มาตรา 112   บัญญัติไว้ว่า  "ผู้ใดหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ พระราชินี รัชทายาท หรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี" 

เบื้องต้น  ต้องทำความเข้าใจก่อนนะครับว่า  ใครหมิ่นประมาท ดูหมิ่น อาฆาตมาดร้าย  ผิดแน่ ๆ ครับ  สมควรได้รับโทษ

แต่ปัญหาที่ควรแก้ไขก็คือ  การตีความว่า หมิ่นประมาท ดูหมิ่น อาฆาตมาดร้าย  นี่มันควรมีขอบเขตอย่างไรแค่ไหนอย่างไร

เรื่องนี้ควรให้ใครเป็นผู้พิจารณา  ควรให้ใครเป็นผู้ใช้ดุลยพินิจ   อย่างวันนี้ เมื่อมีใครไปแจ้งความ  ตำรวจก็ใช้ดุลยพินิจว่าเข้าข่ายไหม  

แล้วตำรวจน่ะ  ร้อยทั้งร้อยครับ (ยกเว้นมีใบสั่งว่าอย่าเอาเรื่อง) จะใช้ดุลยพินิจว่าเข้าข่าย แล้วรีบส่งต่ออัยการ  อัยการก็เหมือนกับตำรวจครับ  แล้วก็ส่งต่อศาล

ไม่มีใครอยากถือเผือกร้อนไว้ในมือครับ

ถึงศาลนี่  ยากครับที่คดีจะยกฟ้อง  ยากจริง ๆ  

จึงมีหลักคิดว่า  จะแก้ไขในเรื่องแบบนี้อย่างไร  เพื่อป้องกันการใช้ดุลยพินิจที่ผิดพลาด กลั่นแกล้ง ยัดเยียด

อันต่อมา  คือปัญหาที่ว่า มาตรา 112 นี่  ใครก็สามารถแจ้งความฟ้องร้องให้ดำเนินคดีได้  ซึ่งมันทำให้เกิดปัญหาการ "หาเรื่อง" กันในวงกว้าง

ยิ่งกว้างเท่าไร  ยิ่งกระทบต่อสถาบันเท่านั้นครับ !!!

คงไม่ต้องอธิบายนะครับว่ากระทบอย่างไร  ขี้เกียจ  แต่ถ้าคิดเองไม่ได้ก็ถามมาอีกก็แล้วกัน

ก็จึงมีหลักคิดอีกว่า  ควรแก้ไขไหมในเรื่องคนที่มีสิทธิ์มีอำนาจในการแจ้งความฟ้องร้องนี่  ควรจะเป็นใคร อย่างไร แบบไหน

การแก้ไขนั้น  หลักคิดเขาไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ "เนื้อหา" ของมาตรา 112  ครับ  แต่เขามุ่งเน้นไปที่ "วิธีการ"

เพราะสิ่งที่มันเป็นปัญหาไม่ใช่เนื้อหา  แต่คือวิธีการในการบังคับใช้มาตรานี้

เนื้อหาในมาตรา  อาจไม่มีการเปลี่ยนแปลง  แต่อาจมีการกำหนดว่าการตีความนั้นควรมีขอบเขตแค่ไหน ใครเป็นผู้พิจารณาตีความ

การแจ้งความฟ้องร้อง  ควรกำหนดให้ใครมีอำนาจหน้าที่ในเรื่องนี้  เพื่อป้องกันการหาเรื่อง การกลั่นแกล้งกัน  ให้เรื่องราวอยู่ในวงจำกัด  ไม่ใช่เฟะไปเต็มเมืองอยู่อย่างนี้

นี่คือหลักคิดที่นำเสนอออกมาต่อสังคม  ส่วนรายละเอียดนั้น  ต้องอีกทีครับ  ว่าจะอย่างไร แค่ไหน แบบใด

ต้องใช้ผู้รู้  ผู้เชี่ยวชาญ  ใช้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง  ใช้ผู้มีความน่าเชื่อถือ  ใช้ผู้ที่สังคมยอมรับ  มาเป็นผู้พิจารณากำหนดรายละเอียด

มันก็เหมือนเรื่องคณะนิติราษฎร์เขาเสนอหลักคิดเรื่องลบล้างผลพวง 19 ก.ย. นั่นแหละครับ  คือนำเสนอแค่หลักคิด  ยังไม่ได้ลงรายละเอียด 

แต่แค่หลักคิด  เสาไฟฟ้าทั้งหลายก็ไม่คิดล่ะครับ   ด่าไว้ก่อน    มีหัวไว้กั้นหูจริง ๆ  

ชัดหรือยังครับ ?

มีอะไรก็ถามมาอีกนะครับ   แต่อาจตอบช้าบ้าง  เพราะไม่ค่อยว่างตั้งแต่เมื่อวาน  เช้านี้ก็ต้องไปพบหมออีกรอบ  ตรวจโรคหล่อเกินขีดประจำเดือน 

แต่แค่นี้  ผมว่าน่าจะเข้าใจแล้วนะครับ  ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการปล่อยให้ใครทำอะไรก็ได้ตามใจอย่างที่สร้างกระแสกันอยู่  สร้างกระแสเลยเถิดถึงขั้นว่าพวกอยากให้แก้นี่คือพวกจ้องล้ม

ไม่รู้กระแสนี้มันปลุกขึ้นมาได้อย่างไร  เหมือนคนโง่ที่ไม่ฟังไม่คิดอะไร ไม่ศึกษาอะไร  พอได้ยินใครว่าก็บ้าตามยังไงยังงั้นเลยเชียวครับ

ก็คนที่เขาเสนอหลักคิดนี้ออกมา  เขาก็บอกไปด้วยทุกครั้งว่าจุดประสงค์คืออะไร มีแนวทางอย่างไร  แต่ไม่เคยเอียงหูฟัง  เอาแต่เย้ว ๆ อ้างเรื่องปกป้อง ๆ จงรัก ๆ

ขอแค่นี้ก่อนนะครับ  ต้องไปพบหมอแล้ว

ขัดข้องคลางแคลงอะไรถามมาอีกนะครับ   หล่อมิขัดข้อง   จะเอารายละเอียดกว่านี้ก็จะคิดให้ครับ

มันเรื่องสามัญ ๆ ไม่ใช่เรื่องลึกลับซับซ้อนอะไร  ตัวอย่างมีให้เห็นถมไป

นะครับ