(ที่มา คอลัมน์สถานีคิดเลขที่ 12 หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ฉบับประจำวันที่ 15 พฤศจิกายน 2554)

ที่มาพร้อมกับน้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้ก็คือความหดหู่สิ้นหวังของคนจำนวนหนึ่ง

มีทั้งที่หดหู่จริงเพราะประสบกับโชคร้ายด้วยตัวเอง และยังไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์

มีทั้งที่หมดความเชื่อมั่นในอนาคตด้วยสุจริตใจจริงๆ เพราะเอาความเชื่อที่มีอยู่เดิมเข้าไปจับกับการทำงานที่ผ่านมาของรัฐบาล

และมีทั้งที่ฉวยโอกาสใช้ความหดหู่สิ้นหวังของคนอื่นมาเป็นประโยชน์ให้กับตัวเอง

บ้างเพื่อผลประโยชน์ บ้างเพื่อชื่อเสียงส่วนตัว

แต่ภาษิต "สองคนยลตามช่อง" ของเจษฎาจารย์ ฟ.ฮีแลร์ ยังใช้ได้

เมื่อปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา กองเชียร์โดยไม่ต้องรับเชิญของรัฐบาลและนายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ ชินวัตร ก็ปรากฏตัว

หลังจากที่เคยแสดงจุดยืนสนับสนุนเรื่องการขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็น 300 บาท/วันมาแล้วแบบไม่มีเงื่อนไข

กลับมาใหม่หนนี้ นายธนินท์ เจียรวนนท์ ไม่เพียงแต่จะขอโอกาสให้รัฐบาลชุดปัจจุบันได้ทำงานต่อเนื่อง

ประธานเครือซีพียังแสดงความมั่นอกมั่นใจด้วยว่า เศรษฐกิจไทยปีหน้าจะเติบโตมากกว่าที่คนทั่วไปคิด

ไปถึงระดับร้อยละ 7

ด้วยเหตุผลสองข้อ

ข้อแรกเมื่อปีนี้ตกต่ำสุดขีด ต่อให้ปีหน้าถึงจะเติบโตไม่มาก แต่โดยเปรียบเทียบแล้วก็ยังจะสูงกว่าปีนี้อยู่ดี

ข้อต่อมาหลังน้ำลดแล้ว ทั้งภาครัฐ เอกชน หรือประชาชนต่างจำเป็นจะต้องใช้จ่ายเพื่อฟื้นฟูที่อยู่อาศัย อาคารสำนักงาน โรงงาน ไปจนกระทั่งถึงระบบการทำงานอื่นๆ ให้กลับมาเป็นปกติ

เม็ดเงินจำนวนนี้รวมกันแล้วน่าจะหลายแสนล้านบาท

อันเป็นตัวกระตุ้นเศรษฐกิจชั้นดี

อาจเป็นวิธีการวิเคราะห์แบบคนมองโลกในแง่ดี แต่น่าจะมีเค้ามูลความเป็นไปได้อยู่พอสมควร

เพราะถ้าประเมินอะไรผิดง่ายๆ ซีพีคงไม่ใช่ยักษ์ใหญ่ระดับประเทศ ระดับภูมิภาค อย่างที่เป็นอยู่

และไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตามที คำประกาศของนายธนินท์ครั้งนี้ส่งผลทางการเมือง โดยเฉพาะในแง่บวกสำหรับรัฐบาลอยู่ไม่มากก็น้อย

ใครที่คิดจะอาศัยสถานการณ์วุ่นวายหลังวิกฤตเป็นเครื่องมือในการล้มรัฐบาล (ซึ่งตุปัดตุเป๋จากน้ำท่วมอยู่แล้ว) อาจจะต้องกลับมาตั้งหลักคิดใหม่

โดยเฉพาะถ้าในแวดวงที่ถูกจำกัดความว่าเป็น "อำมาตย์" ยังไม่สามารถหาฉันทามติได้แล้ว

ถ้ารัฐบาลไม่เพลี่ยงพล้ำจนถึงขนาด เพราะความไร้ประสิทธิภาพก็ดี ความไม่สุจริตก็ดี หรือเพราะแตกแยกภายในก็ดี

โอกาสที่จะสะดุดขาตัวเองก็มีอยู่น้อยยิ่ง

แต่ทั้งหมดนี้ต้องมีผลงานเป็นเครื่องค้ำประกัน และความเป็นจริงเป็นเครื่องตัดสิน

ถึงเวลาจริงๆ ตัวช่วยก็ไม่มีความหมาย ศัตรูก็ไม่ได้มีน้ำหนักไปกว่ากัน

สำคัญอยู่ที่ตัวเองและหมู่คณะเท่านั้น

http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1321362529&grpid=&catid=02&subcatid=0207

เห็นคล้อยตามเจ้าเสัวธนินท์  ตั้งแต่แรก  เพราะน้ำลดเมื่อไหร
งานอันดับแรก  ที่เป็นที่ต้องการ  คือ  ช่างซ่อมทุกอย่าง 
รถยนตรื  จักรยานยนตร์  เฟอร์นิเจอร์  เครื่องใช้ไฟฟ้า
บ้านเรือน  ที่จะต้องมีทั้งช่างปูน  ช่างไม้  ก็น่าจะต้องการ
แรงงาน  เป็นจำนวนมาก

ใครที่ยังไม่มีทักษะ  จะไปเข้าอบรมหลักสูตรระยะสั้น
ในวิชาชีพเหล่านี้  คงจะหางานได้  ไม่ยากนัก

แค่กู้นิคมอุตสหกรรม  หลาย ๆ  แห่ง  ก็คงต้องการแรงงาน
หลาย พัน คน