ตั้งใจว่าจะเป็น "ผู้อ่าน" กระทู้ไปซักระยะหนึ่ง ไม่อยากเป็น "จขกท." แสดงความคิดเห็น หรือข้อมูลอะไร แต่เจอข้อความในกระทู้ P11342812 ตามหัวข้อข้างต้น...แล้ว ทั้งขันติ (ความอดกลั้นต่อสิ่งที่ไม่พอใจ) ก็กลายเป็น ขั น แ ต ก อุเบกขา (ความวางใจเฉยอยู่) ก็กลายเป็น อุบ๊ะ ! หรือแม้แต่ ตบะ (การบำเพ็ญให้กิเลสเบาบาง) ที่พยายามทำอยู่....ก็กลายเป็นตะแบก...บ า น แ ล้ ว ร่ ว ง....เฉ็ย !
นี่ก็หยิกขาตัวเองจนเขียวหมดแล้ว เพราะขำจนปวดขากรรไกร.... ร้าวไปถึงลำคอ..... ลงไปที่หลอดเสียง...ลามไปถึงปอด ม้าม ....สะเทือนไปถึงตับไตไส้พุง...............ก็ดึกจนป่านนี้ กลัวว่าเสียงหัวเราะจะดังลอดไปถึงบ้านข้าง ๆ เลยต้องหยุดอารมณ์ขำจนปวดตับนี้ให้ได้
พอหยุดขำ น้ำตาก็ไหลออกมาแทน.......ด้วยความปลาบปลื้มในฝีมือและความดีที่ ปชป.ได้รับใช้บ้านเมืองมา..............จนบ้านเมืองมีสภาพ...ปริร้าวได้กว้างและลึกขนาดนี้ ผู้คนถูกความอยุติธรรมเหวี่ยงออกไปปักหลักยืนอยู่คนละมุมของความคิด ฝ่ายที่มีเปรียบกว่ามองผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าด้วยสายตาเหมือนพยัคฆ์จะขย้ำเหยื่อ......หาจังหวะ และโอกาสจะขยี้ให้จมธรณี....ไม่มีโอกาสแม้จะหวังพึ่งสถานที่ที่ใคร ๆ บอกกันว่า เป็นที่สถิตความยุติธรรม
ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศนี้ก็หูตาสว่าง ปล่อยให้ ปชป.แพ้การเลือกตั้งซ้ำซากมาทุกครั้ง ๆ ๆ ๆ อยู่ได้....
อื้มม์ม์ม์.......ชะรอยจะเห็นฝีมือและความดีนี่เอง เลยแสดงเจตน์จำนงผ่านการเลือกตั้ง มอบให้พรรคนี้เป็น(เพียง) รัฐบาลเงา ทำหน้าที่ ฝ่ายค้าน.......ตลอดกาลนิรันดร์เทอญญญญญ....
สาธุ !!
ปชป. ยังยืนอยู่ได้ เพราะฝีมือ และความดีที่รับใช้บ้านเมืองมา...{แตกประเด็นจาก P11342812}
