+++++ ปีแห่งการพยายามแก้รัฐธรรมนูญ กับข้อเสนอที่สูญเปล่าของนิติราษฎร์ +++++

ปีนี้คาดว่าจะมีการเคลื่อนไหวเพื่อแก้รัฐธรรมนูญ 2550 กันในหลายจุด ซึ่งโดยส่วนตัวเองเห็นด้วยเช่นกันที่จะต้องมีการแก้ไขรัฐธรรมนูญบางมาตรา อาทิเช่น ที่มาของสว. ซึ่งน่าจะแก้ให้มาจาการเลือกตั้งทั้งหมดเป็นต้น และที่มีข่าวกันมากก็คือการพยายามยกเลิกมาตรา 309 ซึ่งในกระทู้นี้จะยังไม่ลงรายละเอียดตรงมาตรานี้ แต่จะขอพาดพิงย้อนไปยังข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์เมื่อปีที่แล้วที่เสนอให้มีการประกาศล้มล้างผลพวงของการรัฐประหาร

ข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์ที่จะให้มีการประกาศล้มล้างผลพวงของรัฐประหาร ก็ให้ผลคล้ายๆกับการแก้รัฐธรรมนูญ เบื้องต้นหลายคนว่าดูเหมือนจะดี และสะใจแก่คนจำนวนหนึ่ง แต่ในทางปฏิบัติ ข้อเสนอนี้น่าจะทำความยุ่งยากในระบบกฎหมาย และทำให้เกิดความขัดแย้งกันจนที่สุดแล้ว ประกาศล้มล้างผลพวกรัฐประหารนี้เอง โดยตัวมันเองจะไม่บรรลุผลในทางกฎหมายได้ และหากคิดจะล้มล้างผลพวงของการรัฐประหารจริง การพยายามจะแก้รัฐธรรมนูญไปตามระบบกฎหมายเป็นรายมาตราตามที่จะพยายามทำในปัจจุบัน น่าจะเป็นทางออกที่ถูกต้องและไม่สร้างความสับสนมากว่า

      การประกาศล้มล้างผลพวงการรัฐประหารของคณะนิติราษฎร์->กฎหมายจะขัดแย้งกันจนประกาศล้มล้างนั้นเองไม่สามารถมีผล
 

คณะนิติราษฎร์เสนอในข้อแรกสุดของประกาศ ให้มีการประกาศให้รัฐประหาร ๑๙ กันยายน ๒๕๔๙ และการกระทำใดๆที่มุ่งต่อผลในทางกฎหมายของคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (คปค.) ตั้งแต่วันที่ ๑๙กันยายน ๒๕๔๙ จนถึงวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๔๙ เสียเปล่าและถือว่าไม่เคยเกิดขึ้นและไม่เคยมีผลในทางกฎหมาย ข้อเสนอนี้เป็นข้อเสนอข้อแรกสุด แม้ในข้อที่สองจะดูเหมือนจะมีท่าทีอ่อนลง คือ ให้ยกเว้นรัฐธรรมนูญ 2549 เพียง 2 มาตรา คือ มาตรา 36 และ 37  ที่รับรองคณะปฏิรูปการปกครอง การกระทำ และผลของการกระทำ 

ในที่นี้จะถือวิเคราะห์ตามประกาศข้อที่หนึ่งและดูผลที่จะเกิดจากการประกาศล้มล้างผลพวงรัฐประหารตามข้อที่หนึ่งนี้ โดยไม่ว่าจะป็นสภาหรือคณะรัฐมนตรีเป็นผู้ประกาศก็ตาม


      เพราะทุกอย่างดำเนินสืบต่อเนืองมาเป็นลำดับ กฏหมายต้องอ้างอิงต่อกันไปเป็นลำดับ

ลองสมมุติดูว่า หากสภาได้มีการประกาศล้มล้างผลพวงรัฐประหาร ตามที่คณะนิติราษฎร์ว่าในข้อที่ 1  ตามหลักกฎหมายจะเกิดผลอย่างไร

ประกาศคปค.ที่จะถูกล้มล้าง ตามข้อเสนอคณะนิติราษฎร์ ข้อที่ 1	ผลที่ตามมาในเบื้องต้น	ผลที่ตามมาในขั้นต่อมา	ผลตามมาในขั้นสุดท้าย
1. ประกาศคปค.ฉบับที่ 3 ยกเลิกรัฐธรรมนูญ 2540 และให้คณะรัฐมนตรีและสภา หมดสภาพ	- รธน.2540 ยังคงสภาพอยู่ - ครม.ทักษิณ 2549 คงสภาพ - สภาชุดปี 2549 คงสภาพ	- ความคุมเครือว่า ในช่วง 19 ตค.49-ปัจจบัน กฎหมายสูงสุดคือ รธน.2540 หรือ รธน.2549-2550 กันแน่ -  ความคุมเครือว่า รัฐบาลและสภาที่ถูกกฎหมายในช่วง 19 ตค.49-ปัจจุบัน คือรัฐบาลและสภาชุดใดกันแน่	-ประเทศมิอาจจะดำรงอยู่ได้ หากไม่รู้แม้กระทั้งว่า กฏหมายสูงสุดในเวลาหนึ่งๆนั้น คือกฎหมายใดกันแน่ รัฐบาลใดกันแน่ที่ถูกกฏหมาย   จะเกิดสภาวะอนาธิปไตยทางกฏหมาย และทางการบริหารราชการแผ่นดิน -กิจกรรมต่างของรัฐบาลสภา และหน่วยการเมืองต่างๆ ตั้งแต่ 19 ตค.49-ปัจจุบัน อาจถูกพิจารณาเป็นโมฆะ -ประชาชนผู้สุจริต และรัฐบาลต่างประเทศ ไม่อาจจะติดต่อกับรัฐบาล และประเทศไทยได้อีกต่อไป เพราะไม่มีหลักยึดว่า กฎหมายใดถูกต้อง รัฐบาลใดชอบด้วยกฏหมาย
2.ประกาศคปค.ฉบับที่ 13 แต่งตั้งคณะกรรมการการเลือกตั้ง	คณะกรรมการการเลือกตั้งชุดปัจจุบันที่มาจากการแต่งตั้งของคปค.ไม่ใช่คณะกรรมการการเลือกตั้งที่ถูกกฎหมายมาตั้งแต่แรก	การเลือกตั้งในปี 2550 และ 2553 จัดโดยคณะบุคคลที่ไม่มีอำนาจตามกฎหมาย	สภาชุดปี 2550 และ 2553 ไม่ได้มาอย่างถูกกฎหมาย    สภาและคณะรัฐบาลตั้งแต่ปี 2551-ปัจจุบันไม่ได้มาอย่างถูกกฎหมาย

ผลที่ตามมาของการประกาศความเสียเปล่าของการรัฐประหารก็คือ การสูญเสียความชอบด้วยกฎหมายของสภาและคณะรัฐบาลทุกชุด หลังจาก 19 กย.2549   ผลร้ายแรงทางกฎหมายนี้ จะมีผลให้ 1.กิจกรรมต่างของสภาและคณะรัฐบาลที่ผ่านมาแล้วเสียเปล่าเป็นโมฆะไปหมด  อาทิเช่น พรบ.งบประมาณที่รัฐบาลนั้นทำและจ่ายออกไป เสียเปล่าต้องเรียกคืนจากประชาชนที่สุจริตที่ได้เงินจากรัฐบาลในทุกคณะดังกล่าว 2. กฎหมายทั้งหมดที่ออกมาโดยสภาในระหว่างนั้นและมีผู้ปฏิบัติตามไปแล้วไม่มีผลทางกฏหมายแม้แต่ตอนแรกเริ่ม เพราะสภาผู้ออกกฎหมาย มาอย่างไม่ถูกกฎหมายแต่แรกเสียแอง 3. ข้อตกลงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ  การว่าจ้างของหน่วยราชการภายใต้รัฐบาลชุดต่างๆดังกล่าวที่ทำกันไปแล้วเสียเปล่าหมด ฯลฯ

ที่สำคัญหากสภาและคณะรัฐมนตรี ไม่มีสถานะที่ถูกต้องตามกฎหมายเสียแล้ว  ก็ย่อมจะไม่มีอำนาจที่จะออก ประกาศความเป็นโมฆะความเสียเปล่าของการรัฐประหารได้อยู่ดี มีผลให้ประกาศนี้ไม่มีทางที่จะมีผลตามกฏหมายได้ วนไปเช่นนั้น และอันที่จริง ก็ต้องถือว่า ประกาศนี้ขัดแย้งต่อรัฐธรรมนูญที่ใช้อยู่ในปัจจุบันเสียเอง เพราะมีผลทำให้เกิดข้อสงสัยได้ว่ารัฐธรรมนูญที่ใช้ในปัจจุบันนั้น มีสภาพกฏหมายหรือไม่ หรือต้องใช้รัฐธรรมนูญ 2540 ในเวลานี้


ดังนั้น การปฏิเสธอำนาจรัฐประหารต้องเสียแต่ในตอนเริ่มจนคณะรัฐประหารกลายเป็นกบฏ  แต่หากปล่อยล่วงเลยไปย่อมเท่ากับว่าสังคมให้การยอมรับการรัฐประหารไปโดย ปริยาย และการแก้ให้หวนคืนนั้นยาก เพราะมีผู้สุจริตที่ต้องปฏิบัติตามคำสั่งประกาศหรือไปเกี่ยวข้องกับประกาศคำ สั่งเหล่านั้นมากมาย จนการประกาศให้ผลของประกาศคำสั่งของคณะรัฐประหารเสียเปล่าเมื่อเวลาล่วงเลยไปนั้น แทบเป็นไปไม่ได้ เพราะจะก่อความโกลาหลอย่างมิอาจจะพรรณนา ข้อเสนอของนิติราษฎร์จึงสูญเปล่า ไม่มีทางที่จะทำไปได้ในทางปฏิบัติ

แต่การพยายามแก้ด้วยการแก้รัฐธรรมนูญเป็นรายมาตรานั้น ยังถือเป็นการพยายามล้างผลพวงรัฐประหารที่น่าจะเป็นไปได้ และไม่ก่อความวุ่นวาย หากไม่ไปใช้คำว่า ยกเลิกผลพวงรัฐประหารทั้งหมด เพียงเพื่อเอาความเท่ห์ แต่วุ่นวายอย่างที่คณะนิติราษฎร์เสนอนั้นเอง



หมายเหตุ กระทู้นี้อาจจะนอกกระแสไปหน่อย แต่ตั้งเพราะเมื่อปลายปีที่แล้ว เคยแจ้งว่าจะตั้งกระทู้เกี่ยวกับคณะนิติราษฎร์ไว้ จึงขอนำมาตั้งวันนี้ เชิญอภิปรายต่อไำ้ตามต้องการ


 

จากคุณ	: thyrocyte
เขียนเมื่อ	: 3 ม.ค. 55 10:57:35 A:58.137.0.146 X: