มีหลายคนเคยถามว่าคนเสื้อแดงสู้เพื่อประชาธิปไตยจริงๆหรือ? ดิฉันเป็นคนเสื้อแดงนปช.ขอตอบว่า ดิฉันต่อสู้มาตลอดเพื่อประชาธิปไตยที่เต็มใบอย่างแท้จริง
คนเสื้อแดงจะมีสโลแกนว่า ไม่เอาเผด็จการ ต่อต้านรัฐประหาร ต้องการประชาธิปไตยที่เต็มใบ
ดิฉันเริ่มไปร่วมกิจกรรม ไปร่วมชุมนุม ครั้งแรกที่สนามหลวงเพื่อต่อต้านการทำรัฐประหารเมื่อ 19 กันยายน 2549 ได้รัฐบาลเผด็จการมีนายกชื่อสุรยุทธ จุลานนท์
ทุกครั้งที่มีการนัดฟังปราศัยดิฉันจะตามไปฟังทุกครั้ง ตอนนั้นยังไม่มีคนเสื้อแดง มีแต่นปก.โดยมีแกนนำสำคัญ 3 คน คือ คุณวีระ มุกสิพงษ์ คุณจตุพร พรหมพันธ์ และคุณณัฐวุฒิ ไสยเกื้อ
นั่นคือ การที่ดิฉันออกมาแสดงจุดยืนว่าดิฉันไม่เอาเผด็จการคือรัฐบาลนายกสุรยุทธ และต่อต้านรัฐประหาร 19 กันยายน 2549
มีการร่างรธน.2550 ขึ้นมาใหม่ ดิฉันได้ร่วมรนณรงค์ที่จะไม่รับร่างรธน.นั้น เพราะไม่ได้มาจากรัฐสภาประชาชน แต่เป็นรัฐสภาที่ได้มาจากทหาร
ดิฉันลงคะแนนโนโหวต แต่รธน.2550 นั้นก็ผ่าน แต่จากการสอบถามผู้ลงคะแนนรับร่างเขาก็บอกว่าที่ลงให้ เพราะถ้าไม่ผ่าน
แล้วเขาจะเอารธน.ฉบับไหนมาให้ใช้ก็ไม่รู้ และถ้ารับไปก่อนแล้วค่อมาแก้ที่หลังก็ได้
การเลือกตั้ง ดิฉันเลือกพรรคพลังประชาชนและได้เป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาล เริ่มมี แต่สีงบอกเหตุหลายอย่างว่ารธน.2550 ไม่เป็นประชาธิปไตย
และองค์กรอิสระมีอำนาจมาก และหลายองค์กรแสดงบทบาทนอกเหนืออำนาจที่มีอยู่ โดยอาศัยการตีความที่เกินตัวบทกฎหมาย
มีการใช้พจนานุกรมมาตีความ ใช้กฎหมายลงโทษย้อนหลัง กรรมการพรรคทำผิดคนเดียว แต่ต้องยุบพรรคทั้งพรรคซึ่งรธน.ประเทศอื่นๆเขาไม่มีกัน
นายกจากพรรคพลังประชาชน 2 ท่านต้องตกจากเก้าอี้เพราะ รธน.ฉบับนี้
ดิฉันออกมาชุมนุมต่อต้านนายกที่ไม่ได้มาจากเสียงส่วนใหญ่ ได้เป็นนายกด้วยกระบวนการพิเศษ ศาล+ ทหาร+งูเห่า
ไปจัดตั้งกันในค่ายทหาร ไม่ได้แถลงการที่รัฐสภาตามกฎหมายกำหนด
ดิฉันร่วมออกมากับคนเสื้อแดงนปช.ทั้งปี 2552 และ 2553 เพื่อให้รัฐบาลมาร์คยุบสภา คืนอำนาจให้ประชาชนและมีการเลือกตั้งใหม่
แต่สีงที่ได้จากมาร์คแทนที่จะเป็นหีบเลือกตั้ง กลับเป็นหีบศพ พี่น้องดิฉันตายไป 98 ศพ บาดเจ็บ 2,000 กว่าคน
สีงที่ดิฉันได้บอกเล่ามาทั้งหมด คือการเคลื่อไหวของประชาชนคนเสื้อแดง
ผู้ไม่เอาเผด็จการ ต่อต้านรัฐประหาร ต้องการประชาธิปไตยแบบเต็มใบค่ะ
ประชา ธิปไตย ที่ใฝ่ฝัน
ประชาชน เท่านั้น ที่เป็นใหญ่
สามอำนาน มาจาก เราเลือกไป
ไม่ใช่ใคร ยัดให้ ไม่ต้องการ...