|
ผมก็ตั้งหัวข้อให้มันดูน่าเข้ามาด่าเท่านั้นล่ะครับ เดี๋ยวกลัวจะไม่เข้ามาอ่านกัน
คืองี้ครับ สองสามวันนี้หลายท่านเข้ามาโพสดูถูก เยอะเย้ย ถากถางผมเรื่องการสอบตกถึง3ครั้งในการลงสส.ของผม
และก็มีบางท่านบอกว่า สมัยนี้เค้าไม่ซื้อเสียงกันแล้ว
ผมจะเล่าให้ฟังเป็นวิทยาทาน
ทุกคน(รวมทั้งตัวผม)รู้กันดีอยู่ว่าการเลือกตั้งในบ้านเรานั้นเป็นการต่อสู้กันของพรรคการเมืองเพียงแค่ 2 พรรค คือ เพื่อไทย กับ ปชป. ส่วนพรรคอื่นๆนั้นมีโอกาสแค่เพียงในฐานที่มั่นของตน เช่น ชาติไทย นอกจากนั้นเป็นพรรคที่แทบไม่มีโอกาสอยู่แล้ว เพราะคนไม่รู้จักพรรค และตัวบุคคลไม่แข็งพอ
ผมลงเลือกตั้งครั้งแรกเมื่อปี 50 ในสังกัด มัชฌิมาธิปไตย มีคุณประชัย เลี่ยวไพรัตน์ เป็นหัวหน้าพรรค ในตอนนั้นมีแต่คนถามผมว่า ทำไมไม่ลงพรรคใหญ่ จะมีโอกาสมากกว่า
ที่นี้ก่อนจะเล่าต่อ ผมขอขั้นด้วยวิธีการคัดเลือกผู้สมัครของพรรคใหญ่ทั้งสองพรรค คือคนที่จะได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนพรรคเพื่อลงสมัครสส. จะต้องมีคุณสมบัติอันหนึ่งอันใดในสองข้อนี้
1. มีต้นทุนเสียง
2. มีต้นทุนเงิน
มีต้นทุนเสียง คือ บุคคลที่เป็นที่รู้จักเป็นอย่างดีในเขตพื้นที่ๆจะลงสมัคร ให้เข้าใจง่ายๆคือพวกที่ลงพรรคไหนก็ชนะ คนจำพวกนี้ พรรคใหญ่จะแย่งตัวกันโดยกำหนดราคาค่าตัว เช่น 30 ล้าน 50 ล้าน
ส่วนพวกมีต้นทุนเงินนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ไม่แข็งในพื้นที่ แต่มีเงินสนับสนุนให้พรรค และสนับสนุนตัวเองในการสู้เลือกตั้งในกรณีลงแบบเขต
หากเป็นกรณีบัญชีรายชื่อ บริจาคมากก็ยิ่งได้ลำดับต้นๆ
และพวกสุดท้ายคือพวกไม่มีสองข้อแรก แต่ประมาณว่าพอจะมีเส้นสายกับผู้ใหญ่ในพรรคที่เป็นผู้จัดโผผู้สมัครในแต่ละภาค ซึ่งแยกย่อยไปได้อีกดังนี้
1. อยากลงเพราะอยากได้เงินที่พรรคจะสนับสนุนให้เพื่อสู้เลือกตั้ง (พวกนี้จะเอาเงินที่ได้ไปหาเสียงแค่ส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็นส่วนน้อย แต่เงินส่วนใหญ่จะเก็บไว้ใช้)
2. อยากลงเพราะกะเกาะกระแสพรรคเข้าวิน (พวกนี้จะสู้เต็มวงเงินที่ได้รับมา และอาจควักทุนส่วนตัวบ้างตามกำลัง)
จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม หากได้รับคัดเลือกจากพรรคแล้ว ไม่ว่าจะเข้ามาโดยวิธีใดก็ตาม ผู้สมัครจะได้รับเงินสนับสนุนจากพรรค โดยแบ่งเป็นเกรด A B C
โดยแต่ละเกรด จะได้เงินสนับสนุนไม่เท่ากัน คร่าวๆ ดังนี้
A ได้ประมาณ 30 ล้านขึ้นไป
B ได้ประมาณ 20 ล้าน
C ได้ประมาณ 5-10 ล้าน
(ไม่รวมกรณีผู้สมัครบางท่านที่แจ้งความประสงค์ไม่รับเงินช่วยเหลือจากพรรค)
กลับมาเข้าเรื่องผมต่อ ในช่วงการลงเลือกตั้งครั้งแรกนั้น ผมรู้สึกว่าสังคมต้องการทางเลือกใหม่ๆ เพราะตอนนั้นมันขัดแย้งเหลือเกิน ผมจึงมองหาว่าตอนนี้ใครเหมาะที่จะมาเป็นตัวเลือกของประชาชน ประกอบกับคุณประชัย ประกาศตัวเป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งนายก ผมจึงตัดสินใจติดต่อกับพรรคมัชฌิมาซึ่งคุณประชัยเป็นหัวหน้าพรรค เพื่อขอเป็นตัวแทนลงสมัครสส
และก็ได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนในเขตบางนา พระโขนง สวนหลวง ประเวศ
ผลเลือกตั้ง ปชป ชนะยกทีม ส่วนตัวผมแพ้ได้ประมาณ 8000 คะแนน
และพรรคมัชฌิมาก็ไม่ประสบความสำเร็จ ได้สสเพียง 7 คน
จากนั้น พรรคมัชฌมาก็ถูกยุบ ผมและประชาชนกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีความคิดเห็นตรงกันว่า อยากทำพรรคการเมืองเล็กกันขึ้นมาเอง โดยไม่หวังผลอันใดในการเลือกตั้ง แต่ตั้งพรรคเพื่อมองผมในระยะยาว ค่อยเป็นค่อยไป คอยสื่อสารกับพี่น้องประชาชนในมุมเล็กๆ จึงได้จัดตั้งพรรคกันขึ้นมาเองในชื่อ พรรคธรรมาธิปัตย์ มีความหมายว่า ยึดเอาความบริสุทธิ์ยุติธรรม ความชอบธรรม เป็นที่ตั้ง โดยคณะผู้ก่อตั้งได้ให้เกียรติผมเป็นหัวหน้าพรรค ด้วยเหตุที่ว่าผมมีอายุน้อยที่สุดในกลุ่ม มีเวลาที่จะช่วยงานพรรคได้เต็มที่
ต่อมา เขตสาทร มีอดีตสส.เสียชีวิตไปท่านหนึ่ง จึงมีการเลือกตั้งซ่อม ซึ่งพื้นที่นี้เป็นเขต ปชป และปชปส่งคุณอภิรักษ์ลงสมัคร ส่วนเพื่อไทยคือคุณพงษ์พิสุทธิ์ ส่วนอีกพรรคหนึ่งเป็นพรรคเล็กเช่นกัน ชื่อพรรค ไทยพอเพียง และพรรคสุดท้ายคือพรรคธรรมาธิปัตย์ โดยพรรคส่งผมเป็นตัวแทน
ในตอนนั้นทุกคนในพรรคผมรู้กันดีอยู่ว่ายังไงๆก็สู้คุณอภิรักษ์ไม่ได้ แต่ก็ยังตัดสินใจที่จะส่งผู้สมัครลงสู้ เพียงเพื่อต้องการเวทีที่จะได้แสดงออกซึ่งความคิดเห็นที่แตกต่างท่ามกลางความขัดแย้งของสองพรรคการเมืองใหญ๋
ผลเลือกตั้งออกมาตามคาด ผมได้คะแนนไม่กี่ร้อย เพราะเป็นพรรคเล็กๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก และตัวผมเองก็เป็นบุคคลโนเนม เงินหาเสียงก็มีจำกัด
แต่อย่างน้อยผมก็ได้มีโอกาสหาเสียง ได้แสดงความคิดเห็นตามเวทีสาธารณะต่าง ซึ่งนั่นเพียงพอแล้วสำหรับพรรคเล็กๆพรรคหนึ่ง
ต่อมาคุณปุระชัยประกาศตัวรับใช้ประเทศชาติ และตัวผมเองก็เป็นหัวหน้าพรรคธรรมาธิปัตย์มาค่อนข้างนานพอสมควรแล้ว ควรจะเปิดโอกาสให้บุคคลที่เหมาะสมกว่าเข้ามาทำหน้าที่ เผื่อว่าพรรคจะได้ก้าวหน้าไปมากกว่าเดิม
ผมจึงตัดสินใจลาออกจากธรรมาธิปัตย์ มาสมัครเป็นสมาชิกพรรครักษ์สันติ และสมัครเป็นตัวแทนพรรคลงสมัครสส.เมือครั้งล่าสุด ในเขต สวนหลวง ประเวศ (เขตเล็ก)
ในตอนนั้น เหตุที่ผมลงสมัครกับพรรครักษ์สันติ ซึ่งก็มีพรรคพวกกันถามว่า ทำไมไม่ไปสมัครลงกับเพื่อไทยหรือปชป จะมีโอกาสได้กว่า
ผมตอบไปว่าแนวคิดไม่ตรงกัน และตอนนี้ประเทศชาติต้องการทางเลือกใหม่ ที่ไม่มีความขัดแย้ง เป็นเหตุผลเดิมอันเดียวกันกับตอนที่ผมตัดสินใจลงสมัครกับคุณประชัยเมื่อปี 50
ต่อมา พรรครักษ์สันติ ได้สส.เพียงแค่ 1 คน คือคุณปุระชัย ซึ่งในกรณีนี้จะเรียกว่าไม่ประสบความสำเร็จไม่ได้ เพราะในพรรครักษ์สันติ สมาชิกและผู้สมัครทุกคนรู้กันดีว่า อาจารย์ปุระชัย ตั้งใจที่จะทำพรรคในระยะยาว ค่อยไปค่อยไป ไม่ใช่พรรคเฉพาะกิจ มาเร็วไปเร็ว อาจารย์พุดเสมอว่า แค่คนเดียวยังไม่รู้จะได้รึเปล่าเลย ดังนั้น เมื่อผลออกมาแล้วได 1 คน ส่วนตัวผมถึอว่าประสบความสำเร็จ
สรุป ที่หลายท่านบอกว่าผมสอบตกเพราะนู่นนี่นั้น ผมไม่ดีบ้าง อะไรบ้าง
ผมไม่แคร์หรอกครับ เพราะแนวทางของสองพรรคใหญ่นั้น ผมรับไม่ได้
ถามว่าที่คุณบอกนโยบายพรรคไม่ซื้อแต่ผู้สมัครซื้อกันเอง ถ้าเป็นงั้นจริง พรรคจะสนับสนุนเงินอะไรตั้งเยอะแยะขนาดนั้น ทั้งๆที่กกต.ให้ใช้ได้ไม่เกิน 1.5 ล้านเท่านั้น
ถ้าผมอยากเป็นสส.มาก โดยที่ไม่ต้องคำนึงถึงจุดยืนอะไรเลย ผมคงวิ่งแจ้นไปสมัครกับพรรคใหญ่ไม่ดีกว่าหรือครับ ผมว่าผมก็พอมีปัญญาที่จะเสนอตัวได้ ในขณะที่ผู้สมัครหลายคนที่ชนะเลือกตั้ง บางคนไม่เคยลงพื้นที่ด้วยซ้ำ เป็นใครก็ไม่รู้ แต่วิ่งเต้นได้เป็นตัวแทนพรรคเพราะมีเส้นสาย สุดท้ายก็เกาะกระแสพรรคเข้าวิน ซื้อเสียงเข้าวิน โกงนับคะแนนเข้าวิน
จะหาว่าผมแพ้แล้วพาลก็ตามใจเถอะ
สุดท้ายนี้ผมย้ำอีกครั้งว่าผมไม่แคร์พวกคุณสักคนที่พูดจาถากถางผมในเรื่องนี้ครับ ผมภูมิใจที่มีจุดยืนของตนเอง และก็ไม่เคยเกาะกระแสใคร
ปล.
ที่ยังโต้ตอบกระทู้กับบางคนที่ชอบดูถูก ด่าว่า นั้น บอกตรงๆ ผมไม่กลัวหรอกครับ คุณก็น่าจะรู้ว่าผมพิมพ์ไปงั้นๆ เจอคนใหญ่มาเยอะแล้วครับ ทั้งค้าน ทั้งรัฐบาล ทั้งแกนนปช. แต่เค้าสุภาพกว่าพวกคุณหลายคนในที่นี้เยอะเลยครับ
ถ้าผมจะผิด ก็ตรงโง่เสียเวลาโต้ตอบกับหลายๆคนในที่นี้ซะมากกว่า
เพราะคนบางประเภท เป็นไงก็เป็นงั้น ไม่เคยเปลี่ยน (ผมเองก็ไม่เปลี่ยน ดังนั้นเชิญด่าต่อได้ตามสบายเลยนะครับ)
ด้วยความเคารพ
ธันวา ไกรฤกษ์
| จากคุณ |
:
TFEX 
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 เม.ย. 55 00:43:23
A:27.55.9.121 X:
|
|
|
| 
อย่าหาว่าผมสอนเลยนะครับ
