1. คุณผูกขาด

ผูกขาดอะไรคงไม่ต้องอธิบายนะครับ  เพราะเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นในสังคมนี้จนเบื่อที่จะเอ่ยถึงแล้ว

แบบที่ว่า ฝ่ายหนึ่งทำไม่เป็นไร แต่ถ้าอีกฝ่ายทำบ้าง ผิดทันที

มันจึงเป็นที่มาของคนที่มีใจ "กลางจริง ๆ" ที่เขาเรียกร้องให้แก้ไขปรับปรุง ม.112

2. เหตุการณ์ผ่านฟ้า-ราชประสงค์  คนละเรื่องครับกับเรื่องฎีกา  คนละเรื่องครับ  อย่าโมเมโยงกันง่าย ๆ สิครับ

ที่สำคัญ  มันไม่มีหรอกครับสงครามกลางเมืองน่ะ  แต่มันคือการล้อมปราบกลางเมืองเท่านั้นเอง

เหตุการณ์ผ่านฟ้า-ราชประสงค์   ผมว่าคนไทยส่วนใหญ่เสียใจกันทุกคนครับ  ยกเว้นพวก "สารเลว" บางจำนวนเท่านั้นที่สะใจสาใจ

อยากสาธยายมากกว่านี้   แต่ไม่ขอเอ่ย  เพราะมันจะผิดประเด็นไป

3. การถวายฎีกา  ไม่มีส่วนเกี่ยวพันใด ๆ กับเหตุการณ์ผ่านฟ้า-ราชประสงค์   การถวายฎีกาเกิดขึ้นในเดือนสิงหาคม 2552  ครับ

และเป็นคนละเรื่องคนละพันธกรณี

การถวายฎีกา  จะถูกหรือผิด  ควรหรือไม่ควร  เหมาะหรือไม่เหมาะ  เรื่องนี้มันต้องมีคำตอบครับ

ต้องมองหลาย ๆ มุมนะครับ  มองในมุมของ "ผู้ถูกกระทำ" บ้าง  ไม่ใช่มองมุมใดมุมหนึ่งเท่านั้น

ไม่ใช่อ้างเพียงว่าเป็นการรบกวนเบื้องพระยคลบาท

พระองค์ทรงมีพระราชอำนาจในเรื่องนี้  มีคณะองคมนตรีเป็นที่ปรึกษาถวายอยู่แล้ว

อย่าคิดแทนและด่วนสรุปไปเลยครับ 

ทั้งนี้  ผมคิดบนพื้นฐานของ "ผู้ถูกกระทำ" นะครับ   ซึ่งหากการถวายฎีกาไม่ถึง  "ผู้ถูกกระทำ" ย่อมรู้สึกว่า "ถูกกระทำ" อีกแล้ว

คุณดูเรื่องราวสิครับ   ปฏิวัติ  ตั้งคณะกรรมการเอาเรื่อง  ส่งศาล  ตัดสิน  ออกแบบรัฐธรรมนูญพิลึก ๆ

เพื่อใช้เป็นเครื่องมือมุ่งเอาผิดคน ๆ เดียว   แล้วคน ๆ เดียวนั้นและประชาชนที่เขารักเขาชอบเขาเลือกมา จะให้เขาหันหน้าไปทางไหนครับ

คุณเห็นคดียุบพรรค ปชป. ไหมครับ   จบไปแบบหน้าตาเฉย

เห็นเรื่องคลิปฉาวศาลรัฐธรรมนูญไหมครับ  แทนที่จะมีการสืบสาวว่าเรื่องราวในคลิปจริงไหม  กลับกลายเป็นการสร้างเรื่องว่ามีความพยายามทำลายศาล

แล้วไล่ล่าเล่นงานคนปล่อยคลิปแทน

บ้านนี้เมืองนี้  มันหวังอะไรกับกระบวนการยุติธรรมได้มากน้อยแค่ไหนครับ

เรื่องฎีกา

แน่นอนครับ  เรื่องนี้ย่อมสร้างความไม่สบายพระทัยแน่ ๆ   แต่คุณลองสมมุติตัวคุณเองเป็นผู้ถูกกระทำดูสิครับ

คุณจะสู้เพื่อตัวุคุณเองอย่างไร    คุณจะพึ่งใคร

เรื่องนี้ผมว่ามันเป็นเรื่อง 3 ตี ครับ   คือ

"ตีกัน"  ตีกันไม่ให้ฏีกาถึงเพราะไม่รู้ว่าถ้าฎีกาถึงแล้วผลจะเป็นอย่างไร

"ตีกิน"  คือชี้นิ้วใส่คนถวายฎีกาแล้วว่า รบกวนพระบาท สร้างความไม่สบายพระทัย พวกจาบจ้วง ไม่จงรักภักดี

"ตีตนไปก่อนไข้"  คือไปคิดว่า  ถ้าพระองค์ทรงยกฎีกา  จะทำให้ประชาชนที่ร่วมถวายฎีกาไม่พอใจ  อันไม่ผลดีต่อสถาบัน   ผมว่ามันคิดล่วงหน้าเกินเหตุครับ

ผมว่าคนเสื้อแดงน่ะ   เขามีเหตุผลมากกว่าไอ้พวกด๊อก ๆ พวกกระแดะทั้งหลายที่อาศัย "เปลือก" ลวงสังคมอยู่ทุกวันนี้เยอะครับ

ตั้งแต่ ส.ค. 2552   จนถึงวันนายอภิสิทธิ์ยุบสภาฯ    ระยะเวลาเกือบสองปีครับ

ทำไมรัฐบาลไม่สื่อสารทำความเข้าใจกับประชาชนที่ถวายฎีกาครับ  ว่ามีขั้นตอนอย่างไร  ได้หรือไม่ได้

มีแต่พวก "เกลียดทักษิณ" ทั้งนั้นที่ออกมาพูดรายวัน

รัฐบาลเองก็ให้ความเห็นแค่นิด ๆ หน่อย ๆ   มันก็ถูกมองว่าเป็นคนละพวกกับทักษิณ

ทำไมไม่พยายามทำความเข้าใจให้ได้บทสรุป  จนถึงวันนี้ จะมาบอกง่าย ๆ ว่า อย่าทำนะ ๆ

มันคือทางออก หรือทางตันครับ

คุณกระทืบเขา  ยัดข้อหาเขา   เขาแจ้งความ  ฟ้องศาล  เขาก็รู้ว่าแพ้แน่   แล้วคุณคิดว่าจะให้เขาทำอย่างไร

ฉะนั้น  เรื่องฎีกานี่   ยิ่งหน่วงเหนี่ยวยิ่งมีปัญหาครับ  แต่ถ้าสุดท้ายมีคำตอบ  ทุกอย่างจบครับ

อย่ามองที่ตัวทักษิณ  แต่ให้มองเข้าไปใน "หัวใจ" ของประชาชนจำนวนหนึ่งที่เขาเห็นด้วยกับเรื่องฎีกานี่

คำตอบไม่ใช่ต้องได้ตามต้องการครับ  อย่าไปประเมินพวกเขาต่ำอย่างนั้น

อย่าไปมองว่าพวกเขาโง่  อย่าไปมองว่าพวกเขาถูกหลอก  อย่าไปมองว่าพวกเขาเห็นแก่อามิสสินจ้าง

คนวิ่งใส่ลูกปืนน่ะ  มันคือบทพิสูจน์ทุกอย่างแล้วครับว่าพวกเขาต้องการอะไร

ต้องการ "ความเป็นธรรม" หรือต้องการตายเพื่อใคร   ย้อนศึกษาประวัติศาสตร์การเมืองไทยดูสิครับ

สุดท้าย    ปัญหาบ้านเมืองที่เรื้อรังมากว่าห้าหกปีนี่

ใครเป็น "ตัวการ" กันแน่ครับ ?

รัฐบาลที่แล้วทำอะไรไม่มี "ความเห็น" 

แต่พอยุบสภาฯ และรู้ว่าใครจะชนะเลือกตั้ง  จนถึงวันนี้  "ความเห็นลบ" ก็เรียงล่ายส่ายกันออกมาเต็มเมือง

ความเห็นลบที่อาศัยบทบาทและสถานะทางสังคม  อาศัยต้นทุนทางสังคม

ไอ้หัวใจ "ไม่ปกติ" และ "ความเห็นพิการ" เหล่านี้แหละครับที่มันเป็น "ตัวการ" สร้างปัญหาให้บ้านเมือง

การดึงสถาบัน  กับการพึ่งสาบัน   มันต่างกันครับ

ดึงสถาบัน กลับไม่ว่าอะไรกันสักคำ   แต่พอคนอื่นพึ่งสถาบัน   กลับหาว่าเขาดึง

ด้วยความเคารพครับ