ฟัง อ. วรเจตน์ให้สัมภาษณ์แล้วมีหลายความรู้สึกปนกัน
ทั้งซาบซึ้ง นับถือและรู้สึกขอบคุณในขณะเดียวกันก็สงสารอาจารย์ที่ต้องมาอยู่ในสังคมแบบนี้
ที่อาจารย์บอกว่าสิ่งที่ทำ ดูเหมือนจะได้ก้อนอิฐมากกว่าดอกไม้
อยากให้กำลังใจนะคะ ดิฉันเชื่อว่าคนที่เก็บดอกไม้ไว้ในใจรอมอบให้อาจารย์มีเยอะกว่า
เพราะคนเป็นสัตว์ประเสริฐวิเคราะห์เหตุผลเป็น แนวโน้มคนส่วนใหญ่จึงต้องการสิ่งพอเหมาะพอสม และเป็นเหตุเป็นผล
ตอนนี้ส่วนตัวคิดว่า มันเหลือแค่เรื่องของความกล้าเท่านั้น
หลายคนกลัวความบริสุทธิ์ใจของตน จะถูกบิดเบือนแบบอาจารย์ จึงได้แต่คิดไม่กล้าพูด
สังคมเรามันอยู่ในมือคนกลุ่มหนึ่งมานาน
ที่หาประโยชน์ให้ตนเองด้วยการหล่อหลอมสังคม กำหนดดีชั่ว
โดยการใช้ภาพลักษณ์ ความเชื่อ ความศรัทธางมงาย มากกว่ายึดหลักการและเหตุผล
พอใช้เหตุผลไม่ชนะ ก็ใช้กำลังเข้ายึดอำนาจ
แอบอ้าง แอบอิงทุกเรื่อง
ปลาซิวปลาสร้อยที่เห็นคล้อยตามนับวันจะน้อยลงเรื่อยๆ
ปฎิกิริยาตอบโต้มันถึงรุนแรง
อยากให้อาจารย์อย่าท้อ ใจเย็นๆ เหนื่อยก็พัก
ที่จริงอาจารย์ก็รู้ข้อนี้ดีอยู่แล้ว แค่อยากย้ำให้กำลังใจ
ออ ถึงแม้ภาครัฐ หรือ นปช จะคัดค้านอาจารย์
ก็ไม่ได้หมายความว่าประชาชนที่สนับสนุนเพื่อไทยจะคัดค้านอาจารย์ด้วย
เราเลือกเขาเพราะเขายังดีที่สุดในตัวเลือกที่เรามี ก็แค่นั้น
ประชาชนส่วนใหญ่เป็นอิสระ คิดเองเป็น
และไม่มีใครบงการใครได้ทุกเรื่องหรอกค่ะ