อยู่ด้วยความหวาดกลัว มิน่าเล่า

กลัวว่าจะคุณทักษิณจะเป็นนายกฯนานเกินไป ดังนั้นจึงต้องด้านหน้าขอนายกฯมาตรา 7

กลัวว่าจะอดอยากปากแห้ง ก็เลยต้องร่วมมือกับพันธมิตรฯขับไล่นายกฯจากการเลือกตั้ง

กลัวว่าจะแพ้การเลือกตั้ง ก็เลยบอยคอตการเลือกตั้งซะเลย

กลัวว่าจะไม่ได้จัดตั้งรัฐบาล ก็เลยต้องใช้ค่ายทหารในการฟอร์มรัฐบาล

กลัวว่าจะไม่ได้เสียงในสภามากพอจะเป็นรัฐบาล ก็เลยมอบกระทรวงสำคัญๆให้กับพรรคร่วม

กลัวว่าจะไม่ได้ใจประชาชน ก็เลยกู้มาแจก

กลัวว่าจะไม่ได้อยู่บนเก้าอี้นานๆ ก็เลยใช้กองทัพปราบปรามประชาชน

กลัวว่าหาเสียงจะสู้พรรคอื่นไม่ได้ ก็เลยใช้วิธีใส่ร้ายป้ายสี

กลัวจะมีความผิดฐานทำให้ประชาชนต้องเสียชีวิต ก็เลยต้องมีคนชุดดำมาเป็นแพะ

กลัวมวลชนของคนเสื้อแดง ก็เลยต้องมีผังล้มเจ้า

กลัวพรรคร่วมจะไม่ยกมือให้ ก็เลยปล่อยให้มีการทุจริตกันอย่างโจ๋งครึ่ม

กลัวส่งคนข้ามไปเขมรจะไม่เป็นความลับ นายกฯก็เลยต้องรู้คนเดียว

กลัวสหรัฐฯจะไม่พอใจ ก็เลยรีบส่ง มิสเตอร์บูท ไปให้

กลัวว่าประเทศไทยจะเป็นเป้าผู้ก่อการร้าย ก็เลยรีบจับเครื่องบินขนอาวุธตามคำสะกิดของสหรัฐฯ

กลัวเพื่อไทยจะกลับมาชนะ ก็เลยแก้รัฐธรรมนูญ 2 มาตรา เพื่อให้ได้เปรียบทางการเมือง

กลัวคุณยิ่งลักษณ์ เพราะเป็นน้องสาวคุณทักษิณ

กลัวเสียงส่วนใหญ่ ก็เลยให้เคารพเสียงส่วนน้อย

กลัวนิรโทษกรรม จะเป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับคุณทักษิณ

กลัวแก้รัฐธรรมนูญ จะเป็นการแก้เพื่อคุณทักษิณคนเดียว

กลัวจะสูญเสียประโยชน์จากการแก้รัฐธรรมนูญ ก็เลยพยายามปกป้องรัฐธรรมนูญเผด็จการ

กลัวรัฐธรรมนูญฉบับ คมช.จะไม่ผ่านประชามติ ก็เลยหลอกให้เลือกไปก่อนแล้วมาแก้ทีหลัง

กลัวว่า สสร.จากการเลือกตั้งจะอิงนักการเมือง ก็เลยเห็นด้วยกับ สสร.จากรัฐประหาร

กลัว สว.จากการเลือกตั้งจะเป็น สว.ผัวเมีย ก็เลยเทิดทูล สว.จากการลากตั้ง

กลัวการเยียวยาให้กับผู้ที่ถูกกระทำจากเจ้าหน้าที่รัฐ เป็นการปูนบำเหน็จให้กับผู้ชุมนุม

กลัวค่าแรง 300 บาท ผู้ประกอบการจะอยู่ไม่ได้

กลัวขึ้นเงินเดือน จะทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำระหว่างคนเก่ากับคนใหม่

กลัวจำนำข้าว จะเกิดการทุจริต

กลัวนำข้าวไปแลกกับแทปเล็ต จะทำให้ไทยเสียเปรียบ

กลัวเด็กจะใช้แทปเล็ตไม่เป็น

กลัวการปราบปรามยาเสพติดอย่างเข้มข้น จะกระทบกับสิทธิมนุษยชนของผู้ค้ายา

กลัวรัฐบาลกู้เงิน 8 แสนล้านทำเมกะโปรเจ็คต์ จะทำให้เกิดภาวะเงินเฟ้อ

กลัวนายกฯไปโฟร์ซีซั่น จะไปทำมิดีมิร้ายให้เป็นที่เสื่อมเสียจริยธรรม

กลัวนายกฯไปพบเหล่านักธุรกิจอย่างเปิดเผย มีผลประโยชน์ทับซ้อน

กลัว พรก.กู้เงิน ที่จะช่วยเรื่องน้ำท่วม จะไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน

กลัวนายกฯทัวร์นกขมิ้น เพื่อเข้าถึงปัญหาของผู้ประสบภัย เป็นการสร้างภาพ

กลัวว่าการไปหาความสุขที่มัลดิฟส์ในยามประชาชนเดือดร้อน ก็เลยหลอกว่าไปปรึกษาเรื่องน้ำท่วม

กลัวนายกฯไปพบผู้นำต่างประเทศ จะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง

กลัวการจัดงานรักเมืองไทย เดินหน้าประเทศไทย ด้วยเงิน 10 ล้าน ทำให้ชาติล่มจม

กลัวนายกฯจะไม่สง่างาม เพราะไม่ได้จดทะเบียนสมรส

กลัวรัฐบาลจะอายุสั้น เพราะมัวแต่คิดช่วยคุณทักษิณ

กลัวจะทำหน้าที่ฝ่ายค้านได้ไม่เข้าตาประชาชน ก็เลยออกมาค้านมันเสียทุกเรื่อง

กลัวฉายา “ดีแต่พูด” จะเลือนหายจากความทรงจำของประชาชน ก็เลยช่วยกันออกมาพูด พูดแล้วก็พูด

และสุดท้ายที่กลัวที่สุดก็คือผีทักษิณ แค่เห็นเงาทักษิณเท่านั้น คนในพรรคนี้ก็กลัวจนท้องผูกแม้แต่ลมก็ผายไม่ออก

ด้วยความกลัวมากมายขนาดนี้ มิน่าเล่า จึงมักได้เป็นรัฐบาลแบบประหลาดๆ เพราะมีผลงานที่ดีที่สุดที่พอจดจำได้นั่นคือ “ไม่มีผลงาน” ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่พรรคนี้ไม่เคยครองใจคนส่วนใหญ่ของประเทศได้สักที เอวังด้วยประการฉะนี้ แล

จากคุณ	: ทวดเอง
เขียนเมื่อ	: 25 ก.พ. 55 10:07:06 A:27.130.168.193 X: