ที่จะเขียนให้มีการสาบาน ขององค์ ประมุข ในการรักษารัฐธรรมนูญ

 ประเด็น นี้ ผม ค้านครับ  องค์พระประมุข ท่าน ทรงใช้อำนาจ ภายไต้รัฐธรรมนูญ

 พระองค์ ทรงดำรงพระยศ คล้าย ๆเทพ อยู่เหนือความขัดแย้ง ในเรื่องการเมือง

 ถ้าให้พระองค์ ต้องทรงลงมามีส่วนในการเมืองด้วย เป็นอันไม่สมควร มิฉนั้น จะมีการแอบอิงพระองค์

 ในการดำเนินการทางการเมือง ที่ปัจจุบันก็ทำกันอยู่แล้ว ในบรรดา ฝ่ายการเมือง

 บางฝ่าย ดังนั้น ถ้าให้พระองค์ ทรงลงมาเกลือกกลั้วกับ ความสกปรกที่ บางฝ่ายกระทำขึ้นมา

 จะเป็นการสมควรหรือ

 ประเด็น ที่ไม่พูดถึงและผม พยายามพูดถึงอยู่ตลอดเวลา คือ ศาล ถ้าเรากำหนดให้ศาล

 ต้องยึดโยงกับประชาชน แล้ว คำว่ารัฏฐาธิปัตย์ จะไม่ เกิดขึ้น  จอห์น ออสติน นักก.ม.

 คนหนึ่งได้ให้คำจำกัดความว่า  รัฏฐาธิปัตย์  หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  ในประเทศ

 ที่เป็นการปกครอง ระบอบ สมบูรณาญาสิทธิราช หมายถึง พระมหากษัตริย์

 เห็นไหมครับ ที่ศาลบอกว่า อำนาจ คมช คือ องค์รัฏฐาธิปุตย์  มันผิดตั้งแต่คิดแล้วครับ

 ประเทศไทย เรามีองค์ พระประมุขพระองค์เดียว ไอ้ หัวหน้า คมช ที่ ศาล สถาปนาขึ้นมาซ้อน

 ก็เลวร้ายเต็มที มันหมายถึง การหมี่นพระบรมเดชาณุภาพ ยังชัดเจน แต่ไม่มีใคร มาใส่ใจ

 ศาล ต้องไม่ยอมรับในการกระทำของ หัวหน้ารัฐประหาร ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ๆ  ศาลท่านตัดสิน

 สั่งจำคุก สั่งประหารชีวิต ประชาชนในการกระทำผิด ที่มีหลักฐานชัดแจ้ง ภายไต้ พระปรมาภิทัย

 แต่กลับไปยอมรับ ยกย่องบุคคลที่ทำลาย ความเป็นประชาธิปไตย ยกย่องหัวหน้ารัฐประหารเทียบ

 เท่าองค์ พระประมทุข  อันนี้ต่างหาก ที่ไม่ถูกต้อง ก็เพราะศาลไม่ยึดโยงกับประชาชน

 ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ต้องเอาพระองค์ท่านมาเกี่ยวข้องกับ รัฐธรรมนูญ