เช่น  กรณีทักษิณเป็นมะเร็งต่อลูกหมาก  

ใส่วิก  ฉายรังษีทำคีโม   อาการร่อแร่ปางตาย   สารพัดจะเสกสรรค์ปั้นเรื่อง

โห  เชื่อกันเป็นตุเป็นตะ  เชื่อกันชนิดเอาเป็นเอาตาย   แห่กันสมน้ำหน้าสาใจสะใจสมใจ

บางคนถึงขั้นมีเพื่อนมีญาติโกโหติกาเป็นหมอเป็นพยาบาลขึ้นมาทันที

ถึงวันนี้  ก็ทิ้งเรื่องนั้นไป  ลืมไปแล้ว  ไม่เอ่ยถึง  เพราะถ้าเอ่ยถึงแล้วทำให้รู้สึกว่าตัวเองงั่ง

แต่แทนที่จะถือเป็นบทเรียน   มีแนวคิดที่เป็นวิทยาศาสตร์ เป็นเหตุเป็นผลมากขึ้นกว่าเดิม  กลับไม่

ยังเหมือนเดิม  คือเอาความเกลียดความริษยาเป็นเจ้าเรือนเหมือนเดิม

มีอะไรเป็นข่าวขึ้นมา   มีประเด็นอะไรที่ชักจูงโน้มน้าวก็พร้อมที่จะเชื่อและคล้อยตามทันที

พิลึกจริง ๆ

ล่าสุด  ก็เรื่องตัดเค้กวันเกิด

ก็อีแค่เค้กแผนที่ประเทศไทย   พอมีการชักจูงสร้างเรื่องปั้นข่าวแต่งกระแสว่ามีนัยยะแบ่งแยกประเทศ

ก็คล้อยตามทันที    คล้อยตามโดยไม่คิดเรื่องอื่น ๆ ประกอบ และเปรียบเทียบอะไรเลย

ทำท่าเชื่อและคล้อยตามดุ่ย ๆ ไปเลย  

เหมือนโดนจูงจมูก  พร้อมให้จูงจมูก  เพราะมันโดนจริตริษยาเท่านั้นเอง

มันก็แค่เรื่องในชีวิตประจำวัน   จะไปตีความตีนัยยะอะไรกันนักหนา

เรื่องไม่เป็นเรื่อง   ก็พร้อมจะทำให้มันเป็นเรื่อง   ไม่รู้ว่าจะปัญญาอ่อนกันไปถึงไหน

จิตริษยานี่มันรุนแรงจริง ๆ   

เวลาใช้เงินน่ะ   ทำไมไม่ใส่พานกราบก่อนใช้ฟร่ะ

ปวดตับเจง ๆ