ผม  ยอดชายนาย "ตระกองขวัญ"

เมื่อปีที่แล้ว  ผมดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนโทของประเทศอำหมาดคอเอียง

ผมก็ได้มีโอกาสติดต่อสื่อสารกับบรรดาผู้นำหลาย ๆ ประเทศ 

ก็มีผู้นำประเทศหนึ่ง  คือประเทศ "มันดริฟท์" ได้พูดคุยเชิงเชิญชวนกับผมว่า ว่าง ๆ ก็เชิญไปเที่ยวมันดริฟท์มั่งนะ

ผมก็รับปากว่า ถ้ามีเวลาจะไป  ก็เป็นการพูดคุยเชิญชวนกันตามมารยาทนั่นแหละครับ  ปกติธรรมดา

เหมือน ๆ กับที่อดีตนายกฯตัวเตี้ย ๆ คนหนึ่งเคยเชิญผมว่า ว่าง ๆ ก็ไปเที่ยวบึงบันหานบ้างนะ  ตอนนั้นผมก็ได้รับปากไป

ซึ่งเรื่องนี้  ผมก็เคยได้บอกเล่าแก่สาธารณะไปแล้วว่า  ผมได้ผิดคำพูด เพราะผมไม่ได้ไปเที่ยวบึงบันหานตามที่ได้รับปากไว้

ทีนี้

วันนี้  ผมไม่ได้เป็นนายกรัฐมนโทแล้ว  ผมก็เลยคิดขึ้นได้ว่า  เออ.. ไปเที่ยวประเทศมันดริฟท์ดีกว่า

ผมก็เลยไป

พอผมไป  ใคร ๆ ก็ต่อว่าผมใหญ่  ไม่รู้ต่อว่าทำไม  ไม่ชินกันหรือไงก็ไม่รู้ว่าผมน่ะ เรื่องที่ใครว่าอย่าทำ ผมน่ะทำตลอด

ส่วนเรื่องที่ใคร ๆ บอกว่าควรทำ ๆ   จ้างผมก็ไม่ทำ  

ผมมีเอกลักษณ์ประจำตัวผมแบบนี้   ไม่เห็นกันหรือไงก็ไม่รู้สิ  ถึงได้ออกมาต่อว่าผมกันนัก

วันนี้  ผมจึงบอกได้เลยว่า  ผมไปตามคำเชิญ(ชวน)ของผู้นำประเทศ "มันดริฟท์"

เป็นการไปเพื่อรักษาคำพูดที่เคยรับปากไว้

ไอ้คนที่ออกมาแถลงแทนผมน่ะมันพูดไม่หมด  มันดันพูดแค่ว่า "คำเชิญ"  มันไม่พูดว่า "เชิญชวน"

ผมขี้เกียจเล่าวุ้ย  เอาสั้น ๆ ง่าย ๆ ว่า  ที่ผมไปนี่   ผมไปเที่ยวพักผ่อนนั่นแหละ

ก็ผมมันแฟมิลีแมน   วางแผนกับลูกกับเมียไว้แล้ว   ไม่ไปได้ไง

ใครจะว่าอะไรว่าไปดิ  ผมไม่สน  ไม่เห็นเหรอ  ผมขึ้นเป็นนายกรัฐมนโทยังไง  ผมยังไม่สน 

ใครจะว่าอำนาจนอกระบบอุ้ม  ใครจะว่าตั้งรัฐบาลในค่ายทหาร  ผมก็ไม่สน

เพราะผมมันประเภทเซียนดริฟท์อยู่แล้ว   ไม่เห็นเหรอ เรื่อง สด.43   เรื่องสัญชาติ   ใครไล่ผมจน

ผมมีรูออกเยอะ    ขนาดจนมุมจริง ๆ ผมยังดริฟท์ได้เลยว่า  ชายชุดดำล้อมทหารไว้ ทำให้ทหารถอยกลับไม่ได้ 

ในสถานการณ์บ้านเมืองวิกฤต   ผมไม่อยู่ซะคน  บ้านเมืองจะล่มจมเลยเหรอ

มีผู้รับผิดชอบอยู่แล้วนี่  ผมไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบอะไรนี่  จะมาว่าผมทำไม

ผมผิดตรงไหน ?

อย่าเอามาเล่นการเมืองดีกว่าน่า  

เรื่องควรไม่ควรน่ะเหรอ   เรื่องสำนึกยึดโยงกับประชาชนน่ะเหรอ

ผมจะสนทำไม    ทีประชาชนยังไม่เลือกพวกผมให้ชนะเลือกตั้งสักที   ผมจะสนทำไม 

ผมแคร์แค่แฟนคลับผมก็พอ   หลอกกันไปวัน ๆ  ปั้นเรื่องเท็จกันสนุกไปเรื่อย   เลือกตั้งแพ้ช่างมันดิ

มีจังหวะ มีโอกาส  เด๋วก็ผู้มีบารมีก็อุ้มผมเป็นนายกรัฐมนโทเอง  แฟนคลับผมก็เฮ ๆ สนับสนุนวันยังค่ำ

ยืนยันครับ   ถึงผมจะไปเที่ยวพักผ่อน  แต่ผมไปตามคำเชิญ(ชวน) ของผู้นำประเทศ "มันดริฟท์"

ย้ำนะครับ  ตามคำเชิญ(ชวน)

..................

เขียนเรื่องนี้   ทำให้คิดถึงคู่หูของผม   เหตุเกิดเมื่อสี่ห้าปีมาแล้ว

เขารับราชการ พร้อมกับทำสวนไม้ดอกไม้ประดับ เลี้ยงเป็ด  เลี้ยงปลา ขายดอกไม้  ขายไข่เป็ด  ขายเป็ด ขายปลา

บ่าย ๆ วันเสาร์หนึ่ง  ผมแวะหาเขาที่บ้าน  ชวนเขาไปดริ้ง  ก็จนดึกดื่นถึงได้กลับเข้าบ้าน

เมียเขาหน้าบึ้งคอง้ำรออยู่  ถามว่า ไปไหนมา  เขาตอบว่า ไปสวนมา   เมียเงียบ  เพราะคำว่าสวนมันศักดิ์สิทธิ์

ผมนอนค้างที่บ้านเขา   ตื่นมาสาย ๆ   เมียเขาไปตลาดยังไม่กลับ  เราสองคนกำลังนั่งถอน คุยกันเรื่องหนู ๆ เมื่อคืน

เมียเขากลับมา   หน้าตาขึงขัง  ตาขวางมาแต่ไกล  เดินลิ่ว ๆ เข้ามาฉะว่า 

เมื่อคืนไหนว่าไปสวน  ฉันไปตลาดมา  คนที่ตลาดเขาบอกฉันว่าเมื่อคืนเห็นเธออยู่ที่ร้าน.........

ผมแทบสำลักเหล้า   คิดว่าตายแน่  เพื่อนกูตายแน่   แต่ที่ไหนได้

เพื่อนผมมันตอบหน้าตาเฉยว่า   ก็ไปสวนมาจริง ๆ   แต่ไม่ใช่สวนเรา  สวนอาหาร  แค่พูดไม่จบ

เล่นเอาเมียเพื่อนขำก๊าก....  คงขำเพราะหมั่นไส้  หมั่นไส้จนขำที่สวามีดริฟท์ได้ดีเหลือเกิน

.....................

เล่าสู่ฟังครับ

ลองเปรียบเทียบดูสิ   เรื่องประเทศ "มันดริฟท์" นี่

ระหว่างคำว่า "เชิญ(ชวน)"   กับคำว่า "สวน(อาหาร)"

คำไหน "มันดริฟท์" กว่ากัลลลล....