ฝรั่งนายหนึ่งเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า

‘วรรณกรรม’ ในห้องส้วมสาธารณะ เป็น ‘สัจจะแห่งชีวิตที่เร้าอารมณ์ ซึ่งถูกขีดเขียนโดยคนเมาที่กำลังฉี่’ (The stirring truths of life, as written by drunk, peeing people)

ตัวอย่างที่เขารวบรวมไว้

found this in the girls bathroom in the high school area at Pettisville school in Ohio: "I'm pregnint"
Response: "I hope not, You can't even spell it!

ทำให้รำลึกถึงเรื่องไทย ๆ
 
ณ ห้องน้ำวัดแห่งหนึ่ง ขณะที่กำลังปลดทุกข์ สายตาก็ปะทะเข้ากับ 'วรรณกรรม' ชิ้นเอกที่ระบายต่างวาระ ต่างผู้คน บนบานประตูห้องน้ำ

บรรทัดแรก : "บวชชีเพื่อหนีช้ำ"
บรรทัดต่อมา : "อกหักเพราะรักชี"
บรรทัดสุดท้าย : "เรื่องนี้เณรไม่เกี่ยวเพราะเจี๊ยวเล็ก"

เรียกรอยยิ้มในสุขา ขณะของเสียเดินทางออกจากร่างกาย

คนเขียนจะคิดอย่างไรไม่รู้ แต่อ่านแล้วชวนให้คิดว่าห้องน้ำนี้แม่ชีก็เข้ามาใช้ด้วย พระก็ใช้ เณรก็ใช้ ต่างคนต่างได้ระบายความทุกข์-ความสุขบนผนังนี้

ชวนให้คำนึงว่า ขนาดวรรณกรรมในห้องส้วม ยังสามารถเขียนโต้ตอบกันได้ แล้วเหตุไฉนราชดำเนินจึงโต้ตอบกันไม่ได้ ...

อย่างนี้น่าจะแย่กว่าห้องส้วมสาธารณะเสียอีก !!!

๏ ทำนบพังเพราะน้ำ....................ฉันใด
เก็บกดพังเพราะใจ.......................ฉะนั้น
ยิ่งกลัวยิ่งเหลวไหล......................ลืมสติ  นาพ่อ
ใครค่อยผ่อนปรนกั้น....................จักเข้าใจธรรม ๚ะ๛