ขอสักนิดกับเรื่อง "จินตนาการกับความรู้"{แตกประเด็นจาก P11544257}

เรื่องคำกล่าวของไอสไตน์ที่ว่า "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้"... ผมว่าคุณ BarBoy กำลังเข้าใจผิดครับ

การจินตนาการโดยปราศจากความรู้นั้น...ไม่น่าเป็นทัศนคติของไอสไตน์ จนเป็นที่มาของคำพูดดังกล่าว

ทฤษฎีต่างๆที่ไอสไตน์เสนอนั้น...ไม่ได้ปราศจากความรู้เป็นพื้นฐานแต่อย่างใดนะครับ

ไอสไตน์ไม่ได้สร้างทฤษฎีขึ้นจากความว่างเปล่า แต่เป็นการอาศัยความรู้ที่มี นำมาต่อยอดความรู้โดยอาศัยจินตนาการครับ

ยกตัวอย่างเช่น ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษที่ไอสไตน์เสนอขึ้นมานั้น (ในปี 1905) ...
ก็มีพื้นฐานจากทฤษฎีของแมกเวลล์ (ช่วงปี 1860) (แมกเวลล์เสียชีวิตไม่นาน หลังจากนำเสนอทฤษฎีนี้)
ซึ่งการแก้สมการของแม็กเวลล์นั้นต้องอาศัยการบิดเบี้ยวที่แปลกประหลาดของระยะทางและเวลา

ทฤษฎีนี้มีพื้นฐานการอธิบายเรื่องเวลาและระยะทางต่างจากทฤษฎีของนิวตั้น
สำหรับทฤษฎีของนิวตั้น แต่ละหน่วยของเวลาจะเดินไปอย่างสม่ำเสมอไม่ว่าจะเป็นที่ใดในจักรวาล
ดังนั้นนาฬิกาบนโลกก็จะเดินด้วยอัตราเดียวกับนาฬิกาบนดวงจันทร์
แต่สำหรับสมการของแม็กเวลล์นั้น ได้ทำนายไว้ว่า ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง นาฬิกาสามารถเดินช้าลงได้

สมมติว่า ถ้าเราเดินทางด้วยความเร็วเท่าแสง คู่ขนานไปกับลำแสงอีกลำหนึ่ง
ถามว่าลำแสงที่เขาเห็นจะเป็นไปในลักษณะใด?
ถ้าใช้แนวความคิดแบบนิวตั้น เราก็น่าจะเห็นคลื่นแสงหยุดนิ่งอยู่กับที่ (เป็นคลื่นนิ่ง) ถูกมั้ยครับ?

ตอนที่เรียนอยู่ ไอสไตน์ได้ศึกษาสมการแมกเวลล์แล้วก็พบความแปลกประหลาดในสมการนี้
เขาพบว่า สมการของแม็กเวลล์ ไม่ยอมให้คลื่นนิ่งเป็นคำตอบ
สมการแมกเวลล์ทำนายว่า แสงจะต้องเคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่เท่าเดิม
ไม่ว่าเราจะไล่กวดแสงยังไง แสงก็ยังวิ่งด้วยความเร็วเท่าเดิม (ดังนั้นเราไม่สามารถเห็นคลื่นหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้)
ดังนั้นเราอาจจะต้องมีการทำความเข้าใจเกี่ยวกับมุมมองในเรื่อง Space-Time กันใหม่

นี่เป็นพื้นฐานสำคัญของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษที่ไอสไตน์นำเสนอในปี 1905
(และเป็นหลักที่ไอสไตน์ยึดในตอนปรับปรุงเป็นทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป)

จะเห็นว่าไอสไตน์ไม่ได้จินตนาการจากศูนย์(หรือไม่มีอะไรเลย) ครับ

จินตนาการที่ขาดความรู้...มันก็คือเพ้อฝันหรือเพ้อเจ้อ ซึ่งหาคุณค่ามิได้

จินตนาการที่มีคุณค่า...คือจินตนการที่มาพร้อมกับความรู้

แต่อย่าลืมว่า..."ความรู้" นั้น มันเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน
ดังนั้นสิ่งที่เป็นเรื่องเพ้อฝันในวันนี้ อาจจะเกิดขึ้นจริงในวันข้างหน้าได้

แต่ความฝันหรือจินตนาการที่อยู่ห่างไกลจากความรู้
มันก็เป็นเรื่องเพ้อฝัน...(ถึงไม่ใช่อัจฉริยะ) ใครๆก็เป็นได้

และตัวอย่างเรื่องที่คุณแต่งเพลงจากการฮัมเพลงโดยให้เพื่อนเป็นคนแกะโน๊ตให้นั้น
การที่คุณเล่นดนตรีไม่เป็น...ไม่ใช่ว่าคุณไม่่ความรู้ด้านดนตรีนี่ครับ
(แต่ที่คุณขาดก็คือทักษะการเล่นดนตรี หรือประสาทพิเศษที่สามารถแยกเสียงโน๊ตได้อย่างถูกต้องมากกว่า)
(และถึงจะไม่มีทักษะด้านดนตรีเลย ก็สามารถใช้ความรู้ด้านอื่นๆนำมาประยุกต์ใช้ทางอ้อมก็ได้นี่ครับ)



ส่วนเรื่องกรอบความคิดนั้น...
ถ้าเราจะคุยกัน มันจำเป็นต้องระบุกรอบให้ชัดเจน
ว่าเราจะคุยเรื่องอะไร หัวข้อไหน มีรายละเอียดหรือข้อเท็จจริงอย่างไรบ้าง

เพราะกรอบใหญ่...มันครอบคลุมเนื้อหากว้างขวาง
ถ้าจะให้ผู้อ่านใช้จินตนาการเชื่อมโยงกันเอง โดยไม่ระบุว่า
...รายละเอียดข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร หรือคุยกันในแง่มุมไหน หรือมีเงื่อนไขอะไรอย่างไร ฯลฯ
ร้อยคน...อาจจะได้สักร้อยเรื่องก็เป็นได้
(และคงไม่สามารถบอกได้ว่า ความคิดใด ถูก-ผิด...ถ้ามีเหตุผลที่ดีมารองรับคำอธิบายของตน)

การที่จะสื่อให้ผู้อ่านเข้าใจเจตนาของผู้เขียน ก็คงต้องมีการลงรายละเอียดกันบ้างครับ

คงมิใช่ว่า ใครมีมโนทัศน์สูง-ต่ำกว่ากันอย่างไรหรอก


อ้อ...ในเรื่องไอสไตน์ที่มีการคิดเป็นภาพแล้วนำมาลงรายละเอียดอะไรนั่น
สันนิษฐานได้ว่า เป็นเพราะไอสไตน์เคยทำงานเป็นเสมียนในสำนักงานทะเบียนสิทธิบัตร
ทำให้เขาต้องฝึกการแยกแยะความคิดหลักๆจากคำร้องขอจดสิทธิบัตรของนักประดิษฐ์ทั้งหลาย
ซึ่งมักเขียนอธิบายด้วยคำพูดที่คลุมเครือ นั่นจึงเป็นการฝึกให้เขาคิดเป็นภาพครับ
(คิดๆแล้ว...ก็น่าจะเป็นโชคดีในความอัปโชคของไอสไตน์)

งั้นก็....แค่นี้ล่ะกันครับ

++ แก้ไขคำผิด ++

แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 55 07:28:58

แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 16:34:36

จากคุณ	: King Hades
เขียนเมื่อ	: 6 ม.ค. 55 15:51:51 A:113.53.210.133 X: