เรื่องที่ 1 คำถามที่ถามคุณโบกกรักตอบ
ผมอ่านกระทู้ P11764621 ของคุณ แล้วผมยังมึนนะว่า ตกลงคุณตอบคำถามที่ผมถามในกระทู้ P11763142 ไว่ตรงไหนครับ ผมขอทวนคำถามเดิมสักนิดนะ ผมถามว่าอย่างนี้ “... ขอสอบถามคุณโบกกรักไว้สักนิดตรงนี้ว่า คดีใดหรือครับของคตส. ที่คตส สอบสวนเอง ส่งฟ้องเอง ทำตัวเป็นอัยการ อย่างที่คุณทองรำไรว่าไว้ แล้วสุดท้ายมีผลให้ตัดสินคดีออกมา จนน่าสงสัยว่าผู้ถูกกล่าวหาจะโดนใส่ความ เพราะการที่คตส ทำตัวเป็นอัยการสั่งฟ้งอเสียเอง คดีใดครับ ??? ช่วยตอบมาให้กระจ่างสักหน่อย”  ตกลงคดีใดครับ

    เรื่องที่ 2 รธน.2549 และรธน 2550 มาตรา 309 ครอบคลุมเพียงใด
คุณโบกกรักครับ คุณอ้างรธน.2549 มาตรา 36 และ 37 ที่ว่า กระทำในวันที่กล่าวนั้นหรือก่อน หรือหลังวันที่กล่าวนั้น หากการกระทำนั้นผิดต่อกฎหมาย ให้ผู้กระทำพ้นจากความผิดและความรับผิดโดยสิ้นเชิง และมาต่อด้วย รธน.2550 โดยโคดมาตรา 309 ลงมาอย่างผิดๆว่า

คุณโบกกรักลงไว้ว่า .....มาตรา 309 กล่าวไว้ว่า บรรดาการใดๆ ที่ได้รับรองไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช 2549 ว่าเป็นการชอบด้วยกฎหมายและรัฐธรรมนูญ รวมทั้งการกระทำที่เกี่ยวเนื่องกับกรณีดังกล่าวไม่ว่าก่อนหรือหลังวันประกาศใช้รัฐธรรมนูญนี้ ให้ถือว่าการนั้นและการกระทำนั้นชอบด้วยรัฐธรรมนูญนี้ หากการกระทำนั้นผิดต่อกฎหมาย ให้ผู้กระทำพ้นจากความผิดและความรับผิดโดยสิ้นเชิง

มาตรา 309 นั้น ไม่มีท่อนท้ายสุดที่คุณต่อแสริมเข้ามานะครับ ท่อนที่คุณว่า “หากการกระทำนั้นผิดต่อกฎหมาย ให้ผู้กระทำพ้นจากความผิดและความรับผิดโดยสิ้นเชิง” ท่อนนี้ไม่มีอยู่ในมาตรา 309 นะครับคุณโบกกรัก ความในมาตรา 309 มีเพียงเท่านี้ครับ

มาตรา ๓๐๙  บรรดาการใด ๆ ที่ได้รับรองไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช ๒๕๔๙ ว่าเป็นการชอบด้วยกฎหมายและรัฐธรรมนูญ รวมทั้งการกระทำที่เกี่ยวเนื่องกับกรณีดังกล่าวไม่ว่าก่อนหรือหลังวันประกาศใช้รัฐธรรมนูญนี้ ให้ถือว่าการนั้นและการกระทำนั้นชอบด้วยรัฐธรรมนูญนี้

  คำว่าชอบด้วยรัฐธรรมนูญ หมายความว่าอย่างไร

คำว่าชอบด้วยรัฐธรรมนูญในมาตรา 309 นั้นมีความหมายว่าประกาศ คำสั่ง และการกระทำของคณะปฏิรูปได้รับการรับรองว่าเป็นกฏหมายที่ใช้ได้ ไม่ได้หมายความว่าได้รับรองให้ประกาศ คำสั่ง และการกระทำของคณะปฏิรูปหรือสิ่งที่ตามมา มีศักดิ์เสมอเท่ารัฐธรรมนูญ หรือเป็นตัวรัฐธรรมนูญเสียเอง หรือจะมาขัดแย้งกับรัฐธรรมนูญมาตราอื่นๆได้

ความจริงข้อนี้เห็นได้จากหลังจากรัฐธรรมนูญ 2550 ประกาศใช้เป็นกฎหมายสูงสุดแล้วตั้งแต่ 24 สิงหาคม 2550  ได้มีพระราชบัญญัติแก้ไขประกาศคณะปฏิรูปการปกครองฉบับที่ 30 เรื่องการตรวจสอบการกระทำที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่รัฐออกมา ในราชกิจจานุเบกษา 5 กันยายน 2550 นั้นคือภายหลังจากรัฐธรรมนูญ 2550 มีผลแล้ว  ซึ่งศาลรัฐธรรมนูญได้เคยวินิจฉัยให้การรับรองพระราชบัญญํติฉบับนี้ว่ามีผล และพระราชบัญญัติแก้ไขประกาศคณะปฏิรูปการปกครองบับนี้ ปัจจุบันก็ยังใช้อยู่

  ไม่มีศักดิ์เท่ารัฐธรรมนูญ แต่เป็นเพียงกฆมายฉบับหนึ่ง ซึ่งจะขัดแย้งกับรัฐธรรมนูญไม่ได้
หากประกาศ คำสั่ง หรืออะไรก็ตามที่รัฐธรรมนูญ 2550 รับรองว่าชอบด้วยรัฐธรรมนูญนั้น ถูกตีความหมายว่ามีศักดิ์เสมอรัฐธรรมนูญแล้วไซร้ บรรดาประกาศ คำสั่ง หรืออะไรก็ตาม จะต้องถูกแก้ด้วยการออกกฎหมายรัฐธรรมนูญ ไม่ใช่ออกเป็นพระราชบัญญัติอย่างที่ได้ชี้ให้เห็นนี้   (ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือการแก้รัฐธรรมนูญมาตรา 190 ที่เพิ่งผ่านสภาวาระแรกเมื่อวันก่อน ต้องออกเป็นกฎหมายรัฐธรรมนูญ ไม่ใช่พระราชบัญญัติ )

ดังนั้น โดยสรุป มาตรา 309 นั้นรับรองประกาศ คำสั่ง และการปฏิบัติเกี่ยวกับคณะปฏิรูปไว้ว่าชอบด้วยรัฐธรรมนูญนั้น มีความเพียงว่า เป็นกฎหมายใช้ได้เหมือนกฏหมายอื่นเท่านั้น มิใช่เป็นตัวรัฐธรรมนุญเสียเองหรือไปมีศักดิ์มีอำนาจที่จะไปค้านกับรัฐธรรมนูญมาตราอื่นๆ อันเป็นกฎหมายหลัก อันเป็นไปตามแนวฎีกาที่เคยมีการวินิจฉัยเรื่องนี้ไว้ และดังนั้น ประกาศ คำสั่ง หรือการปฏิบัติใดๆ ก็มิอาจจะละเมิดฏหมายรัฐธรรมนูญมาตรา 39 ที่ใช้อยู่ในปัจจุบันไปได้ โดยมาตรา 39 ของรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันบัญญัติไว้ว่า บุคคลต้องรับผิดทางอาญา หากกระทำการที่กฎหมายบัญญํติไว้ขณะนั้นว่าเป็นความผิด

ดังนั้น กรุณาอย่าไปนึกตีความเอาเองลอยๆครับคุณโบกกรัก ( อาจเป็นเพราะคุณไปอ่านมาตรา 309 ฉบับดัดแปลง จนทำให่คุณเกิดความเข้าใจผิดๆไป ?) ที่จริงคุณใช้สามัญสำนึกง่ายๆก็ได้ มีประเพณีปฏิบัติที่ไหน ที่กฎมายรัฐธรรมนูญจะไปรับรองให้มีการละเมิดกฎหมายอาญาของบ้านเมืองได้ มันไม่มีหรอกครับคุณ และการตีความมาตรา 309 ก็ชัดอยู่แล้ว บัญญัติไว้เพียงว่าประกาศ คำสั่งเหล่านั้น เป็นกฏหมายที่รัฐธรรมนูญ 2550 ถือว่าชอบและใช้ได้ ซึ่งก็จะไม่ต่างกับกฏหมายอื่นๆ ที่กำลังใช้อยู่ในเวลานี้  นั้นคือ จะไปขัดหรือแย้งกับรัฐธรรมนูญมาตราอื่นไม่ได้

    ฝากถึงคุณแมวน้ำสีคราม
การที่อัยการหรือเจ้าพนักงานการยุติธรรมที่ได้รับอำนาจให้ฟ้องคดี ได้ทำการฟ้องคดีไปแล้ว ผลปรากฏว่าคดีนั้นแพ้แก่ผู้ถูกกล่าวหา ไม่ได้หมายความว่า อัยการหรือเจ้าพนักงานการยุติธรรมที่ได้รับอำนาจให้ฟ้องคดี จะมีความผิดในข้อหา ปฏิบัติหน้าที่มิชอบเพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น หรือฟ้องผู้อื่นต่อศาลว่ามีการกระทำผิดอาญาด้วยความเท็จ อันเป็นความผิดตามมาตรา 157 และ 175 เสมอไป

มันขึ้นกับข้อเท็จจริงว่าอัยการหรือเจ้าพนักงานการยุติธรรมที่ได้รับอำนาจให้ฟ้องคดี ได้ ปฏิบัติหน้าที่มิชอบเพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือไม่ หรือปฏิบัติไปตามหน้าที่ของตนในการฟ้งอคีดตามปกติวิสัย  หรือได้จงใจจะฟ้องผู้อื่นต่อศาลว่ามีการกระทำผิดอาญาด้วยความเท็จหรือไม่ หรือฟ้องไปตามหลักฐานตามหน้าที่ที่ตนมี หากจงใจปฏิบัติหน้าที่ให้ผู้อื่นเกิดความเสียหายหรือจงใจใช้หลักฐานเท็จฟ้องศาล แบบนี้จะอย่างไร คตส ก็มิพ้นผิด และมาตรา 309 ก็ไม่ได้รับรองให้กระทำผิดเช่นนี้ได้ เพราะมาตรา มาตรา 39 ของรัฐธรรมนูญบัญญัติไว้ชัดเจนว่า   บุคคลจะต้องรับผิดทางอาญา หากกระทำการอันกฎหมายที่ใช้อยู่ในเวลาที่กระทำนั้นบัญญัติเป็นความผิด การกระทำของคตส มิอาจจะมาขัดมาตรา 39 ได้ค

ไม่มีใครสามารถจะหลีกพ้นมาตรา 39 ไปได้ ตราบเท่าที่มาตรานี้ยังอยู่ในรัฐธรรมนูญที่ใช้เป็นกฎหมายสูงสุดของประเทศอยู่ ไอ้ที่คุณเห็นว่าคดีจบแล้ว ทำไมคตส ไม่ถูกฟ้องกลับ นั้นเพราะผู้ถูกกล่าวหา เขาไม่สามารถหรือยังไม่สามารถพิสูจน์ได้สิครับว่า คตตส จงใจปฏิบัติหน้าที่เพื่อให้เกิดความเสียหาย หรือคตส ฟ้องผู้อื่นต่อศาลว่ามีการกระทำผิดอาญาด้วยความเท็จ อย่าลืมนะครับว่า หลักกฏฆมายอาญา บุคคลหรือคตส จะต้องรับผิดก็ต่อเมือกระทำโดยเจตนา หากคตส มิได้มีเจตนา แต่ได้กระทำไปตามหน้าที่ของตน เช่นนี้ ก็จะไม่ผิด

และประเด็นที่ผมถกมาแต่ตนนั้น ก็ชี้ให้เห็นว่า คตส ต้องปฏิบัติภายใต้รัฐธรรมนูญมาตรา 39 ไม่จงใจปฏิบัติหน้าที่เพื่อให้เกิดความเสียหายจงใจ ฟ้องผู้อื่นต่อศาลว่ามีการกระทำผิดอาญาด้วยความเท็จ เพราะหากทำเช่นนั้น เท่ากับฝ่าฝืนรัฐธรรมนูญมาตรา 39 และตามแนววินิจฉัยศาลฎีกา มาตรา 309 ไม่ครอบคลุม

สำหรับคำถาม 10 ข้อของคุณโบกกรัก ขอยกไปตอบอีกกระทู้ เพราะมันจะยาวไป