มีคำกล่าวว่า  ถ้าเอาคนไม่เป็นงานมาทำงาน  แทนที่จะได้งานก็จะไม่ได้  แต่จะได้ปัญหาเข้ามาแทน

คำกล่าวนี้เห็นได้ชัดจากกรณี "พระวิหาร - โบอิ้ง 737"

"พระวิหาร - โบอิ้ง"  ไม่ใช่เรื่องซับซ้อน  แต่กลับกลายเป็นเรื่องยุ่งยากซับซ้อนวกวนสับสนอลเวง

เพราะ "คน" แท้ ๆ    คนที่ไม่เอาไหนในการทำงาน  คนที่ไม่เอาไหนในการบริหาร  

นอกจาก "ดีแต่พูด" ไปวัน ๆ

โปรดอ่าน

...........................

กรณี เขาพระวิหาร ถึง เครื่องบิน โบอิ้ง 737 บทเรียน การบริหาร

ไม่ว่าการอันเกี่ยวกับการยึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737 ณ สนามบินมิวนิก สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี

ไม่ว่าการอันเกี่ยวกับปราสาทพระวิหาร

1 เป็นเรื่องอันเกี่ยวกับคดีความ 1 เป็นเรื่องอันสัมพันธ์กับการเมืองระหว่างประเทศ และ 1 ซึ่งสำคัญเป็นอย่างมากเป็นเรื่องอันเกี่ยวกับการบริหารจัดการ

คำถามก็คือ จะบริหารจัดการอย่างไรให้สามารถยุติได้โดยราบรื่น

กล่าวสำหรับกรณีการยึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737 ก็คือ ทำอย่างไรให้สามารถนำเอาเครื่องบินออกมาจากการถูกยึดและอายัด

กล่าวสำหรับกรณีปราสาทพระวิหาร ก็คือ ทำอย่างไรให้สามารถเดินหน้าไปโดยไม่กระทบกับความสัมพันธ์อันดีระหว่างไทยกับกัมพูชา ที่สำคัญก็คือ ไม่จำเป็นต้องลากปืนออกมากระหน่ำยิงเข้าใส่กัน

นี่ล้วนท้าทายคนเป็น "นักบริหาร" นี่ล้วนท้าทายคนอาสาเข้ามาเป็น "นายกรัฐมนตรี"



กรณีอันเกี่ยวกับปราสาทพระวิหารมากด้วยความละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง กรณีอันเกี่ยวกับการยึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737 ยิ่งมากด้วยความละเอียดอ่อน

ละเอียดอ่อนเพราะเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

กรณีปราสาทพระวิหารเป็นความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับกัมพูชาซึ่งเป็นเพื่อนบ้านกันมาอย่างยาวนาน

กรณีโบอิ้ง 737 เป็นความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี

คำถามเบื้องต้นสำหรับนักบริหารโดยทั่วไป ไม่ว่าจะจบจากโรงเรียนพณิชยการข้างถนนหรือจบจากสำนักวอร์ตัน คือจะยุติเรื่องได้โดยเร็วอย่างไร

ยุติโดยไม่กระทบกระเทือนถึงอธิปไตยในกรณีของปราสาทพระวิหาร ยุติโดยไม่กระทบกระเทือนถึงความสัมพันธ์อันดีระหว่างไทยกับสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี

ถามว่ารัฐบาลได้กระทำเรื่องบนพื้นฐานนี้หรือไม่



น่าเศร้าที่การอันเกี่ยวกับปราสาทพระวิหารไม่เพียงแต่นำไปสู่การสู้รบและยังความสูญเสียให้กับประชาชนบริเวณพรมแดนทั้งไทยและกัมพูชา

หากเรื่องยังไปถึงสหประชาชาติ และสหประชาชาติมอบให้อาเซียนดูแล

หากเรื่องยังย้อนกลับไปยังศาลยุติธรรมระหว่างประเทศเหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นเมื่อปี

พ.ศ.2502 อันนำไปสู่การพิพากษาให้ปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชาในปี พ.ศ.2505

ยิ่งเรื่องอันเกี่ยวกับเครื่องบินโบอิ้ง 737 ยิ่งพึงสังวรอย่างเป็นพิเศษ เพราะในที่สุด สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร ต้องทรงพระราชบัณฑูรมายุติโดยทรัพย์ส่วนพระองค์

ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องซึ่งรัฐบาลก่อขึ้นโดยกระบวนการบริหารที่แทบไม่บริหารโดยแท้



ทั้งหมดนี้มิได้เป็นบทเรียนสำหรับพรรคการเมือง หากยังเป็นบทเรียนสำหรับประเทศไทยด้วย

เพราะหากพรรคการเมืองใดพรรคการเมืองหนึ่งคัดสรรคนที่ไม่มีคุณภาพ คนที่ดีแต่พูด คนที่บริหารโดยการไม่บริหาร งานก็ย่อมจะเละเทะ บานปลาย เรื่องเล็กก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่

ก่อให้เกิดสภาพอัน "มิบังควร" ก่อให้เกิดสภาพอัน "ระคายเคือง" ติดตามมาอย่างที่เห็น

http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROamIyd3dOakF6TURnMU5BPT0=&sectionid=TURNd013PT0=&day=TWpBeE1TMHdPQzB3TXc9PQ==

กรณีโบอิ้ง

เมื่อวานก็ออกมาบอกว่าไม่ต้องใช้ราชทรัพย์ส่วนพระองค์แล้ว   จะสู้ถึงที่สุดเพื่อเอาเครื่องบินออกมา

โดยการแสดงให้ศาลเยอรมันแน่ใจว่ารัฐบาลจะรับผิดชอบในคดีอย่างเต็มที่ ซึ่งจะทำให้สามารถถอนอายัดได้

และจะดำเนินการในคดีใหญ่  และเมื่อดำเนินคีดใหญ่ก็จะยกเลิกการอายัดเครื่องบินโดยปริยาย

ฟังแล้วก็มึน !!!

ไม่รู้อะไรเป็นอะไร

ถ้าทำงี้ได้  ทำไมพวกเอ็งไม่ทำซะตั้งนานว่ะ

เห็นไหมครับ    ชัดไหมครับ

ว่าเอาคนทำงานไม่เป็นมาทำงานน่ะ   แทนที่มันจะเป็นคุณ มันกลับเป็นโทษ

กับเขมรก็ด่าเขาฉอด ๆ ๆ ๆ   กับเยอรมันก็วางท่าใหญ่ใส่เขา  ว้ากเว้ยตำหนิเขาว่าผิด ๆ ๆ ๆ

ปัญหาเก่าไม่ได้รับการแก้ไข  แต่กลับสุมปัญหาใหม่เข้าไปอีก  

กับเขมร  เรื่องเกิด 2551  แต่ต้องย้อนกลับไป 2505    กับเยอรมัน ด่าเขาปาว ๆ สุดท้ายก็ต้องแจ้นไปหาเขา

โชคดีฉายหิบเลยว่ะประเทศไทย

จริงมั๊ยเปรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม......