สื่อไทย..ขายแต่ดราม่า...นำเสนอแต่น้ำตา..ทั้งของผู้สื่อข่าว ทั้งของชาวบ้าน ทั้งของนักลงทุน ทั้งของรัฐมนตรี และทั้งของท่านนายก...ทำให้เกิดมุมมองทั้งบวกและลบ...แต่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้คือทำให้เกิดความรู้สึกโศกเศร้าหดหู่...

การนำเสนอภาพและข่าว..มักมีแต่ความโกลาหล ความขัดแย้ง การทะเลาะทำลายคันกั้นน้ำ จนถึงความทุกข์ยากทั้งมวล ที่นำมาถึงความวุ่นวายจนตีความออกเป็นการเห็นแก่ตัวของผู้คน..

น้อยมากที่มีภาพการแสดงออกถึงจิตอาสาด้วยใจบริสุทธิ์..ของผู้เสียสละเข้ามาช่วยเหลือจากทุกภาคส่วน..

แม้แต่ของบริจาค..ก็ต้องเสนอภาพการเอาเปรียบ เห็นแก่ตัว อยากได้หน้า ..ฯลฯ..

ทำให้ต้องนึกเปรียบเทียบกับชาติเพื่อนบ้านที่ถูกสึนามิเข้าถล่ม..สื่อบ้านเขาเสนอภาพความมีวินัย ความมีคุณภาพของชนชาติเขา ภาพคนเข้าแถวรอโทรศัพท์สาธารณะ คนนั่งเรียงตามขั้นบันไดรถใต้ดินอย่างเป็นระเบียบเว้นที่ว่างตรงกลางสำหรับคนเดินอย่างสะดวก ภาพคนเข้าแถวรับของช่วยเหลืออย่างสงบเรียบร้อย..ยังติดตาจนต้องยกย่องความมีวินัยเอาชนะภัยธรรมชาติของประเทศเพื่อนบ้าน...

อยากเห็นสื่อบ้านเรานำเสนอภาพ เสียง บรรยากาศ อย่างสร้างสรรค์ เพื่อชักนำคนในชาติของเราเกิดวินัยในตนเองตามสภาวการณ์ที่ทุกข์ยากกันถ้วนหน้าในเวลานี้...

มิใช่เอาแต่เสี้ยม จนเกิดความวุ่นวายแตกแยกจนเด่นชัดเพียงเพื่อหวังเรตติ้งหรือยอดจำหน่ายอย่างเดียว..