กรณี อ.วรเจตน์ โดนดักทำร้าย

หากเรามองผิวเผิน  ก็จะมองเป็นเรื่องทำร้ายร่างกายกันธรรมดา เป็นคดีเล็ก ๆ น้อย ๆ  เพียงแต่คนถูกทำร้ายเป็นบุคคลที่มีชื่อในสังคม สังคมเลยจับจ้องให้ความสนใจ

แต่ความจริง   มีอะไรในเรื่องนี้เยอะครับ   โดยเฉพาะเรื่องสำนวนฟ้องและคำพิพากษาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

ซึ่งอาจเป็น "จุดเปลี่ยน" อันสำคัญสำหรับสังคมไทยเลยก็ว่าได้

ลองย้อนอดีตดูครับ

ปาไข่   โดนจำคุก (รอลงอาญา)

ปาขี้   โดนจำคุก (หลายวัน)

เทเลือด   นี่โดนหนัก  8 เดือนเต็ม ๆ

ไม่นับขับรถไล่บี้ตำรวจที่โดนแค่รอลงอาญา

ฯลฯ

แล้วมันเกี่ยวกับกรณี อ.วรเจตน์ โดนทำร้ายอย่างไร ?

ประมวลกฎหมายอาญา   บัญญัติไว้ว่า

มาตรา 295 ผู้ใดทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กาย หรือจิตใจของผู้อื่นนั้น ผู้นั้นกระทำความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินสี่พันบาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับ

มาตรา 296 ผู้ใดกระทำความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ถ้าความผิด นั้น มีลักษณะประการหนึ่งประการใดดังที่บัญญัติไว้ใน มาตรา 289 ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับ

...............

คดีนี้   หากจำเลยโดนโทษแค่ปรับ หรือรอลงอาญา    ประเทศไทยจะเกิด "จุดเปลี่ยน" ครั้งสำคัญครับ

คืออาจมี "วัฒนธรรม" การดักทำร้ายกันอย่างไม่เกรงกลัวความผิด   เป็น "วัฒนธรรมเลียนแบบ" อันพิลึกเลยล่ะครับ

ฉะนั้น   สำนวนส่งฟ้อง และคำพิพากษา  จึงเป็นสิ่งที่สังคมต้องจับตามมอง  ว่าจะกลายเป็น "เงื่อนไข" ของความวุ่นวายหรือไม่

อย่าประมาทนะครับ   ประเทศไทยนี่  อะไร ๆ ที่มองว่าเกิดขึ้นไม่ได้นี่ มันเกิดขึ้นเป็นประจำ

ฆ่าคนตายไม่ติดคุกก็เกิดได้  พยายามฆ่าไม่ติดคุกก็เกิดได้  แต่เทเลือด หรือปาไข่ปาขี้ที่ไม่มีผลต่อร่างกายหรือชีวิตผู้ใดเลยกลับติดคุก  

และไม่ต้องไปเอ่ยถึงคำที่ว่า "เหลืองลืมขัง  แดงขังลืม"  

หากจำเลยรอดคุก   มันจะสร้างความตระหนกให้แก่สังคมอย่างยิ่งครับ   ใครมีอำนาจ มีปืน ก็สบาย ๆ  แต่ประชาชนอย่างคณะนิติราษฎร์ หรือใครอื่นใดที่มีความคิดความเห็นต่างจาก "อำนาจ" นี่  คงต้องระมัดระวังตัวเป็นอย่างยิ่ง  เพราะอาจโดนต่อยเอาง่าย ๆ   เป็นการ "ปิดปาก" และ "ห้ามแสดงออก" ทางอ้อมได้ด้วยนะครับ

คดีนี้   ส่วนตัวผม   มองว่าจำคุกไม่น่าต่ำกว่า 6 เดือนครับ  ไม่มีรอลงอาญา    เพราะมันไม่ใช่คดีทำร้ายร่างกายกันปกติธรรมดา ๆ  แต่มันมีการวางแผน  ไตร่ตรองไว้ก่อน  เจตนาทำร้ายร่างกายผู้อื่นที่ไม่เคยมีอะไรบาดหมางกันมาก่อน ไม่รู้จักกันมาก่อน  ถือว่าเป็นพฤติกรรมร้ายแรงต่อสังคม  และถึงจะมอบตัว แต่พฤติกรรมจำเลยก็ไม่ม่ทีท่าที่จะสำนึกในความผิด  แต่ดูเหมือนเป็นการมอบตัวเพื่อแสดงความกร่างและผลทางคดีเท่านั้นเอง

หากจำเลยโดนจำคุก   สังคมก็สงบครับ  แต่หากไม่   รับรองได้เลยครับ  แม้กระทั่งศาลก็อาจจะไม่กล้าเดินถนน  หรือลานจอดรถ   คงประสาทเสียกันไปทั้งประเทศ

น้ำผึ้ง  บางทีแม้เพียงหยดเดียวก็ทำให้เกิดสงครามใหญ่ได้ครับ

การจ้องโค่นล้มกันในทางการเมืองในวันนี้   เป็นแบบที่ว่าเผลอไม่ได้   เผลอเมื่อไรเรื่องอะไรจะโดนใช้เป็นเงื่อนไขในการปลุกระดมทันที   มีการพยายามสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นอยู่ตลอด   มีทั้งหน้าฉากและหลังฉาก    การปฏิวัติก็มีทีท่าเกิดขึ้่นได้ทุกเมื่อ

ครับ  ล้วนแต่คนดี  รักชาติบ้านเมือง  รักสถาบันทั้งนั้นครับที่หาเรื่องให้มันวุ่นวายอยู่นี่ (เช่น ตรรกะที่ว่า มีแค่ 15 ล้าน จะสู้ 25 ล้านที่ไม่เลือกได้อย่างไรนี่  มันก็น่าสมเพชอย่างยิ่งครับ  ออกจากปากนักวิชาการ หัวหน้าพรรค ปชป. หรือแม้กระทั่งคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนดีของบ้านเมือง  ได้ยินแล้วปวดตับสุด ๆ)

อย่าลืมเรื่องนี้นะครับ  เพราะคิดว่าคำพิพากษาน่าจะมีขึ้นไม่เกิน 1 เดือนนับจากนี้