เห็นบทบาทของอาจารย์ในคณะนิติราษฏร์แล้วก็ให้นึงถึง คนผมยาวอาชีพสอนวิชารัฐศาสตร์จุฬาฯ ที่ฉีกบัตรเลือกตั้งเมื่อปี 2549  คนประเภทนั้นไม่อยากเรียกว่าอาจารย์เลย ถ้าไม่มีคณะนิติราษฏร์ก็คงไม่ทราบว่านักวิชาการเมืองไทยไม่ได้ถูกสะกดจิตให้สมองกลวงกันไปหมด

          ในสังคมไทยยังมีหลายคนที่ไม่เห็นด้วยกับการรัฐประหารครั้งที่ผ่านมา  แต่อาจไม่อยากพูดอะไรเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องการเมืองตกลงผลประโยชน์กันได้ก็แล้วกันไป เหมือนสมบัติผลัดกันชม

         ยังมีหลายคนที่ไม่เห็นด้วยกับความอยติธรรม สองมาตรฐาน  ผลาญเงินภาษีของประชาชน แต่ไม่อยากพูดเพราะกลัวว่าจะกลายเป็นพวกอดึตนายกทักษิณ หรือเป็นเสื้อแดง

         มาถึงวันนี้  วันที่คนไทยส่วนใหญ่ได้ลงคะแนนเสียงบอกให้รู้ว่าไม่ได้ตกอยู่ใต้มนต์สะกดจิตให้โกรธ เกลียดอดีตนายกทักษิณ  แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาสะอาดบริสุทธิ์โดยไม่ต้องพิสูจน์ใด ๆ  ดิฉันเห็นสอดคล้องกับอาจารย์วรเจตน์ว่า  ข้อกล่าวหาต่าง ๆ ควรดำเนินการพิจารณากันตามหลักนิติธรรมอย่างถูกต้องตามหลักสากล   แล้วพวกที่กล่าวหาเขาหล่ะ  พวกนี้ก็ควรรับผิดชอบด้วยเพราะเรื่องจุดประเด็นให้เหตุผลในการทำรัฐประหาร   อยากดูว่าใครจะเสนอหน้าออกมาบ้างนอกจากนายสนธิ

        ถึงแม้ว่าปัจุบันเราจะได้รัฐบาลที่เรียกได้ว่ามาจากการเสียสละเลือดเนื้อของประชาชนส่วนหนึ่ง   แต่ก็บอกได้เลยว่าในเรื่องของการต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งความเป็นธรรมในสังคมนั้น ไม่ไว้วางใจนักการเมืองเลย  เพราะพอได้อำนาจบริหารมาก็มักจะพะวงกับการประณีประนอมกลุ่มอำมาตย์ พยายามประจบเอาใจเพื่อจะไม่โดนรังแก  แล้วก็ทำงานหาคะแนนเสียงกับชาวบ้านไปด้วยเท่านั้น

        เมื่อไรหนอเขาจะรู้จุดตายของพวกถ่วงความเจริญของชาติซะที   ขอบคุณคณะนิติราษฏร์ที่ช่วยชี้แสงสว่างในประเทศให้   เสียดายอาจารย์ตุ้มไม่ได้เป็นนายกฯ แค่วันเดียวก็เปลี่ยนประเทศนี้ได้