วิธีคิดของคนฉลาด  เขาจะคิดยังงี้นะครับ

คิดว่าการจัดซื้อจัดจ้างมันโปร่งใสไหม  มีการโกงกินไหม  มีอะไรไม่ชอบมาพากลไหม  มีเงื่อนไขหลังการขายอย่างไร   สมควรไหม คุ้มค่าไหม

ให้เด็กไปแล้ว  มันจะมีผลไม่ดีหรืออันตรายต่อเด็กหรือไม่อย่างไรแค่ไหนแบบใด

ไม่ใช่ตะบันค้านกันอยู่แบบนี้   ค้านกันในเรื่องความคุ้มค่าในการแจกเด็ก   ค้านกันในเรื่องอะไร ๆ ต่ออะไรที่ไร้สาระซะจริง ๆ

ไม่เชื่อผมก็เถียงมานะครับ  ผมไม่เถียงก่อนล่ะ  เพราะเบื่อที่จะเถียงแล้ว  เถียงไปก็หายหัวไปสักพัก  แล้วก็กลับมาเถียงใหม่  วนประเด็นอยู่นั่นแหละ

อย่างสองสามวันมานี่  ก็เรื่อง คตส.  ปรส.  ค่าเงินบาท   เฮ้อ...  ที่ถกกันจนหายหัวไปนานนน...    ครบรอบที่จะคิดอะไรถกอีกแล้วมั้ง  เลยขุดของเขาขึ้นมาเล่นอีก

หล่อเซ็ง

การศึกษา  ไม่ใช่การลงทุนครับ   ไม่มีกำไร    แต่คือการหว่านพืชหวังผล  หวังผลได้ต้นไม้งาม ได้ดอกไม้สวย  ได้กิ่งก้านผลที่มีค่า

ซึ่งมันต้องครบ   ทั้งพันธุ์พืชดี  ดินดี  น้ำดี  อาหารเสริมดี  อากาศดี  ฯลฯ

แต่ถ้าจะรอให้มันครบ   ก็คงไม่ต้องหว่านกันล่ะครับ    ฉะนั้น มันก็ต้องหว่านไปเรื่อย ๆ ปรับแต่งแปลงแก้ไปเรื่อย ๆ   กว่าจะได้ไม้งามสักต้นมันก็ต้องอดทน  รอเวลา หมั่นดูแล

ประเทศเราลงทุนสูญเปล่าไปในสารพัดโครงการครับ   ถ้าจะมีโครงการเพื่อการศึกษาที่อาจได้ผลแค่ 10 %    ก็ทำเถอะครับ

เด็กหมื่นคน   ได้ผลสิบเปอร์เซนต์ก็พันคน

มากกว่าพรรคการเมืองเอี้ย ๆ ห่วย ๆ  อายุ 70 ปีเยอะครับ

ที่นา 321 ล้านไร่   มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับที่จะหว่านพืชได้ทั่วทุกพื้นที่  มันก็ต้องค่อย ๆ หว่านไป

ไอ้ที่หว่านไปก่อนก็ใช่ว่าจะได้เปรียบเสมอไป   ข้อบกพร่องมันมี   พื้นที่ที่หว่านทีหลังก็จะได้รับรู้ข้อบกพร่องนั้นไปด้วย   อย่าไปมัวคิดเรื่องได้เปรียบเสียเปรียบเลยครับ

การทำให้เด็กได้เรียนรู้  ได้มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์   ได้หนึ่งคนก็สร้างคนหนึ่งคนครับ

อย่าไปคิดมาก    สร้างคนฉลาดได้หนึ่งคน  มันมีค่ากว่าคนโง่ ๆ ร้อยคนครับ

การหว่านพืช  ได้ไม้หงิกไม้งอบ้าง  ไม่โตบ้าง  ยืนตายซากบ้าง  มันก็เป็นเรื่องธรรมชาติ  ก็แก้ไขให้มันดีขึ้น

เฮ้อ...

มันเป็นเรื่องการศึกษาครับ  แทปเล็ตก็คืออุปการณ์การศึกษา  ถ้ามันไม่ได้ผลก็ช่างหัวมันปะไร  แต่อะไรก็ตามในการทางการศึกษา  มันก่อให้เกิดการเรียนรู้ขึ้นทั้งนั้นแหละครับ

เอดิสัน  กว่าจะได้หลอดไฟ   ทดลองพลาดไปหลายร้อยครั้ง   วิธีคิดของเขาก็คือ เขาไม่ได้พลาด แต่เขารู้วิธีที่ไม่ถูกตั้งหลายร้อยครั้งต่างหาก

และวันนี้คนเราก็เป็นหนี้เอดิสันกันทั้งโลก

เพราะหากเอดิสันคิดแบบคนไทยบางกลุ่มคิด  คิดว่าไม่คุ้ม ไม่ควร   ป่านนี้เราอาจจุดตะเกียงกันอยู่ก็ได้นะครับ

อย่าลืมครับ   นี่คือเรื่องของการศึกษา การเรียนรู้  การปลูกฝังความใฝ่รู้ใฝ่เรียน  กระตุ้นการเรียนรู้

อย่าลืมครับ   ว่าสิ่งที่ได้กลับมาคือ ความรู้และปัญญา  

บ๊ะ   พูดแล้วอยากเป็นครูบ่ะ    จะเอาแทปเล็ตห้อยคอให้มันเท่ไปเลย  

ดูการจัดซื้อจัดจ้างเป็นหลักดีกว่าครับ   ดีกว่าที่จะมามองกันว่าไม่คุ้มไม่ควรกับเด็ก