่อมั่นก็พรั่งพรู

แต่ถ้าแค่ทุนเยอะ  แต่เศรษฐกิจเหมือนแมวป่วย   บริหารห่วยแตก   แค่ทุนสำรองเยอะอย่างเดียว  แค่เท่ครับ  เชื่อมั่นไม่มา

อย่างมากก็แค่เอาทุนไว้อ้างตอนขอกู้ชาวบ้านเขาเท่านั้นแหละ

ไอ้เรื่องพวกนี้  เขาถกกันมาจนเบื่อ

แต่ไอ้คนไม่มีสมองบางคน  ไม่เคยศึกษา  ไม่เคยเรียนรู้   ไม่รู้ห่าอะไร  ดีแต่ลอกแต่ก็อปมาก็อวดโง่ไปวัน ๆ

หากยอมรับความจริงบ้าง  ความจริงที่รับรู้อยู่เต็มตา  ไม่กระแดะ  ในช่วงกว่าหนึ่งปีมานี่เรารู้สึกและสัมผัสได้ชัดเจน

ว่าฝืดดดดดดดด   ข้าวของแพงขึ้นหลายเปอร์เซนต์แต่รายได้ไม่กระเตื้อง

คนค้าคนขายนี่จะรู้ดีที่สุด

ไอ้ตอนที่บ้านเมืองปกติดีอยู่  พวกนักวิชาเกินทั้งหลายก็เรียงล่ายส่ายกันออกมาพูดว่า มันดีปลอม ดีไม่จริง

เป็นการเอาเงินอนาคตมาใช้ทั้งนั้น  รอวันกลายเป็นอาร์เจนติน่าไปโน่น

ผ่านมาห้าหกปี  โดยเฉพาะสองปีหลังขนาดบริหารเละตุ้มเป๊ะยังไงมันก็ยังไม่เป็น  แถมลอกนโยบายที่ด่า ๆ ไว้มาทำซะอีก

ไอ้พวกนักวิชาเกินหายหัวไปไหนไม่รู้   พอถึงวันนี้ เริ่มอีกแล้ว โผล่ออกจากรูมาทีละหัวสองหัวอ้าปากผายลมอีกแล้ว

ประเทศไทย   มันก็แค่เมืองกระแดะเมืองหนึ่ง

ไอ้คนที่อยู่ในฐานะที่ทำอะไร "อย่าให้คนเขาว่าได้"   มันดันไม่คิดแบบนั้น

มันดันพากันกระแดะบอกว่า  เปรม เอ๊ย เขาทำอะไร "ใครก็ว่าไม่ได้" ไปซะงั้น

กลับหัวกลับหางไปหมด

คนไทยทำอะไรอย่าไปเหยียบตาปลาคนใหญ่คนโต  ไม่งั้นอยู่ไม่ได้

ประเทศไทยมันจึงไม่ไปไหน  คิดอะไรใหม่ ๆ ไม่ได้  ต้องคอยเลียกันไว้ลูกเดียวเพื่ออนาคตอันสดใส

ความคิดใหม่ ๆ  ความคิดดี ๆ  มันจึงอยู่ประเทศนี้ไม่ได้   เหลือแต่พวกกระแดะปนโง่เอาอกเอาใจกันไปวัน ๆ

ถ้าใครศึกษาเรื่องจีดีพีให้ถ่องแท้   ไม่กระแดะแค่เอาตัวเลขมาอวยมาอวด

จะเห็นว่า  บางประเทศนั้น  จีดีพีเขาไม่ได้สูงเลย  แต่ประเทศเขากลับไม่ยากจนข้นแค้น  มีความสุข

เรื่องแบบนี้   มันเป็นเรื่องที่ต้อง "กินได้"  ไม่ใช่แค่หล่อแต่ "แดกไม่ได้"  ครับ