"จะรับใช้ชาติบ้านเกิดเมืองนอน  จนกว่าชีวิตจะหาไม่" 

   เมื่อเหล่าทหารหาญรับทราบนโยบายของท่านแม่ทัพหญิงแล้ว  ก็รู้สึกอิ่มเอิบใจ  เกิดอาการรักเพื่อนร่วมชาติและประเทศชาติของตนเองอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน  และเชื่อมั่นว่าท่านแม่ทัพหญิง  จะนําพาประเทศชาติ  ฝ่ามรสุมพายุร้าย  ที่เกิดจากการแตกแยกความสามัคคีของพี่น้องคนในชาติ การชิงดีชิงเด่น การเอาดีเข้าตัวเอาชั่วให้คนอื่น  การไม่รักษาความยุติธรรม  การไม่รักษาคําพูดวาจาใจ  เป็นเหตุให้เกิดหลายมาตรฐานบนเส้นบรรทัดอันเดียวกัน  ให้กลับมาหล่อหลอมใจเป็นหนึ่งเนื้อเดียวกันให้ได้

   เมื่อรับรู้เจตนารมย์ของแม่ทัพหญิงแล้ว  ก็น้อมรับด้วยจิตใจอันเข้มแข็ง  ตั้งมั่นที่จะยอมเสียสละความสุขความสบาย  ทั้งทางกายและทางใจ  เพื่อมอบแด่ประเทศชาติแผ่นดินเกิด  จนกว่าชีวิตจะหาไม่  การเดินทางอันแสนยาวไกลแต่เปี่ยมด้วยความหวัง  แรงศรัทธา  และความตั้งใจมั่น  บนจุดมุ่งหมายเดียวกัน  ได้รวมใจเป็นหนึ่งเดียวแล้ว...........................

   บ่ายวันเดียวกันซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางอันมีจุดมุ่งหมายยาวไกล  ซึ่งต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย  ท่านแม่ทัพหญิงซึ่งมีจิตใจเมตตาได้ร่วมช่วยเหลือ  พ่อ  แม่  ลูก ที่ได้พลัดพรากจากกัน  ซึ่งเกิดจากคนร้ายได้ลักพาตัวเด็กจากบ้าน  ให้ไปเร่ขอทาน  กลับคืนสู่อ้อมกอดของผู้เป็นพ่อแม่อีกครั้ง  เหตุการณ์ครั้งนี้ได้สร้างความประทับใจแก่เหล่าทหารนายกองและชาวบ้านเป็นอย่างมาก

   แรม 13 คั่าเดือน 9  เข้าสู่วันที่สามของการเคลื่อนทัพ  ท่านแม่ทัพหญิงได้พบปะชาวบ้านมากหน้าหลายตา  ต่างก็โอดครวญถึงภาระค่าใช้จ่ายครองชีพ  ซึ่งในแต่ละวันสูงมาก และเป็นมาก่อนที่ท่านแม่ทัพหญิงจะเข้ารับตําแหน่ง   เมื่อได้รับฟังเช่นนั้น   ท่านได้สั่งให้เหล่าพ่อค้า  ที่ขายนํ้ามัน  ซึ่งเป็นปัจจัยหลักในการดําเนินชีวิต  ลดราคานํ้ามันลงทันทีโดยไม่มีเงื่อนไข  เพื่อบรรเทาความทุกข์ของชาวบ้าน  ที่ต้องใช้นํ้ามันราคาแพงมา 2 ปีกว่า  เหล่าพ่อค้ารวมทั้งขุนนางเก่า  ต่างแสดงความไม่พอใจ  แต่ก็ไม่อาจต้านทานความจริงใจของแม่ทัพหญิง  ที่จะช่วยเหลือชาวบ้านไม่ว่าจะฐานะยากจน  หรือถึงขั้นมหาเศรษฐี  ให้ได้รับความช่วยเหลือแบบเสมอภาคบนมาตรฐานเดียวกันได้ 

    เหตุการณ์ครั้งนี้   ทําให้ชาวบ้านมีความรักและความเชื่อมั่นต่อท่านแม่ทัพหญิงผู้นี้เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก  เพราะจากการลดราคานํ้ามันเป็นผลโดยตรง    ทําให้ชาวบ้านมีเงินเหลือจากการเติมนํ้ามันเห็นๆสามารถนําไปจับจ่ายใช้สอย  ซื้อขนมให้ลูกหรือเก็บไว้รักษาตัวยามเจ็บไข้ได้ป่วย   ทําให้พึ่งพาเงินนอกระบบน้อยลง   บรรเทาทุกข์ชาวบ้านได้อย่างต้องใจไม่รู้ลืมทีเดียว  แต่กระนั้นก็ยังไม่ใช่สิ่งสุดท้ายในปณิธานของแม่ทัพหญิงผู้นี้   คําขอบคุณของชาวบ้านกลับเป็นการเติมพลังใจให้ขับเคลื่อนกองทัพไปข้างหน้า  สร้างคุณงามความดีแก่แผ่นดิน  โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน   มาช่วยกันให้กําลังใจท่านแม่ทัพ  เดินทางไปสู่จุดมุ่งหมายที่ฝันร่วมกัน   ท้อได้แต่อย่าถอย   โปรดคิดเสมอว่า  ชาวบ้านกว่าสิบล้านเอาใจช่วยท่านเสมอ

   โปรดติดตามตํานานของแม่ทัพหญิงผู้นี้ในตอนต่อไป.................................