เดาะสำนวนซักกะติ๊ด เพื่อให้ถูกจริตพวกชอบความเสแสร้ง

ปฏิเสธกันไม่ได้หรอกว่า ทุกพรรคการเมืองมีนโยบายนำประเทศไปสู่ความเจริญ ความอยู่ดีกินดีของประชาชน โดยเป้าหมายคือ "รัฐสวสดิการ"

เพียงแต่วิธีการที่ต่างกัน การสร้างกลยุทธ์ที่ต่างกัน ทำให้เกิดความแตกต่างในนโยบายย่อย ของแต่ละพรรค

แต่มีพรรคหนึ่งที่ต่างกว่าใคร คือ ชอบเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใครคนอื่น โดยอ้างว่านโยบายของตนเองดีเป็นนโยบาย "รัฐสวัสดิการ" ที่ถูกต้อง ส่วนนโยบายของพรรคอื่นนั้นเป็นแค่ "ประชานิยม" เอาใจประชาชนเพื่อให้เลือกพรรคตัวเองเข้าสภาโดยไม่คำนึงถึงอนาคตระยะยาว

จากนั้นก็เขียนนโยบายพรรคตรงข้ามใส่บันใดและเดินเหยียบย่ำออกหน้าสื่อ ตั้งแต่นั้นมาคนก็จำนโยบายของพรรคตรงข้ามว่าเป็นพรรค "ประชานิยม"

นักวิชาเกินทั้งหลายก็แห่แหนกันออกมาถล่มนโยบาย "ประชานิยม" กันอย่างเมามัน

แต่พอพรรคหน้าหนานั้นได้เป็นรัฐบาล ก็ลอกเอานโยบายที่เคยถูกเหยียดหยามว่าเป็นนโยบาย "ประชานิยม" มาใช้ทุกเม็ดอย่างไม่มีสำนึกยางอาย นักวิชาเกินนั่งเงียบกริบ บางคนก็ออกมาสรรเสริญเยินยอเกินอัตภาพ

ตั้งแต่นั้นมาคนก็ลืมเลือนคำว่า "รัฐสวัสดิการ" หันมาจดจำ "ประชานิยม" เพราะเห็นว่าทั้งสองพรรคใหญ่ฝั่งตรงข้ามกัน ต่างก็แย่งกันทำ "ประชานิยม"

แต่นี้ไป "ประชานิยม" ซึ่งเคยมีความหมายเชิงลบ ก็จะกลายเป็นเชิงบวก ผลมาจากพรรคที่มีหัวหน้าพรรคเป็นคนดีแต่พูด นั่นเอง

พรรคกระแดะนั้น ไม่เข้าใจแก่นแท้ "รัฐสวัสดิการ" จึงไป ลอกเปลือก "ประชานิยม" เขามาใช้ จนล้มเหลวภายใต้การบริหารงาน 2 ปีเศษ จึงไม่ได้รับการเลือกเข้าไปบริหารประเทศอีกรอบ ถึงอยากจะเป็นใจจะขาดก็ตาม

พอเป็นฝ่ายค้านก็โจมตีนโยบายก้าวหน้า "รัฐสวัสดิการ" ของฝ่ายตรงข้ามอย่างสาดเสียเทเสีย ว่าเป็น "ประชานิยม" อีกรอบ

คนเขาอ่อนเพลียละเหี่ยใจกับคนดีแต่พูดก็เลยตะโกนว่า เอาว่ะ ประชานิยม ก็ประชานิยม ขอให้ประชาชนได้ลืมตา ได้อยู่ดีกินดีกับเขามั่งก็พอ เขาอยากเรียก "รัฐสวัสดิการ" ว่า "ประชานิยม" ก็เรียกไป เอ้า

"ประชานิยม" จงเจริญ !!!