วันนี้ไปทำงานติดตั้งระบบไฟฟ้าที่โรงงานแห่งหนึ่ง  เจ้าของมีลูกชายเป็นผู้บังคับกองพันยศพันเอก คุมกองพันแห่งหนึ่งใน กทม.  ตามธรรมดาครับเมื่อท่านมียศฐาบรรดาศักดิ์ขนาดนี้  ท่านย่อมมีทหารมารับใช้ที่บ้านท่าน  สำหรับบ้านนี้ท่านส่งมาถึง 3 คน  ได้มีโอกาสได้คุยกับทหารคนหนึ่ง บอกว่ามารับใช้ที่บ้านนี้ปีกว่าๆแล้ว  ตั้งแต่น้ำท่วมปี 53  จะได้ปลด เมย.55นี้  สิริรวมต้องรับใช้บ้านนี้ปีกว่าๆ  จากการที่จับใบแดงมารับใช้ชาติ 2 ปี

   ผมถามถึงชีวิตความเป็นอยุ่ น้องทหารเล่าให้ฟังแบบขมขื่นว่า  เจ้าของโรงงานให้เบี้ยเลี้ยงวันละ 75 บาท หากินเอง 3 มื้อ  มีกระต็อบแคบๆให้อยู่ มีหน้าที่ตัดหญ้า ทาสี เลี้ยงหมา ซ่อมรถ ปลูกและรดน้ำต้นไม้ กวาดขยะ เฝ้ายามโรงงานรวมถึงบางครั้งต้องทำงานที่แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่เคยให้ลูกทำ อาทิ ล้างรองเท้า  ซักผ้า ถุงเท้า ขัดรองเท้า มีชีวิตที่เป็นยิ่งกว่าคนใช้เพราะคนใช้ยังลาออกได้  แต่พลทหารพวกนี้ต้องอดทนเท่านั้น   เขาถูกเกณฑ์มารับใช้ชาติ  แต่พวกท่านเอามารับใช้ตนเองและครอบครัว  เขาฝึกมาให้จับปืน คุณเอาเขามาจับแปรงทาสี  ผมถามถึงครอบครัวเขาเล่าว่ามีลูกเมียแล้ว ลูกเมียอยู่อย่างลำบากมาก จากที่เขาเคยมีรายได้เดือนละ 8000 บาทจากการเป็นช่างไม้  แต่พอจับแดงมารับใช้ชาติ  กลับต้องมารับใช้ใครก็ไม่รู้ แถมยังถูกโขกสับ ด่าทอ กดขี่เหมือนไม่ใช่คน แถมรับเงินเดือนสามพันกว่าแทบไม่พอยาใส้  อีกสองเดือนเขาก็จะพ้นจากภาระกิจที่ลูกผู้ชายอย่างนายอภิสิทธิ์ไม่เคยลิ้มรสชาติ  แต่ก็จะมีทาสตนใหม่ที่วนเวียนรับใช้ หมู่อำมาตย์พวกนี้ มิรู้จบสิ้น

    หวังว่าข้อเขียนนี้จะสะท้อนให้เห็นชีวิตไพร่อีกจำพวก ที่เป็นดุจทาสที่รอการปลดปล่อย  ปล่อยพวกเขาเสียทีเถิดครับ  ปล่อยแบบถาวร ไม่ต้องมีทาสใหม่วนเวียนเข้ามาอีกเลย