เพราะสิ่งที่มันเป็นปัญหาไม่ใช่เนื้อหา  แต่คือวิธีการในการบังคับใช้มาตรานี้

เนื้อหาในมาตรา  อาจไม่มีการเปลี่ยนแปลง  แต่อาจมีการกำหนดว่าการตีความนั้นควรมีขอบเขตแค่ไหน ใครเป็นผู้พิจารณาตีความ

การ แจ้งความฟ้องร้อง  ควรกำหนดให้ใครมีอำนาจหน้าที่ในเรื่องนี้  เพื่อป้องกันการหาเรื่อง การกลั่นแกล้งกัน  ให้เรื่องราวอยู่ในวงจำกัด  ไม่ใช่เฟะไปเต็มเมืองอยู่อย่างนี้

นี่คือหลักคิดที่นำเสนอออกมาต่อสังคม  ส่วนรายละเอียดนั้น  ต้องอีกทีครับ  ว่าจะอย่างไร แค่ไหน แบบใด

ต้อง ใช้ผู้รู้  ผู้เชี่ยวชาญ  ใช้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง  ใช้ผู้มีความน่าเชื่อถือ  ใช้ผู้ที่สังคมยอมรับ  มาเป็นผู้พิจารณากำหนดรายละเอียด

มันก็เหมือนเรื่องคณะนิติราษฎร์เขาเสนอหลักคิดเรื่องลบล้างผลพวง 19 ก.ย. นั่นแหละครับ  คือนำเสนอแค่หลักคิด  ยังไม่ได้ลงรายละเอียด 

(บางส่วนจาก กท.คุณ ตระกองขวัญ)

----------------------------------------------------------------------------------------

"เนื้อหา"   คือ  มาตรา 112 ที่ บุคคลใดหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดง

ความอาฆาตมาดร้าย พระมหากษัตริย์ พระราชินี รัชทายาท ต้องโทษจำคุก 3-15  ปี

โดยในส่วนเนื้อหานี้คุณตระกองบอกไม่ต้องไปยุ่งแตะแต่อย่างใด

 ส่วน "วิธีการ" คือ การแก้ไขหรือปรับปรุงให้ชัดแจ้งว่า ใครจะเป็นผู้ชี้วัดในคดี ตั้งแต่ ตำรวจ

อัยการ สิ้นสุดที่ศาล ควรมีการแก้ไขเปลี่ยนแปลงหรือไม่  หรือแม้นกระทั่ง ขอบเขตในความ

ชัดเจนที่จะระบุว่า เรื่องนั้น ๆ ตีความได้ว่าเข้าข่าย หมิ่น หรือ ไม่ แค่ไหนเรียกว่าหมิ่น  แบบนี้

หมิ่น แบบนี้ไม่หมิ่น ผิดอะไร? ผิดยังไง?  เอาให้ละเอียดชัดเจน  ไม่ใช่กว้างคลุมเครือเป็น

มหาสมุทร ...

    อ่านแล้วรู้สึกได้ว่า คุณตระกองขวัญ(ใจของหลายคน) อธิบายเกี่ยวกับ คำว่า "เนื้อหา"

และ วิธีการ ได้ชัดเจน ไม่เห็นว่าจะต้อง ตีความจากภาษาคนเป็นภาษาคน โดยเฉพาะถ้า"คน"

เป็นคนอ่าน  ยกเว้นเจ้าพิบูล มันอ่านก็คงไม่รู้เรื่อง ถ้ามันรู้เรื่องก็คงจะอัจริยะแน่ จริงไม๊.

และความเห็นส่วนตัว ขอยืนยันอีกครั้งว่าเรื่อง ม.112 นี้ ควรมีการแก้ไขปรับปรุงในราย

ละเอียด วิธีการอย่างที่คุณตระกองขวัญได้กล่าวถึง  แต่ไม่ได้ต้องการให้ยกเลิก  ย้ำอีก

ครั้ง ว่า ไม่ต้องการให้ยกเลิก (เพราะมีบางคนคอยที่จะพยายาม เอาไปหากินว่า ต้องการ

จะล้มเจ้า  เวลาแหงนหน้าขึ้นก็มองเห็นฟ้า ก้มลงมาเท้าก็อยู่ติดดิน คิดทำไมให้เสียสติ)