เรา...ซึ่งตึง ซื่อเซอะ คิดว่าคงไม่มีอะไร หยวนๆ ขอกันกินมากกว่านี้...

เขา...เฮ้ย!!! เอ็งพวกเยอะ จัดตั้งนี่หว่า รับตังค์แหง๋มมๆ...

เรา...พวกเค้ากลุ่มน้อย แต่บางคนก็ดูมีเหตุมีผลอ่ะ ไม่เป็นไรมองต่างมุมก็ยังพอคุยกันได้...

เขา...เอ๊าาาพวกเรา มากินน้ำแช่โกเต๊กซ์ ฟังตูพ่นน้ำมนต์ แล้วมารับตังค์อยู่ใต้ข้าวกล่องนะ...

เรา...ออกมาโบกมือหยอยๆ ให้รถที่แล่นผ่านหน้าบ้านบรรทุกพี่น้องเสื้อแดงเข้า กทม. แวะรับน้ำดื่ม ข้าวห่อหมูทอดน้ำพริกตาแดง เอาตังค์ใส่ซองเพื่อสมทบเป็นปัจจัยให้ พวกกลับทำตาคว่ำใส่บอกว่ามาด้วยใจไม่รับเงิน เง้อออ...

.................................................

สิ่งเหล่านี้เป็นข้อเปรียบเทียบบางส่วนที่มองเห็นและเป็นจริง...ดิฉันนับว่าด้อยความรู้หากเทียบกับอีกหลายๆท่านในห้องนี้ หากแต่สิ่งที่สัมผัสใด้ ชนกลุ่มน้อยสลิ่มแมงสาบหรือคนที่อ้างว่าเป็นกลาง มักมีอาการขี้อิจฉาริษยาไปซะทุกเรื่อง จ้องจับผิดแม้เรื่องเพียงเล็กน้อย..แล้วเอามาแขวะกระแนะกระแหนแบบไม่เข้าท่า...

ดิฉันเข้ามาเป็นนักเรียนในห้องนี้เพื่อเรียนรู้ในสิ่งที่อยากรู้...

ได้ครูตระกองขวัญ...สอนเยอะสุด ไม่ว่าเรื่องกรือเซะตากใบ เรื่องกระทู้ที่ถูกอุ้มถูกลบ ฯลฯ...

ได้ครูเพชรน้ำนิล...สอนเรื่องเทคนิคการใส่ภาพToy...

ได้ครูเฒ่าเฝ้าเรือน...สอนเรื่องนิทานจีนผูกกระดิ่ง...

ได้ครูก็เธอไปอยู่ไหนมาที่รัก...สอนเรื่อง พวก2.4

ได้ครูจ่าปืนเรือ...สอนเรื่องการก้าวข้ามกระทู้ที่หยาบคายไร้สาระและขยะของห้อง...

ได้ครูtri-amp lampang ...สอนเรื่องการวางลิ้งค์รูป...

ได้ครูยายพิมsaipin...สอนเรื่องการถูกยึดอมยิ้มหากผิดกฏห้องฯ...

และครูท่านอื่นๆ...ที่สอนสาระผ่านทางกระทู้คุณภาพ...

..................................

ใครจะกล่าวหาอย่างไร ดิฉันไม่สนใจค่ะ...เพราะคุณูปการที่ได้รับ คุ้มค่ามหาศาลจนถ้อยคำเหล่านั้นไร้ค่าไร้ความสำคัญและไร้ซึ่งความหมายใดๆ...

.....................