เห็นหลายคน หลายกระทู้ครับ  ที่ด่ากันไป ด่ากันมา  ตอบโต้กันไป ขัดแย้งกันมา

แต่สุดท้าย  เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง  ก็จะมีการแสดงออกถึงการยอมรับ  แสดงออกถึงความรู้สึกอันดีต่อกัน

มีการให้กิ๊ฟกันแม้จะเคยด่ากันอย่างหนักมาก่อน   อันเป็น "สัญลักษณ์" ว่า ให้การยอมรับซึ่งกันและกัน

ไม่ถือโทษโกรธแค้นเคืองอะไรกัน

อีกอย่างที่ผมสังเกตเห็น  คือถ้ากระทู้ไหนมีการด่ากันหนัก ๆ  ด่าแบบขาดเหตุผล   กระทู้นั้นจะได้กิ๊ฟไม่เท่าไร

อย่างมากแค่สี่ห้ากิ๊ฟ

นั่นแสดงว่าสมาชิก ณ ที่แห่งนี้  จะดูความควรไม่ควรในการให้ความเห็นสนับสนุนเป็นหลัก

ไม่ใช่ว่า ถ้าพวกฉัน  โพสต์บรรลัยยังไงก็ให้กิ๊ฟ

คนดังอย่าง abbaew และ คนชาย   ฯลฯ      บางครั้งพวกเขาก็เข้าไปให้กิ๊ฟฝ่ายที่พวกเขาไม่เห็นด้วย

และบางครั้ง  เมื่อพวกเขาตั้งกระทู้ดี ๆ  เขาก็ได้กิ๊ฟจากฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยกับเขาเช่นเดียวกัน

และอีกหลาย ๆ  ครั้งที่ผมเห็นการให้กิ๊ฟจากทั้งฝ่ายเพื่อไทยและฝ่าย ปชป.  

นั่นแสดงว่า  สมาชิกให้เพราะเนื้อหาในกระทู้เป็นหลัก  ไม่ใช่ให้เพราะพวกเอ็งพวกข้าเป็นหลัก

แต่มันมีปรากฎการณ์หนึ่งเกิดขึ้นกับผม

คือเมื่อสองวันก่อน  ผมได้กิ๊ฟไม่ถึงร้อย   แต่วันนี้กิ๊ฟผมได้เกือบห้าร้อยแล้ว

ทั้ง ๆ ที่สองวันมานี่  ผมไม่ได้โพสต์เนื้อหาสาระอะไรเลย  นอกจากด่าคนหน้าด้านบางคนเท่านั้น

แต่ปรากฎว่าได้กิ๊ฟ เพียบบบบบบบบบบบบบบบบ.....

ปรากฎการณ์นี้   มันบอกผมว่า  ไอ้หมอที่โดนผมด่าน่ะ   คนขยะแขยงมันเยอะจริง ๆ

นี่ขนาดผมด่าชนิดที่ว่ากระทู้โดนอุ้มหายไปตั้งสองสามทู้  แสดงว่าด่าหนัก ด่าแรง

แต่กิ๊ฟก็เดินจนเกือบห้าร้อย 

หลาย ๆ คนที่ให้กิ๊ฟ  คงไม่ได้ให้เพราะชอบคำด่าของผมหรอก  แต่คงให้เพราะถือว่าผม "ด่าแทน"

พวกเขาคงอยากด่าไอ้หมอนั่นเหมือนกัน และคงอยากด่ามานาน  แต่คงไม่กล้าด่า  อาจเพราะไม่อยากเกลือกกลั้ว หรืออาจเพราะด่าไม่เป็นมั้ง

เมื่อมาเห็นผมด่า  ก็เลยถูกใจให้กิ๊ฟ   เพราะถือเป็นว่าผมด่าแทนให้ก็แล้วกัลลล 

ไอ้คนที่โดนผมด่าน่ะ   มันคงเคืองที่เห็นผมได้กิ๊ฟมาก  เลยพาลไปแขวะคนให้กิ๊ฟผม  เห็นแล้วก็ขำ  

คือแทนที่จะรู้ตัวว่า  ตัวเองน่ะมีคนเกลียดมากแค่ไหน   คนอื่นน่ะเขารังเกียจตัวเองมากแค่ไหน   ดันไปพาลซะอีกว่า  ไปให้กิ๊ฟคนด่าตูทำไม

นี่เขาเรียกว่า  "คนไม่รู้สำนึก"

เห็นมีหลายกระทู้ครับ   ที่บอกว่า  หยุดด่ากันก่อนได้ไหม  น้ำกำลังท่วม   ช่วยผู้ประสบภัยกันดีกว่า

และกระทู้เหล่านั้นก็ได้กิ๊ฟพอสมควร

นี่แสดงให้เห็น "จิตใจ" ของเพื่อนสมาชิกราชดำเนินแห่งนี้

น่านับถือจริง ๆ ครับ

การเล่นบอร์ด  ทุกคนมีอารมณ์กันทั้งนั้นครับ

แต่ถึงระดับหนึ่ง  อารมณ์ก็คลาย  ไม่ถือสาโกรธเคืองกัน   ถกถ้อยกันต่อไป  มีอารมณ์ขึ้นมาก็ค่อยด่ากันอีกที

มันก็เป็นเรื่องน่ารักน่าชังนะครับ  ถ้าเรารู้จักมองในแง่ดี

บอร์ดครับ  ไม่ใช่โบสถ์   จะได้พับเพียงเรียบร้อยถกถ้อยด้วยวิชาการเหมือนทรงภูมิซะเต็มประดา

เอาความรู้สึกและเหตุผลนี่แหละมาถกกันเพียว ๆ   ผิดถูกก็รับฟังกันไป ด่ากันไป ขอโทษกันไป เคืองกันไป ง้อกันไป

สนุกดี

แต่มันมีมนุษย์บางประเภทครับ   ที่ไม่มี "สภาวะ" อย่างที่ผมกล่าวมา

คือเป็นมนุษย์ประหลาด  เหมือนไม่มีสามัญสำนึกอะไรเลย  มองไม่เห็นคนอื่นเลย  นอกจาก "ตัวเอง" เท่านั้น

อยากเหน็บแนมใครก็ทำ  อยากถากถางเสียดสีสั่งสอนใครก็ทำ   และต้องทำได้ฝ่ายเดียวเท่านั้น

คนอื่นจะทำอย่างนั้นกับมันไม่ได้  ถ้าทำ  เป็นคนเลวทันที

ทำให้นึกถึงพรรคการเมืองพรรคหนึ่ง   ที่เวลา ส.ส. ย้ายออกไปหาพรรคอื่น  ส.ส. คนนั้นจะกลายเป็นคนเลวทันที  ถูกซื้อด้วยเงินทันที

แต่ถ้ามี ส.ส. พรรคอื่นย้ายเข้ามาอยู่กับพรรคตัวเอง  ส.ส. คนนั้นจะกลายเป็นคนดีมีอุดมการณ์ทางการเมืองทันที

มันเป็น "สภาวะ" หลุดโลกจริง ๆ    คือถ้าไม่มี "จิตใจ" มืดบอดด้านดำจริง ๆ  ทำอย่างนี้ไม่ได้

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม

อยู่ร่วมกัน  มีความหลากหลาย  มีพื้นฐานต่างกัน  แต่สิ่งหนึ่งที่มนุษย์มีเหมือน ๆ กันก็คือสามัญสำนึกในความรู้สึกรับผิดชอบชั่วดี

ไม่ใช่มีแต่ตนดี  คนอื่นไม่ดีอยู่ตลอด

ความขัดแย้ง  การแตกแยก  ความคิดต่าง  ความชอบ ความชัง  เหล่านี้มันเป็นเรื่องปกติในสังคมมนุษย์

ถึงจุด ถึงระดับ  มันก็จะคลี่คลายไปเอง

เหมือนสังคมไทยที่กำลังแตกแยกอย่างหนักในขณะนี้  สักวันหนึ่งมันก็จะประสานกันได้ดังเดิม

เป็นปรากฎการณ์ธรรมชาติ   ที่มีร่วม ก็มีแตก  มีสงบ  ก็มีทะเลาะ

พวกเรา  ด่ากัน  ทะเลาะกัน  ขัดแย้งกัน  ในเว็บบอร์ดแห่งนี้   พวกเราต่างตั้งอยู่แค่พื้นฐานของ "อารมณ์" เท่านั้น

อารมณ์ดี  หายเคืองคลายโกรธ  ก็ไม่มีอะไร

แต่จะมีอยู่ไม่กี่คน   ที่เป็นประเภทเจ้าคิดเจ้าแค้น  จริงจัง  เอาเป็นเอาตาย   แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดอะไร

ก็คนเราน่ะ  มันร้อยพ่อพันแม่  จะให้เหมือนกันนั้นมันเป็นไปไม่ได้

ผมถือว่าเป็นเรื่องปกติ   ยอมรับใน "ตัวตน" ของคนอื่นได้เสมอ

ยกเว้นพวก "บิดเบือน"   ผมเกลียดเหมือนขี้เน่าเลยล่ะครับ

ป่านนี้   เขาจะรู้ตัวไหม

ว่าตัวเขาน่ะ   โดนเกลียดมากขนาดไหน   ไม่ได้การยอมรับขนาดไหน

ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครปลุกปั่นให้มีการเกลียดชังเกิดขึ้น  แต่มันเกิดขึ้นเองเพราะ "พฤติกรรม" แย่ ๆ ของเขานั่นเอง

เขาควรทบทวนตัวเอง   หรือจะยังชี้นิ้วไปใส่คนอื่นอยู่อย่างเคย

ก็แล้วแต่ว่า "ดวงตาเขาจะเป็นธรรม" ไหมเท่านั้นเอง

ปล.  กระทู้นี้  เป็นแค่ "ทริค" ครับ

เพื่อแสดงให้เห็นว่า  การด่าด้วยถ้อยคำแรง ๆ  กับการหยามเหยียดด้วยถ้อยคำสุภาพเหมือนมีเหตุผลนั้น

อะไรมัน "แย่" กว่ากัน

อย่างลุง klab  ว่า  เหมือนตัวโกง ตัวอิจฉาในละครน้ำเน่ายังไงยังงั้นเลยเชียว

นี่ขนาดผมเอง   พิมพ์ไปยังขำไป  

กระแดะและน้ำเน่าก็เป็นว่ะหล่อเอ๊ย...