เห็นคนใส่เสื้อสีชมพู สลับสีขาว มาเดินถือป้ายสักประมาณ 20 ชีวิตได้ และมีคนตระโกนโหวกเหวก

ผ่านเครื่องขยายเสียง ด่าทอ นายกทักษิณฯ และนายกยิ่งลักษณ์......

              เราเดินมาจากรถไฟฟ้า BTS ข้างบน

ก็ชะโงกหน้าดูว่าเสียงจากเครื่องขยายเสียงที่ดังลั่นทำร้ายโสตประสาทเรานั้นมาจากไหน  อ้อ พวกต่อต้านรัฐบาลนั้นเอง ...

ไหน ดูสิ มีคนมากน้อยแค่ไหน เมือชะโงกหน้าลงไปดู เรายิ้มขำๆ ในใจ มีคนเพียง 10 กว่าคน หรือไม่เกิน 20 คนเท่านั้น หยอมแหยมมาก เราดูว่าพวกที่ดูอยู่บนสะพานลอยนั้น เป็นพวกเดียวกันกับพวกข้างล่างด้วยหรือเปล่า ถ้าเป็นพวกเดียวกัน เวลาด่าทอนายกทักษิณ มาเชียร์เย้วๆ ตามไปด้วย เรากะว่าจะด่ากลับไปดังๆ เลย ก็ปรากฎว่า พวกนั้นคงเป็นไทยมุง หรือผ่านมาเฉยๆ หรือนัดหมายบนสะพานลอยก็แล้วแต่ เพราะไม่มีใครมีอาการ เชียร์หรือเออออห่อหมกไปด้วยเลย ......

           เราแกล้งพูดดังๆ ให้พวกเกาะราวสะพานได้ยินว่า บ้านเมืองก็สงบดีแล้ว ไม่รู้ไอ้พวกนี้จะประท้วงถ่วงความเจริญประเทศชาติไปถึงไหน...ไปยืนฟังเสียเวลาทำมาหากินเปล่าๆ มีคนหันมามองเรา แล้วก็ยิ้มๆ ให้ แต่อย่างน้อยก็ได้ผล คนกลุ่มหนึ่งที่เกาะราวสะพานฟังอยู่ก็แตกกระจายกันไป คนละทิศละทาง

เราเดินผ่านไปแล้ว.....คิดในใจว่านับวัน พวกฝ่ายต่อต้านรัฐบาลก็จะมีคนให้ความสนใจและสนับสนุนน้อยลงเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเครื่องขยายเสียงที่ดังลั่นนั้นลำพังจำนวนคนประท้วง แค่ 10 - 20 คน คงไม่มีผลอะไร แถมแต่ละคนก็ดูท่าทางเหมือนเกณฑ์มา.. เดินถือป้ายสะเปะสะปะ ไร้พลัง..ไม่มีท่าทางฮึดฮัด แอคทีฟ เข้มแข็งแต่อย่างใด

            พลางคิดในใจว่า วันนี้ประชาชนเสื้อแดงเขานัดชุมนุมที่ โบนันซ่า ทางไปเขาใหญ่ใช่ไหม ไม่รู้คนจะแน่นขนัดสักแค่ไหน....รถจะติดสักเพียงใด แต่นั้นหล่ะ ยิ่งคนมากเท่าไร มันก็แสดงว่า รัฐบาลนี้ได้ฐานเสียงจากประชาชนเข้มแข็งมากขึ้นเท่านั้น เลือกตั้งกี่ครั้งก็ชนะ หากไม่มีการเล่นตุกติก ปฏิวัติรัฐประหารตามแนวถนัดของพรรคมารเสียก่อนนะเออ...