ไม่ติดใจครับ  เรื่อง 5 : 4 เสียง ที่ตัดสินจำคุกทักษิณสองปี   เมื่อกฎเกณฑ์มีว่าตัดสินด้วยเสียงข้างมาก

ก็เสียงข้างมากไป   จะห้าสี่  หกสาม  เจ็ดสอง  แปดหนึ่ง  หรือเก้าศูนย์   ก็ตามใจ

แต่คาใจเรื่อง "รู้เห็นเป็นใจ"  ระหว่างทักษิณ กับ พจมาน

คือคำพิพากษาบอกว่า  ทักษิณไม่มีส่วนรู้เห็นกับการกระทำของพจมาน

แต่เพราะทักษิณเป็นนายกฯ ไปลงนามยินยอมให้พจมานทำนิติกรรมซื้อขาย

ฉะนั้น  ทักษิณและพจมานต้องนำหลักฐานมายืนยันว่า  ทักษิณไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ 

ถ้ามีหลักฐานมายืนยันได้ทักษิณก็ไม่ผิด 

แต่เพราะทักษิณและพจมานไม่สามารถหาหลักฐานมายืนยันได้  จึงตัดสินว่าผิด

มึนครับ

ก็เลยคาใจว่า

ที่คำพิพากษาออกมาแบบนี้  เพราะถ้าศาลบอกว่าทักษิณมีส่วนรู้เห็นด้วย   มันจะทำให้พจมานผิดด้วยใช่ไหม

เมื่อไม่อยากเอาโทษพจมาน  ก็เลยต้องบอกว่าทักษิณไม่รุ้ไม่เห็น

แต่ทีนี้  เมื่อทักษิณไม่รู้ไม่เห็น  แล้วจะเอาผิดทักษิณยังไง  ก็ต้องเอาผิดว่าต้องหาหลักฐานมายืนยันสิ

มายืนยันว่าทักษิณไม่รู้ไม่เห็น   เมื่อหาหลักฐานมายืนยันไม่ได้   ทักษิณก็ต้องผิด

ผิดเพราะ "รู้เห็น" ด้วยการให้บัตรประจำตัวนายกฯ และลงนามยินยอมให้พจมานทำนิติกรรมซื้อขาย

มึนครับ

จริง ๆ ครับ   อ่านคำพิพากษาแล้วมึน   เหมือนอ่านเรื่องสั้นขนาดยาวยังไงยังงั้น

มีหักมุมบางช่วง  สร้างเงื่อนไขบางตอน  แล้วจบแบบเนียน ๆ แต่ไม่นวลเอาซะเลย

จบดีกั่ว