ปี 2535                     ผมเองก็คิดเช่นนั้น

        ปี 2549                     บอยคอตการเลือกตั้ง   แสดงให้เห็นถึงการเป็นนัก  ประชาธิปไตยแต่ กลัวการ เลือกตั้ง

        เสนอนายก มาตรา 7            แสดงว่าไม่ได้เลื่อมใสในระบอบประชาธิไตย

        หลังจาก 19 กันยายน 2549      ไม่เคยแสดงบทบาทต่อต้านการรัฐประหาร 

      ปี 2551 ตั้งรัฐบาลในค่ายทหาร         ทำอย่างไรก็ได้ให้ได้อำนาจ ได้เป็นนายก ก็พอ ขนาดคนเก่าคนแก่ในพรรคอย่างอาจารย์  ปรีชา   สุวรรณทัต ต้องลาออกจากสมาชิกพรรค

           ปึ 2553       ล้อมปราบประชาชนมือเปล่า ที่มาเรียกร้องไห้ยุบสภา  แสดงถึงไม่มีความเป็นประชาธิปไตย ไม่คำนึงถึงเสียงเรียกร้องของประชาชน ทั้งๆที่ตัวเองก็เคยชี้หน้าค่าคุณสมชายว่าจะหนึ่งเสียงหรือแสนเสียงก็ต้องรับฟัง แต่ตัวเองไม่เคยเชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูด

           ปี 2554  เสื้อเหลืองประท้วงเรื่องเขาพระวิหารยึดถนนหน้าทำเนียบ ยึดถนนราชดำเนินนานกว่า 2 เดือน ก็ปล่อยไปอย่างนั้นไม่แก้ไขปัญหาใดๆ แสดงถึงสองมาตรฐานเลือกปฏิบัติ

            ผมจึงไม่เชื่อว่านี่คือนักประชาธิปไตย