..กระทู้นี้เปลืองกิฟต์มาก...แต่ก็ไม่เสียดายครับ..
..ใครอยากเห็นตัวอย่างของ...สติปัญญากับวุฒิภาวะ..ทำงานประสานกันอย่างไร..ทั้งดีและมีไม่พอ....มีให้ดูในหลายความเห็น..
..โดยเฉพาะ..จขกท..คุณน้ำมิตร..น่าเกรงขามมาก..
..อ่าน"ความเห็นต้นตออันสร้างความขุ่นเขือง"..นั้นแล้ว..ก็เห็นประเด็นอยู่.
...คิดว่าเจ้าตัวคงไม่รอบคอบ..ในการคิดก่อนเขียน...ด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์..บวกกับ..ประสบการณ์..การพบเห็น"ชีวิต"ยังไม่มากพอ..
..ส่วนความเห็นคุณเขียว..ก็คงเป็นแบบที่เธอเป็น..อย่าไปถือสาอะไรเลยครับ..อ่านเอาขำๆ ก็พอ..เหมือน..จขกท..รู้สึกและแสดงไว้ในหัวข้อกระทู้..
.........................................................................................................
ป.ล..แบบยาวๆ...แบบนอกเรื่อง..
...หลายครั้ง..อ่านบางความเห็นในบางกระทู้....ไม่ใช่กระทู้นี้นะครับ..คุณน้ำมิตรอย่าเพิ่งตาเขียว...
..หลายกระทู้..หลายความเห็น..อ่านแล้วเหมือนกำลังดูบ้านทรายทอง..เวอร์ชั่นราชดำเนิน....เหมือน...พจมาน...หม่อมแม่..หญิงใหญ่..ชายกลาง..หญิงเล็ก....ชายน้อย...เพื่อนๆ..พจมาน..คุณชาย..คุณหญิง...คนใช้..คนสวน..คนขับรถ..ประมาณนายว่า( ^o^ )พลอย..ก็เยอะ..
...เป็นไปได้ว่า.ก.สุรางคนางค์..มองความเป็นไปของชีวิตคนไทย..สังคมไทยได้อย่างถึงแก่น...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอย่างไร..ความเจริญก้าวหน้า..ทางวัตถุ..เทคโนโลยี่จะมากเพียงใด...มีการศึกษาขนาดไหน...พฤติกรรมความคิดของคน..ก็ไม่เคยห่างจากตัวละครในบ้านทรายทอง..ตามเวลาและความเจริญรุ่งเรืองที่เปลี่ยนไป..
...นี่คงคือสิ่งที่เรียกว่า..อมตะ..บ้านทรายทอง..คือแบบจำลองคุณลักษณะชีวิตและพฤติกรรมคนในสังคมไทย..นั่นเอง..
..นับถือ..ก.สุรางคนางค์..จริงๆ...ใครที่บอกว่า..บ้านทรายทองเป็นนิยายน้ำเน่า...ถือว่า..ตาไม่ถึง..
..ใครจะมาประเคน..ก็เชิญ..นะครับ