ความสูญเสียชีวิต ที่เกิดขึ้น 2 ปีที่ผ่านมา ได้ผ่านไป เหลือไว้กับแผลเป็นในประวิติศาสตร์ และความเจ็บปวดที่ฝังแน่นอยู่ในใจ ทั้งเรื่องความเจ็บปวดในกระบวนการยุติธรรม ความเจ็บปวดในเรื่องการกดขี่การมองคนเหมือนกันแต่ดูถูกดูแคลน
สิ่งที่จะต้องการต่อไปนี้ เพียงจะบอกว่า ให้มีการสืบสวนสอบสวนจากคนนอก ที่ไม่ใช่คนไทยด้วยกันเองจะไปเชิญคนจาก องค์การสหประชาชาติหรืออย่างไรก็ตามใจ แล้วให้ไปขึ้นกระบวนการยุติธรรมระหว่างประเทศ ขอเพียงแค่นี้
หลายคนอาจรู้สึกทำไมต้องทำอย่างนี้ แล้วเกียรติภูมิของประเทศจะเป็นเช่นไร ความศักดิ์สิทธิ์ของความยุติธรรมที่สั่งสมมานับร้อยปีละ อยากจะบอกกับคนเหล่านั้นว่า มันได้สูญสิ้น ความเชื่อมั่น ความไว้วางใจทั้งหมดที่มีต่อกระบวนการยุติธรรมของไทย ในเมื่อมีคนนิยมการฆ่าเพื่อปกป้องกลุ่มตนเองให้อยู่ในอำนาจแสวงหาประโยชน์อำนาจ เงินตรา เสวยสุข อยู่บนความทุกข์
นอกจากเปิดเผยแล้ว ให้มีการเรียนการสอน ในโรงเรียน ในระดับมัธยม ว่าการเข่นฆ่าประชาชน ด้วยสไนเปอร์ เป็นความผิด การใช้อาวุธยุโธปกรณ์ ทางทหารมาปราบจารจล การชุมนุมประท้วง เป็นความผิด ให้คนรุ่นใหม่ได้เรียนรู้ความโหดร้ายของพวกผู้ใหญ่ แล้วจะได้ไม่ทำผิดอีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ความเจ็บปวดขอให้ยุติแค่เพียงคนรุ่นนี้ อย่าได้ปกปิด หมกเม็ด เพื่อรักษาหน้า แต่เก็บสิ่งสกปรกไว้ใต้พรม รอวันที่จะแสดงความเหี้ยมโหดต่อเพื่อนร่วมชาติอีก