สุนัขเยี่ยวรดภูเขาทอง

สุนัขเยี่ยวรดภูเขาทอง  สำนวนนี้ข้าพเจ้าได้ยินเป็นครั้งเมื่อพระอาจารย์แห่งอาศรมปากช่องได้พูดให้ข้าพเจ้าฟัง   ท่านเล่าว่า  "สมัยก่อนมีคนวิจารณ์หม่อมคึกฤทธิ์หนักหนาสาหัส  ท่านก็ได้แต่หัวเราะ ฮึ ฮึ แล้วตอบว่า  สุนัขเยี่ยวรดภูเขาทอง"   แล้วพระอาจารย์ได้บอกว่า  คนที่ทำงานเป็นนักเขียนหรือทำงานในที่สาธารณะนั้นก็จะต้องโดนวิพากษ์วิจารณ์บ้าง  หนักบ้าง  เบาบ้าง  ไอ้เบาเราก็ไม่ถือแต่ไอ้หนัก ๆ หน่อยและเล่นเกินเหตุเกินควร   ก็ให้ยึดเอาคตินี้เข้าข่มตัวเอง  "สุนัขเยี่ยวรดภูเขาทอง"



เพราะภูเขาทองนั้นยืนตะหง่านอยู่บนยอดสูงข้างล่างก่ออิฐถือปูนแน่นหนา  สุนัขมันเยี่ยวอยู่รอบ ๆ มันก็ไม่กระเทือน  เยี่ยวสุนัขไม่สามารถทำให้ภูเขาทองถลอกได้  มันอาจจะเหม็นสักหน่อยเพราะปัสสาวะมันก็เป็นสิ่งปฏิกูลแต่พอฝนตกมามันก็ชำระล้างแล้วมันก็จะผ่านไป   แต่สุดท้ายแล้วภูเขาทองก็ยังคงตระหง่านไม่ได้ถล่มร่วงเพียงเพราะสายธารของสิ่งปฏิกูล



วันนี้ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนี้ครับ   เพราะตั้งแต่เมื่อคืนก็มีคนส่งกระทู้ต่าง ๆ มาให้อ่านมากมายต้องขอบคุณคนส่งข่าวมาก   เพราะทุกวันนี้ข้าพเจ้าเขียนอะไรไว้ไม่ว่าจะเรื่องไรเต็มที่ก็รับผิดชอบแต่พื้นที่ของตัวเองไม่ได้ไปตามดูว่าที่ไหนว่าอะไรข้าพเจ้าบ้าง   และข้าพเจ้าก็ตกใจพอประมาณที่ห้องราชดำเนิน  บ้านหลังเก่าของข้าพเจ้ามีหลาย ๆ กระทู้ตั้งถึงข้าพเจ้า   ด่าข้าพเจ้าหนักบ้างเบาบ้าง  ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ถือสาอะไร   เพราะเป็นเรื่องปกติเมื่อเราเขียนอะไรออกไปทันทีที่เรากด  พับบลิช  เราก็ต้องยอมรับกับสิ่งที่ตามมา   มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาเหลือเกิน   แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าตกใจไม่น้อยคือมีบางคนพยายามเล่นนอกเกมส์   การอ่านหรือเสพสิ่งพิมพ์ทางโลกออนไลน์นั้น   จริง ๆ แล้วเราไม่ยึดถือ  วัย เพศ การศึกษา ฐานะ  เนื่องจากว่าแต่ละคนก็อ่านผ่านหน้าจอมอนิเตอร์   มิอาจสัมผัสตัวตนน้ำเสียงหรือมองเห็นเจ้าของความคิดนั้นได้แต่ประการใด



แต่ในโลกสังคมออนไลน์นั้นเรายึดถือกันที่ความคิดและเหตุผลกันเป็นหลัก  ข้อมูลและภาษา  มิใช่เหรอ   แต่ทำไมจึงมีคนมาถามว่า  ข้าพเจ้าเป็นใครและเหตุไฉนถึงกล้าต่อว่าคุณเอิน  ทั้งเขียนปรามาสว่าข้าพเจ้าซุกหัวอยู่ใต้กระโปรง   โดยปกปิดตัวตนที่แท้จริง   เขาเขียนด้วยข้อความที่เผ็ดร้อนว่า  "ไอ้ตัวผู้ที่ใช้นามแฝงน่ะ  มันมุดอยู่ใต้กระโปรงใคร มันถึงไม่กล้า เขียนจดหมายโดยใช้ชื่อตรงๆ"   ข้าพเจ้าอยากถามว่าคนที่พูดประโยคนั้นไม่สามารถว่าที่บ้านมีภูเขาลูกใหญ่ ๆ ตั้งบังอยู่เหรอครับ   ท่านถึงไม่ได้รู้เลยว่า  โลกภายนอกมันเป็นอย่างไร   ท่านครับ...  ข้าพเจ้าอยากจะบอกอะไรท่านสักอย่างแล้วกันว่า  "พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก  แล้วมันก็ตกลงทางทิศตะวันตกนะครับ"



ข้าพเจ้าอยากเรียนเพิ่มว่า  ในโลกของข่าวสารนักวิเคราะห์นักเขียนทางการเมืองไม่ว่าจะในโลกสิ่งพิมพ์พื้นฐานหรือโลกสังคมออนไลน์  มันมากมายมากมีไปด้วยนามแฝงนามปาก  อาทิ  หมัดเหล็ก  ,  เปลวสีเงิน  ,  กิเลนประลองเชิง   ,  ลัดดา ซุบซิบ    แต่ที่ยกตัวอย่างแบบเป็นการเป็นงานก็คือ  ซ้อเจ็ด   ซ้อเจ็ดคนนี้ถ้าเอาข้าพเจ้าไปเทียบแล้วก็ไม่ต่างจากหิ่งห้อยกับแสงจันทร์เลย   ซ้อเจ็ดโด่งดังประหนึ่งว่าเขานั่งเขียนอยู่ใต้เตียงของคนที่ตกเป็นข่าว   ไม่ว่าจะเป็นวงการบันเทิงหรือวงการเมือง   เขาเขียนทีไรมีคนซี้ดซ้าดและส่งต่อกันอย่างรวดเร็ว   แต่วันนี้ข้าพเจ้าอยากถามหน่อยว่ามีใครรู้แน่ ๆ หรือยังว่า  "ซ้อเจ็ด"  มีชื่อเสียงเรียงนามว่ากระไร   อย่าตอบว่า  ต่อพงศ์ เศวตมาร์ นะครับ   เพราะเขาปฏิเสธไปแล้วว่าเขาไม่ใช่   เขายืนยันว่า   เขาเป็นเพียงแค่คนที่สามารถติดต่อกับซ้อเจ็ดได้เท่านั้นเอง



ขนาดเรื่องที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนั้น  เขียนให้คนได้เสียชื่อเสียเสียงมากมายเขายังเป็นที่นิยมและได้รับการกล่าวถึง   สังคมมันดับเบิ้ลสแตนดาร์ดไปหรือไม่...



ไม่นับรวมฟอร์เวิร์ดเมล์โกหก   เฟสบุ๊คแหกตา   ภาพอ้างเบื้องสูงที่เป็นเท็จ   คลิ๊ปเลื่อนลอย  ภาพตัดต่อดัดแปลง   พวกคุณบางคนเห็นก็ยังเชื่อกัน  ซาบซึ้งกัน  หยิบยกเอามาด่าคนอื่นโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำว่า   "เจ้าของที่มาเหล่านั้นชื่ออะไร"   และจากนั้นเมื่อมีการพิสูจน์แล้วว่าทุกอย่างเป็นสิ่งที่สร้างขึ้น  ลวงตา   พวกคุณบางคนก็ปล่อยให้มันเลื่อนลอยและหายไปโดยไม่หาด้วยซ้ำว่าใครเป็นผู้เริ่ม  และชื่ออะไร   เขาหลบอยู่ในกางเกงในหรือใต้กระโปรงใครไหม   และเขาหรือเธอคนนั้นเอาหลังพิงวังหรือเปล่า   ยังจำกรณีดาไลลามะได้ไหมครับ  ฟอร์เวิร์ดเมล์ฉบับนั้นที่เผยแพร่จนเป็นเรื่องตลกของสังคม   ทุกวันนี้มีคนทราบหรือยังว่า   คนปล่อยคือใคร



แล้วจะมาเอาอะไรกับคนที่แค่  "แสดงความคิดเห็น"   อย่างข้าพเจ้า   ในเนื้อหานั้นข้าพเจ้าก็เสนอความคิดเห็นที่เทียบเคียงและมีที่มาที่ไป   ท่านจะเห็นต่างหรือไม่นั่นก็คือสิทธิของท่าน  เราว่ากันด้วยเหตุผล  แต่มิใช่จะมาล่วงละเมิดความเป็นส่วนตัวของผู้เขียน   ในเนื้อหาเหล่านั้นข้าพเจ้าไม่ได้ใส่ร้ายใครไม่ได้สร้างเรื่องที่ไม่มีจริงขึ้นมาแล้วเอามาพูด   การเรียกหาความรับผิดชอบของท่านเหล่านั้นมันเกินเหตุเกินที่จะรับไปไหม   จริง ๆ แล้วที่ข้าพเจ้าเขียนข้อเขียนนี้ขึ้นมาไม่ได้เกิดจากอารมณ์โกรธ   แต่ข้าพเจ้าเขียนขึ้นมาเพื่อเตือนสังคมว่า   "ประเด็นคืออะไร"



ประเด็นคือ   คุณเอินได้เขียนข้อความถึงบุคคลหนึ่งเมื่อมีคนไม่พอใจเขาก็เขียนโต้   แต่ทุกสิ่งอันอยู่บนเหตุผล   แต่ความแรงของสถานการณ์นั้นอยู่ที่คนเอาไปช่วงใช้เพื่อแย่งชิงสถานการณ์กันหรือเปล่า   คุณเอินก็เป็นคนหนึ่งที่พับบลิชข้อความและเธอก็โตพอที่จะรู้ว่าคนทั้งโลกสามารถเข้าถึงข้อมูลนี้ได้   ดังนั้นเธอก็ต้องรู้ว่ามันก็ต้องมีการตอบโต้กันตามเนื้อหา   เพียงแต่ว่าการตอบโต้นั้นอยู่ในหลักการและเล่นนอกตำราหรือเปล่า   คุณเอินเขียนมาอย่างไรข้าพเจ้าตอบไปอย่างนั้น  ประเด็นต่อประเด็น   ข้าพเจ้ารับได้ทุกความคิดเห็น   แต่รับไม่ได้กับการเล่นนอกเกมส์  



อย่างที่บอกว่า  ข้าพเจ้าไม่ได้ไม่พอใจเพียงแต่สงสัยว่าคนที่กล่าวล่วงข้าพเจ้าในเรื่องส่วนตัวนั้น   ได้รับการอบรมสั่งสอนมาบ้างหรือเปล่า   เหตุใดถึงไม่ได้รู้จักคำว่า  "มารยาท"  เลย   ไอ้เรื่องการศึกษาข้าพเจ้าไม่พูดถึงแล้วล่ะครับ   เพราะถ้าไม่รู้ว่าการใช้นามปากกานั้นเป็นเรื่องปกติก็คงไม่ต้องไปคาดเดาว่าคน ๆ นั้นเป็นคนมีการศึกษาและอ่านหนังสือหรือเปล่า   ข้าพเจ้าขอแนะนำคนที่พยายามดึงเรื่องเนื้อหาไปสู่เรื่องส่วนตัวหน่อยนะครับว่า   "กรุณาไปพังภูเขาที่ปิดปากประตูคุณเสียก่อนแล้วออกมาดูโลกภายนอกเสียบ้าง"    คุณด่าข้าพเจ้า   ข้าพเจ้าก็ต้องยอมรับว่าอาจมีโกรธเล็กน้อย   แต่มันก็เป็นเรื่องของ  สุนัขเยี่ยวรดภูเขาทอง  อย่างไร   ต่อให้คุณเยี่ยวจนกระเพาะปัสสาวะพัง  ชีวิตข้าพเจ้าก็ไม่ได้เสียหายอะไรเลยและข้าพเจ้าก็คงจะเขียนข้อเขียนของข้าพเจ้าให้เพื่อน ๆ ข้าพเจ้าหรือคนเห็นต่างข้าพเจ้าอ่านต่อไป  



ท้ายนี้ต้องขอขอบคุณหลาย ๆ ท่านที่พยายามพูดถึงหรือตอบแทนข้าพเจ้า  ซึ้งใจมาก ๆ และที่จะลืมไม่ได้เลยคือ  พี่จำปูน  ของข้าพเจ้า   เรายังเป็นพี่น้องกันแม้ไม่ได้พูดคุยกัน   ความรู้สึกของข้าพเจ้ายังเหมือนเดิมกับพี่สาวคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลง   แต่ข้าพเจ้าก็อยากบอกว่า  พี่ไม่ต้องโกรธแทนข้าพเจ้าหรอกครับและเห็นหลาย ๆ คนเล่นกับพี่จำปูน   อย่าง  "ไร้มารยาท"  ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่าเวบมาสเตอร์ปล่อยไปได้อย่างไร   แต่พี่จำปูนครับ   คิดเหมือนข้าพเจ้าเถอะครับ   เราพี่น้องมาใช้หลักคิดเดียวกันดีไหม   "มันก็แค่สุนัขเยี่ยวรดภูเขาทอง"



อาจจะขยะแขยงสักนิด  สกปรกไปหน่อย  น่ารังเกียจชั่วครู่  แต่พอน้ำฝนตกลงมามันก็จะหายไป  



ขอบคุณครับ

จากคุณ	: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
เขียนเมื่อ	: 30 ต.ค. 54 18:42:03 A:101.109.211.243 X: