อันในขณะการทำรัฐประหาร ไม่เพียงแต่อดีตนายก ทักษิณ จะอยู่ในฐานะผู้นำบริหาร คือเป็น รบ. เท่านั้น ทั้งตามนิติกฎหมายไทยเป็นบุคคลบริสุทธิ์ กับความผิดทั้งหลายตามนิติกฎหมายอาญา และ รธน.๔๐ อันก็หมายถึงจนทุกวันนี้ ก็ยังเป็นเช่นเดียวกัน จนกว่าจะมีคำพิพากษา ว่าเป็นการกระทำผิดทางอาญา จากศาลยุติธรรม ตามนิติกฎหมาย ในขณะประกาศใช้ภายใต้ รธน.๔๐ ได้เท่านั้น เพราะการกระทำหรือล๊ะเว้นที่ถือว่าเป็นการกระทำผิดทางอาญา คือการกระทำผิดในขณะและขอบเขตุที่มีการบังคับใช้นิติกฎหมาย ที่อยู่ใต้ รธน.นั้นๆ นั่นเอง ด้วยเหตุนี้ จะไม่สามารถตามหลัก ยุติธรรม ให้การพิจารณาใดๆ ที่ไม่เป็นไปตามกระบวนการและหลักยุติธรรมเช่นนี้ ว่าเป็นผู้ต้องโทษทางอาญา อย่างเช่น นักโทษชาย ที่กล่าวอ้าง อันก็ไม่มีเหตุผลใดๆ ที่ จนท.ตำรวจสากล จะสามารถให้ความช่วยเหลือหรือออกหมายจับ ในฐานะผู้ต้องคดีอาญา ได้ และถึงแม้ว่า รบ.ใหม่ จะยืนยันหรือแถลงการณ์ว่า เป็นกรณีคดีอาญาก็ตาม

ในลักษณะของ ระบบยุติธรรมสากล รวมทั้งแม่บท จะต้องถือว่า อดีตนายก ทักษิณ ก็คือ ผู้ต้องภัยทางการเมือง ของ ลักษณะปกครองของประเทศที่อยู่นอกระบบยุติธรรมสากล นั่นเอง ขนาดการตั้ง รบ. การเปลี่ยน รธน. หรือการออกกฎหมายบังคับใช้ ที่มาจากการสมยอมกับผู้ยึดอำนาจ หรือที่เรียกว่า ผลพวงของรัฐประหาร ๔๙ ให้เป็นความชอบธรรมในประเทศขึ้นได้ ก็ไม่น่าจะแปลก เมื่อผลพวงอันนี้ สามารถทำให้ผู้บริสุทธิ์กรายเป็นผู้มีความผิดทางอาญาขึ้นมาได้

ลักษณะการเป็นผู้หลบหนีอาญา ของอดีตนายก ทักษิณ ก็จะขึ้นอยู่ว่า เป็นลักษณะการมองถึง ความยุติธรรมในแง่เผด็จการ และถ้ามองในด้านประชาธิปไตย ก็น่าจะเป็นผู้บริสุทธิ์ ที่ต้องอยู่ในสภาพลื้ภัยทางการเมือง นั่นเอง อันการมองแตกต่างก็เป็นเสมือนกับการแสดงออก ถึงความต่างขั้ว สนับสนุน ระหว่าง เผด็จการ และประชาธิปไตย โดยใช้กรณี อดีตนายก ทักษิณ เป็นสัญญาลักษณ์บงบอก นั่นเอง