จากลี้คิมฮวง มา เอี๊ยบไค  ต่อไปคือ ลี้บ่วงแช จวบจนถึง ลี้ไฮว้

การสืบสาว ตามหาร่องรอยของลี้คิมฮวง ล้วนสร้างความตื่นตา ตื่นใจต่อหนอนหนังสือและคอหนังสือกำลังภายในอย่างยิ่ง   เป็นที่ประจักษ์กันดีว่า มรดกอันล้ำค่า  ที่ ลี้คิมฮวง ทิ้งเอาไว้ ไม่ใช่เพียง สุดยอดวิชา เซี่ยวลี้ปวยตอ  มีดสั้นที่เล่าลือกันว่า   เป็นมีดสั้น และเป็นมีดบินที่ไม่เคยพลาดเป้าเท่านั้น

แต่ลี้คิมฮวงยังทิ้งคำสอนอันถือเป็นวัตรปฏิบัติการดำรงตนในยุทธจักรที่ทรงคุณค่าอย่างยิ่ง  ต่อมวลมนุษยชาติทั้งหลายเอาไว้ด้วยว่า 

        “ รัก ไม่ใช่ แค้น “

       ที่ลี้คิมฮวง มีให้คือ.......  รัก ไม่ใช่ แค้น

ใครที่เคยอ่านผ่านตา อมตะนิยายจีนกำลังภายใน ผลงานจากปลายปากกาท่านโกวเล้ง เรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น คงสะดุ้งปานโดนจี้จุด คี้มิ้ง  เมื่อพบเห็นเหตุการณ์ การเมืองของ สารขัณฑ์ประเทศนามสมมุติ ในขนาดนี้

  ในฤทธิ์มีดสั้น คือการต่อสู้ ระหว่าง ธรรมะ กับ อธรรม     ซึ่งแม้แต่บทในหนังสือ บทหนึ่ง ตอนหนึ่ง ยังใช้ชื่อบทว่า ”  ธรรมะเสื่อม มารผยอง “   อันเป็นภาพชัดเจนของการต่อสู้ในยุทธจักรมาทุกยุค ทุกสมัย   ตอนต้นเรื่องเปิดฉากถึงเหตุการณ์ การกลับคืนสู่แผ่นดินตงง้วน    หลังจากที่ พระเอก ต้องลี้ภัย ออกไปนอกด่านนานหลายปี

ปัญหาในเรื่องไม่ได้อยู่ตรงที่ว่า ลี้คิมฮวงเดินทางออกนอกด่านนั้น   ลี้คิมฮวงลี้ภัยออกไปถึง ดูไบหรือไม่ ?

ปัญหาในเรื่องอยู่ตรงที่ว่า   ลี้คิมฮวง มักจะโดนป้ายสี ใส่ร้าย ให้แบกก้นหม้อดำจากเหล่าวิญญูชน จอมปลอม ที่มือข้างหนึ่งถือคัมภีร์ ส่วนมืออีกข้างหนึ่ง ถือสากต่างหาก  ( ฮา )

  การกลับคืนสู่แผ่นดินตงง้วน เหตุผลสำคัญข้อหนึ่งของลี้คิมฮวงคือ  การลบล้างมลทินที่แปดเปื้อน มัวหมอง ต่อตนเองและวงศ์ตระกูล นั่นเอง

แน่นอนว่า  ยามเมื่อลี้คิมฮวงเดินทางกลับคืนสู่แผ่นดินตงง้วน  ย่อมหลีกเลี่ยงไปไม่ได้ กับการที่ต้องได้พบปะกับ บรรดาเหล่าศัตรูที่ร้ายกาจ อันล้วนต่างถูกจัดอยู่ในทำเนียบ สุดยอด ศาตราวุธของ แป๊ะเฮี่ยวเซ็ง  ทั้งสิ้น

ปัญหาในเรื่องไม่ได้อยู่ตรงที่ว่า เหล่าประดาอาวุธเหล่านั้น  น่ากลัว และร้ายกาจ จะมาทำร้ายหรือมีอานุภาพ คุกคามต่อ ลี้คิมฮวง ?

แต่กลับเป็นว่า  ที่น่ากลัว ที่น่าสะอิดสะเอียน  ยิ่งนักคือ ถ้อยร้อยวาจา พูดดำเป็นขาว พูดขาวเป็นดำ พูดจาเชือดเฉือน พูดจาเอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่น  ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ หรือ    ดีแต่พูด ( ฮา )   ของเหล่าบรรดาที่วางท่าเป็นวิญญูชนจอมปลอม ทั้งหลาย ทั้งสิ้น ทั้งหัวดำ หัวขาวต่างหาก         

ที่ลี้คิมฮวงแทบเอาตัวไม่รอด

ความจริง ยามที่ แป๊ะเฮี่ยวเซ็ง จัดทำ ทำเนียบสุดยอดศาตราวุธในอดีต  คงลืมเลือนไปว่า ความจริง “ ปาก “ คืออาวุธที่ชั่วร้าย และร้ายกาจ ชนิดหนึ่ง ( ฮา ) 

แต่สุดท้าย ตอนจบของฤทธิ์มีดสั้น ก็ดำเนินไปในท่วงทำนองของ  “ ธรรมะ ย่อมชนะ อธรรม “   เฉกเช่นกับเหตุการณ์ยุทธจักรในปัจจุบัน ของสารขัณฑ์ประเทศนามสมมุติ ที่ ไม่ว่าจะเป็น มารเหนือมารหัวขาวโพลนอย่าง ตงฟานปุ๊ป้าย   ม่อย้งมาร์ค   เทพเทือกทมึน   เนรวินเอี๊ยะ  ที่ต่างประสบกับชะตากรรมอันล้วนเป็น วิบากกรรม  ตามกฎ อันเรียกว่า “ กฎแห่งกรรม “

ตอนจบ ในฤทธิ์มีดสั้น ที่มีท่วงทำนองเป็นไป ตามลักษณะ   “ ธรรมะ ย่อมชนะ อธรรม “   ให้ความคิดอะไรบางอย่างกับท่านผู้อ่าน  ที่เคยอ่านผ่านตาหนังสือเรื่องนี้มาแล้ว

ปัญหาในเรื่องไม่ได้อยู่ตรงที่ว่า ประดาคนเหล่านั้น โดนลี้คิมฮวง ตอบโต้ เพราะ ที่ลี้คิมฮวง มีให้ กับ คนในยุทธจักรทุกคน คือ รัก ไม่ใช่แค้น  

 เรื่องราว ในฤทธิ์มีดสั้น สิ่งที่ลี้คิมฮวงทำ คือ แก้ไข ไม่ใช่แก้แค้น ( ฮา )  

ความจริงไม่ว่าจะในยุทธจักรนิยายหรือในโลกแห่งความเป็นจริง  “  กฎแห่งกรรม  “ มีอยู่อย่างแน่นอน 

ระหว่าง  ซ้วยหมวย น้องสาวคนเล็ก ของท่านผู้นำ อ้อก๊ก จะอยู่ครบเทอม สี่ ปี

กับระหว่าง เจียงกุน ( แม่ทัพ ) ปายุก  จะอยู่ครบ สี่ปี    ?

แน่นอนอย่างหนึ่งว่า   มีคำตอบในใจ ท่านผู้อ่านอยู่แล้วครับ

...........................................