ขาดทุนย่อยยับค่ะ  รายได้อยู่ที่ 6.9 ล้าน คนดูแผ่วจนต้องถอดออกจากโรง (ได้ทุนจาก รบ.มาร์ค 8 ล้านกว่า)

ในข่าวเขาวิเคราะห์ใน 2 ประเด็นคือ

1. การเมือง  2 เด้ง  คือ  เด้งหนึ่ง ตั้วผู้กำกับขึ้นเวทีพันธมิตร  เด้งสอง  นิรุตติ์ ศิริจรรยาดาราในเรื่องเคยกล่าวไว้ว่า "เดี๋ยวคนเผาบ้านเผาเมืองก็จะมาเป็น รมต. แล้วโกงเงินไปต่างประเทศ"

2. การตลาด  หนังเกี่ยวกับวัฒนธรรม ดูยาก 

สำหรับประเด็นที่ 2 นี้  ดิฉันว่าไม่น่าใช่  ตอนดูตัวอย่าง  ดิฉันก็คิดจะไปดูเหมือนกัน  เพราะชอบหนังแนวนี้  แต่พอรู้ว่าเป็นหนังของใคร  ก็บอยคอตเหมือนกัน  ถ้าหนังวัฒนธรรมเป็นหนังดูยากอย่างที่ว่าจริง  ๆ ก็ไม่น่ารายได้ต่ำขนาดนี้  ดูอย่างเรื่อง "โหมโรง"  ที่ออกมาฉายช่วงปี 44  ดารานำก็หน้าใหม่  จำได้อ๊อฟ  พงศ์พัฒน์ก็แสดงด้วยรับบทเป็นนายทหาร  เป็นบทที่น่าประทับใจด้วยซิ  เพราะสื่อถึงอิทธิพลของเสียงดนตรีที่โน้มน้าวใจนายทหารผู้แข็งแกร่งได้  ดิฉันดูที่โรง  แล้วก็ยังซื้อแผ่นไปเก็บดูซ้ำ ๆ ด้วย ตอนนั้นยังไม่มีสีเสื้อค่ะ  ยังรับคุณอ๊อฟได้  หนังเรื่องโหมโรงทำรายได้ได้ถึง 50 กว่าล้าน

สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นในอีกเรื่องหนึ่งก็คือ  พี่น้องพันธมิตรเหลือน้อยมาก  ที่เคยเห็นที่ทำเนียบส่วนหนี่งระดมมาจากภาคใต้ฝ่าย ปชป. เสียมาก  ที่ตั้วเคยอ้อนว่า "ถ้าพันธมิตรไปช่วยดูหนังเขาสักครึ่งหนึ่ง  รายได้หนังก็คงทะลุเกินเป้า"  ดิฉันว่าตั้วเข้าใจผิดแล้วค่ะ  เขาคงช่วยกันเต็มที่แล้ว  มันได้แค่นี้จริง ๆ ส่วนพวกแมลงสาบไม่ต้องไปพูดถึง  พวกนี้เขาสมประโยชน์  เขาก็ตีจาก  ไม่งั้นไม่มี "สลิ่ม" มาแทนสีเหลืองหรอกค่ะ