ชำแหละ .. ประวัติ นักการเมืองในรั้วพรรคประซาธิปัตย์ Part # 1 นายซวน หลีกลี้ภัย

นักการเมืองรุ่นเก๋าดั่งก้อนกรวดคล้ายเม็ดพลอยที่เกิดจากโคลนตม  เข้ามาเกาะใบบุญของพุทธศาสนา เสมือนเห็บหมัดตัวน้อยๆ ทีอาศัยข้าวสุกก้นบาตรหล่อเลี้ยงลำไส้  อาศัยกุฏิเป็นที่ซุกหัวนอน    ใครไหนเล่าจะล่วงรู้อนาคตเด็กน้อยจากบ้านนอก ฝันตัวเองเข้ามาเป็นเด็กวัด  จะได้ดิบได้ดีมีชื่อเสียงเกียรติยศบนถนนการเมือง     หากเปรียบเทียบกับหนังจีน เขาก็เหมือนชายหนุ่มจากบ้านอก ที่เข้ามาสอบจอหงวนจนฉายแววความเกรียงไกลในฝีไม้ลายมือ กลายเป็นแม่ทัพหลวง จนแอบมีความหวังว่าสักวันจะได้เป็นราชบุตรเขย
แต่ความหวังก็พลันดับดิ้นสิ้นสุดสะดุดลง เพราะมีบ่วงมาคล้องฉุดคอลง   จนศรีปราชญ์ยังอดถามไม่ได้ว่า  " บ่วงคล้องคอนี้ท่านได้แต่ไดมาวานบอก " ...........
                             ถึงแม้นจะมีลาภยศสรรเสริญ ทรัพย์สินเงินทองมากมายก่ายกอง แต่ด้้วยความเป็นคนตระหนี่ถี่เหนี่ยว  เขายังใช้เงินใช้ทองด้วยความรอบคอบ ระมัดระวัง บ้านช่อง รถ ลา ที่เป็นหนึ่งในปัจจัยสี่ เขาก็ไม่ค่อยใส่ใจซื้อหา เอามาครอบครอง  เมื่อเรืองยศ เรืองอำนาจ เงินทองลาภลอยก็มีมา แต่เขาไม่เคยสนใจในสิ่งยั่วยวนเหล่านี้ หากมีบ้างก็ไม่เคยกักเก็บไว้ ในการดูแลของตัวเอง  แค่มีฝากเพื่อนฝูงเก็บไว้แทนบ้าง เมื่อยามยากอาจได้ใช้สอย
                             ตลอดเส้นทางบนถนนการเมืองที่มีอุปสรรค์ขวากหนาม ที่ต่อสู้กันด้วยอุดมการณ์อย่างเดียวยังไม่เพียงพอ  ต้องใช้ทุนรอนหว่านเพื่อปูทางให้ไหลลื่นไปสู่สภา    แต่นายซวนผู้ที่ไม่เคยแม้แต่กาแฟแก้วเดียวจะให้ใครได้ลิ้มลองรสชาด   ก็ยังตั้งมั่นด้วยอุดมการณ์ความสามารถในคารมพลิ้วหวานหว่านล้อมชวนหลงไหล  สำบัดสำนวนยียวน  หากจะใช้เพื่อการทำลายเชือดเฉือนใคร ก็มีให้ดั่งมีดโกนอาบด้วยน้ำพึงผสมยาพิษ    แค่สะกิดก็ได้แผลเลือดซิบๆ  
                             บนถนนการเมืองไม่มีมิตรแท้และศัตรูที่ถาวร  นายซวนเคยเป็นเสนาบดีมาเกือบทุกกระทรวง ดูเหมือนว่าบารมีทางการเมืองจะแก่กล้า  จนขึ้นถึงจุดสูงสุดในเส้นทางที่นักการเมืองน้อยคนจะไปถึง นั้นก็คือตำแหน่งนายกรัฐมนตรี  ซึ่งตลอดยสี่สิบกว่าปีที่อยู่บนถนนการเมือง  เขาสั่งสมความเคี่ยวทางการเมืองได้อย่างไม่มีใครเกิน แบบหาตัวเปรียบมวยได้ยากเต็มที  แต่สิ่งที่เขาขาดไปนั้นก็คือ วิสัยทัศน์ของนักบริหาร  รวมทั้งความอ่อนด้อยในฝีมือของผู้บริหาร   ความซื่อสัตย์เป็นเพียงฉากที่พยายามสร้างขึ้นมาบังหน้า  เขาปล่อยให้บริวารที่ใกล้ชิด คตโกง แต่ตนเองจะขาวสะอาดอยู่เพียงคนเดียว  ถึงแม้นจะเป็นช่างทาสีตัวยงที่จะแต้มขาวให้เป็นดำ หรือจากดำให้เป็นขาว    แต่สีที่เขาเติมแต่งมันคือสีน้ำคุณภาพต่ำ ที่ทาได้ไม่นานวันก็ลอกล่อนออกมาโชว์ให้เห็นเนื้อใน  จะกลบเกลื่อนความอัปลักณ์ไว้คงได้ไม่นานนัก   ภาพคุณชายสะอาด แต่ น้องชายตัวเองแท้ๆจิ๊กเงินแบ๊งค์แล้วหลบหนี  รัฐมนตรีในครม.ของเขาทุจริตรับสินบนจนติดคุก  เลขาธิการคู่ใจก็ซุกเงินไว้จนจับได้ถูกตัดสิทธิ์ทางการเมือง  
ตลอด 2 สมัยที่เข้ามาเป็นนายกรัฐมนตรี ความล้มเหลวในการบริหารความเสียหายต่อแผ่นดินนับเป็นล้านๆ บาท แต่จับมือใครดมหาคนรับผิดชอบไม่มี  ขนาดตัวเขาเองในฐานะผู้บริหารสูงสุดก็ยังลอยหน้า บอกว่า "  ยังไม่ได้รับรายงาน "    .............

จากคุณ	: ไกร เมืองแคน
เขียนเมื่อ	: 4 ม.ค. 55 09:37:49 A:125.26.91.198 X: