ในวัยเด็ก ผมมีความคับข้องใจหลายเรื่อง
ในอนาคตกาลข้างหน้าต่อไปจากนั้นอีกนาน จึงได้รู้ว่าทำไม
ดังเช่น
ประเทศไทยเป็นประเทศที่พลเมืองเกิดมาก็เป็นหนี้แล้วทุกคน
หนี้เฉลี่ยต่อคนนั้นเพิ่มขึ้นเสมอ เมื่อเวลาผ่านไป
เด็กทารกที่เกิดมาในรุ่นต่างๆจะเกิดมาพร้อมหนี้ติดตัวที่มากขึ้นในแต่ละรุ่น ทุกคน ทุกรุ่น
ประเทศไทยเป็นประเทศยากจน ด้อยพัฒนา
เศรษฐกิจของประเทศตกต่ำ ฝืดเคือง
สินค้ามักขึ้นราคาเพราะขาดตลาด มีการกักตุนสินค้า
ยาเสพติดแพร่ระบาด แทรกซึมอยู่ทุกหย่อมหญ้า
ข้าราชการกดขี่ประชาชน
รัฐวิสาหกิจต่างๆทรุดโทรม ขาดทุนสะสมดินพอกหางหมู หนี้สินรุงรัง
ซึ่งทราบความภายหลังว่ามีนายทหารยึดกุมตำแหน่งต่างๆเต็มไปหมดจนเป็นประเพณี
ดังเช่น ปตท. ในอดีต คือปั๊มสามทหาร จะมีสภาพคร่ำคร่าโดยทั่วไป ไม่จำเป็นจะไม่มีใครเลือกใช้บริการ
ในความรู้สึกนึกคิดที่เป็นไป สภาพความรู้สึกนึกคิดที่เป็นอยู่
สิ่งเหล่านี้เป็นความจริงเสมอ เป็นความจริงของโลก
เหมือนความจริงเสมอที่ ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และดวงอาทิตย์ตกทางทิศตะวันตก
อย่างเป็นนิจนิรันดร์
นี้คือความคับข้องใจในวัยเด็ก อย่างยาวนาน
ทำให้มักรู้สึกด้อยในประเทศของตนเป็นระยะๆ เนืองๆ
ไม่อยากให้ประเทศของตนเองเป็นอย่างเช่นนั้นเลย
แต่...ทั้งหมดนั้นเป็น Paradigm ของประเทศในช่วงเวลาหนึ่ง
ไม่ใช่ความจริงเสมอนิจนิรันดร์ของโลกนี้
ซึ่งผมขอเรียกว่า
“ภาวะผีอำประเทศ”

หลังจากเหตุการณ์ต่างๆเหล่านั้น ที่ได้กล่าวถึงข้างต้น
ช่วงหนึ่งของปี 2554 อันเป็นเวลาต่อมาภายหลัง
เกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดแห่งยุคสมัย
คือการขาดแคลนสินค้า มีการกักตุน มีการจำหน่ายในราคาแพง
ที่ไม่ได้เกิดขึ้นมาเป็นเวลาช่วงหนึ่งนานแล้ว จนแทบลืมเลือนไป
คือ น้ำมันปาล์มขาดตลาด และถูกขายในราคาเพิ่มขึ้นสูงมาก
ส่งผลกระทบต่อเนื่องไปยังราคาสินค้าอื่นๆให้แพงขึ้นต่อไปเป็นวงกว้าง

ไม่รู้ใครให้เอาน้ำมันปาล์มที่ลอยลำอยู่กลางทะเล จนน้ำมันปาล์มขาดตลาด
ส่งกลับมาขายในประเทศในราคาสูง แทนส่งขายต่างประเทศ
ไม่รู้ใครเอาน้ำมันปาล์มที่ราคาแพงกว่าไปผสมน้ำมันดีเซลที่ราคาถูกกว่า

ที่ซึ่งควรเอาน้ำมันปาล์มที่ราคาถูกกว่าไปผสมน้ำมันดีเซลที่ราคาแพงกว่า เพื่อได้น้ำมันผสมราคาถูก

ไม่รู้ใครจ่ายชดเชยราคาน้ำมันปาล์มให้ผู้ประกอบธุรกิจน้ำมันปาล์ม

ไม่รู้ว่าครอบครัวของคนในรัฐบาลใดประกอบธุรกิจน้ำมันปาล์มหรือไม่
ไม่รู้ทำไมประเทศชาติเสียเงินจ่ายชดเชยค่าน้ำมันปาล์มแล้ว ประชาชนยังต้องซื้อในราคาแพงกว่าปกติ

รู้ว่าเหตุการณ์สินค้าขาดตลาดเริ่มกลับมาอีกครั้ง ในสมัยรัฐบาลประชาธิปัตย์กลับมาเป็นรัฐบาล

บางพรรคการเมืองมีความสามารถเชี่ยวชาญ
ที่จะทำให้เรื่องของตนเป็นไม่มีอะไร แต่เป็นหรือกลายเป็นเรื่องใหญ่ของผู้อื่น
กรณีใส่ความปูชนียบุคคลของชาติ ที่ดิน สปก. ทรัพย์สินประเทศชาติ ปรส. สังหารนักศึกษา สังหารประชาชน
องค์กรหอการค้าของประเทศเปิดโปงการเรียกหัวคิวถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ พัวพันยาเสพติด ฉ้อโกง ฯลฯ
คนบางกลุ่มในคลิปคดียุบพรรค
เป็นเรื่องเบาบาง ให้มองข้ามผ่านละเว้น
กรณีจ่ายเงินซื้อที่ดินอย่างเปิดเผย ช่วยฟื้นฟูเศรษฐกิจชาติ เป็นประโยชน์ต่อประเทศ
เป็นเรื่องต้องให้รับโทษอย่างหนัก ต้องล่าเอาโทษไปแม้จนสุดโลก

อาวุธร้ายอย่างหนึ่ง
ของพรรคที่เปรียบเทียบตนเองว่ามีความสามารถเหมือนแมลงบางชนิด
ที่สืบสายพันธุ์มาอย่างยาวนานจากดึกดำบรรพ์
คือ การเลือกความจริงเพียงบางเสี้ยว ความจริงไม่ครบ มาใช้ มากล่าวอ้าง มาพูด
แล้วแต่ว่าจะใช้กับใคร ตนเอง หรือพรรคพวก หรือผู้อื่น

ใช่หรือไม่ ?

แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 21:02:39

แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 13:10:47

แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 11:41:14