จากนักฆ่าอำมหิต "เสียเท่าไรก็ยอมเสีย" สู่ปาหี่ระดับชาติ "จำลองพาคนไปตาย" บทเรียนที่คนไทยต้องตื่นรู้เท่าทันพวกนี้ได้แล้ว.
|
|
จะะมีภาพประกอบสองภาพครับ (จขกท.แค่หล่อ แปะสองภาพไว้ด้วยกันไม่เป็น)
ภาพแรก
จะเป็นข้อมูลเรื่อง "เสียเท่าไรก็ยอมเสีย"
เป็นข้อมูลที่เชื่อถือได้ (และคิดว่า หากคน ๆ นี้ตายเมื่อไร ความเลวและอำมหิตคงทะยอยออกมาอีกเยอะ)
เพราะเป็นข้อมูลจากผู้อยู่ในเหตุการณ์ (เหมือนเหตุการณ์สุมหัววางแผนโค่นทักษิณกันที่บ้านนาย ป. แถวสุขุมวิท)
ผู้เล่าเรื่องราวยังมีชีวิตอยู่ หากไม่ใช่เรื่องจริง คงไม่กล้าเล่า เพราะวันนี้ บารมี พล.อ. ป. คับแผ่นดิน
ที่สำคัญ เรื่องสุมหัวกันวางแผนโค่นทักษิณที่บ้านนาย ป. สุขุมวิท เป็นสิ่งยืนยันได้ดีว่า
สิ่งที่เขาเล่า คือเรื่องจริง เพราะตัวละครต่างก็ออกมายอมรับกันว่า ไปพบปะกันที่ันั่นจริง
แต่ก็อ้อมแอ้มแถ ๆ ไถ ๆ ไปว่า แค่ไปทานข้าวกัน
เป็นภาพที่ฉายให้เห็นความเลว และอำมหิตของ "คนดี" ที่ไม่เคยนึกถึงสิ่งใด นอกจากอำนาจ
คำว่า "ผมพอแล้ว" ก็แค่น้ำยาบ้วนปาก คือวาทกรรมลวงโลกเท่านั้นเอง
เป็นคนที่ไม่เคยคิดอะไรนอกจากกุมอำนาจไว้ักับตัวเอง และไม่เคยใช้วิถีประชาธิปไตย
นอกจากการใช้กำลังเข่นฆ่า และรัฐประหาร ไม่คำนึงถึงความสูญเสียของบ้านเมืองที่จะตามมา
ทำไมถึงต้องล้มสุจิตดาให้ได้ ?
ต้องล้ม เพราะหากปล่อยสุจินดาอยู่ต่อไป สุจินดาและเพื่อนร่วมรุ่นจะเรืองอำนาจในกองทัพ
จะทำให้ พล.อ. ป. หมดอำนาจ การ "เสียเท่าไรก็ยอมเสีย" จึงเกือบเกิดขึ้น
แต่คงเพราะสุจินดา คิดถึงความสูญเสีย หรือใจไม่ถึงเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายแอบอิงสิ่งใดอยู่
จึงต้องกลายเป็นผู้แพ้พ่ายอย่างราบคาบ และ พล.อ. ป. ก็เรืองอำนาจต่อไป
เอื้ออวยสนับสนุนซึ่งกันและกันกับพรรคดีแต่พูดต่อไป
จนถึงวันที่ทักษิณก้าวเข้ามา
เมื่อทักษิณทำท่าจะทำให้อำนาจ พล.อ. ป. สูญสิ้น
ทำให้พรรคดีแต่พูดหมดน้ำยา
การสร้างสถานการณ์ การสร้างเงื่อนไข เพื่อนำไปสู่ 19 ก.ย. 2549 จึงเกิดขึ้น
และสร้างปัญหาเรื้อรังให้บ้านเมืองจนถึงทุกวันนี้
นี่คือเขาล่ะ พล.อ. ป. "คนดีศรีแผ่นดิน" 
| จากคุณ |
:
ตระกองขวัญ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 พ.ย. 55 07:55:08
A:49.49.54.224 X:
|
|
|
| 
